>>829 ตอนเเรกกูไม่ค่อยอยากเอาเรื่องอายุมาเล่นว่าที่มันปสดเพราะวัยรุ่นเด็กอยู่กันเยอะ แต่กูว่าเป็นปัจจัยใหญ่ล่ะนะ เพราวัยรุ่นสมัยนี้ทั้งในนกฟ้าค่อนข้างให้ความสำคัญกับสายผลิตที่เป็นนักวาดมากกว่าสายเขียน (จากเรื่องที่มีคนด่าเเฟนฟิคให้ทุกคนหยุดเขียนแต่เเฟนอาร์ตขายกันล่ำซ่ำกว่าสายเขียนลอยตัวเหนือไม่โดนอะไร)จนมันลามมาเรื่องอื่นที่มีการใช้งานวาดต้องเป็นศิลปะต้องมีสตอรี่ ต้องดี ต้องเพอร์เฟค กูเป็นงง นี่เราซื้อหนังสือนะ ไม่ได้ซื้อโฟโต้บุ๊ค ต้องให้ความสำคัญกับเนื้อหาหน่อยนะ กูเห็นเวลาคนวีดมีแต่ปกสวย พรีเมี่ยมดี กูจะรอดูว่ากระเเสนี้จะอยู่ไปได้ตลอดจริงไหม และกูเข้าใจว่าเด็กๆหรือวัยรุ่นหลายคนพึ่งตระหนักถึงสิทธิที่ตัวเองมี เลยใช้กันอย่างไม่บันยะบันยัง คิดว่าตัวเองเป็นลูกค้ายิ่งใหญ่กว่าสนพ. แค่จ่ายเงินไม่เท่าไรก็ใช้คำแรงวิจารณ์แค่ไหนก็ได้ ชั้นมีสิทธิ แพงหน่อยก็บอกว่าเอาเปรียบผู้บริโภค นายทุนมันแย่ ขอโทษนะคะ เป็นนายทุนก็มีต้องต้นทุนเหมือนกัน (ยุคโควิดกูยังเชื่อเลยว่านายทุนใหญ่ของวงการสิ่งพิมพ์ก็ยังเเย่เพราะรายได้หลักมันส่วนหนึ่งมาจากงานแฟร์ที่จัดไม่ได้แต่ฟิกคอสมันเท่าเดิม ) กูรำคาญบทผู้ร้ายนายทุนมากเลย มันแย่ขนาดนั้นเลยหรอวะ แค่คนจะหากำไรถูกโยนรับบทนายทุนหมด ทั้งที่มันก็ไม่ได้มาผูกขาดราคาอะไรในวงการนี้เลย ถ้างั้นก็หารเงินซื้อค่าเเอลซี ค่าแปล ค่าปกที่ถูกใจกันเองเถอะ จะได้ไม่ต้องมามีปัญหาเรื่องนี้ ตอนกูเด็กๆถ้าอยากได้แต่ตังไม่ถึงกูก็ได้เเค่เก็บตังค์อ่ะ แบบนี้เรียกว่ากูโดนนายทุนเหยียบไม่เรียกร้องหรอ กูมันโง่หรอ 555555 เห้อ ถ้างั้นไม่พอใจก็ไม่ต้องซื้อเป็นฟีดเเบคที่ดีที่สุด ยอดขายไม่ดีเขาก็ปรับปรุงเอง ไม่ใช่มาแว๊ดๆใส่เขาให้ลงราคาลงมาให้พอดีกับเงินที่ตัวเองมี จะมาอ้างเรียกร้องเพื่อสิทธิผู้บริโภคของตัวเองแต่ไม่เเคร์ฝั่งคนที่รับคำพวกนี้