รีวิว บุปผาคืนเมือง
งานฝานลั่ว กุกดไลค์ให้สำหรับเรื่องนี้ ช่วงแรกอาจจะเอื่อยหน่อยเพราะคนเขียนซ่อนปมไว้ซะนานกว่าจะค่อยๆเผย แต่เรื่องไม่น่าเบื่อ มีจุดพลิกไปพลิกมาตลอด นอกจากพระนายที่มีเรื่องให้เดี๋ยวรักเดี๋ยวแค้น หลอกกันไปมา แต่สุดท้ายคสพ.คือพัฒนาไปซึมลึกมาก พอ.มันรักจริงๆรักแบบจะไม่ยอมให้นอ.ตายไปก่อน ถึงที่สุดแล้วจะตายไปด้วยกัน ครองคู่กัน ให้อภัย ประคองกัน(แต่ถ้าไม่ได้มาก็ตายซะเหอะ) นอ.ก็แบบยอมตายได้เพื่อเธอแม้เธอไม่รู้ก็ไม่เป็นไร เป็นเคมีที่กูชอบ nc ในเรื่องถือว่าจัดเต็มหลายฉากอยู่
ข้อเสียก็มีพลอตบางจุดที่กูงงๆตรรกะอยู่นิดหน่อย และตอนจบรู้สึกรวบรัดเหมือนกลายเป็นนิยายรักดราม่าไปชิบ ฟีลเหมือนกูดูหนังคนละม้วน
เนื้อเรื่องเน้นไปที่การแย่งอำนาจ ต่อสู้กันแทบทั้งเรื่อง ล้างผลาญประชากรนักฆ่ามาก พระเอกเป็นอ๋องแม่ทัพที่อยู่ตรงกลางวังวนอำนาจพอดี เลยมีแต่ถูกไล่ฆ่าตลอดเรื่อง คล้ายๆยุทธจักรเริงรมย์ตรงเมะเป็นท่านอ๋องแม่ทัพ คนเย็นชายิ่งกว่าน้ำแข็งแต่หล่อสง่างาม ถูกฮ่องเต้ใช้งานให้เดินทางไปสืบเรื่องกบฎทางใต้ ระหว่างนี้ด้วยสถานะ ด้วยสถานการณ์ทางการเมือง และอะไรหลายๆอย่างเลยถูกคนตามฆ่า เดินทางระหกระเหิน ระหว่างทางไปแวะพักที่วัดก็ไปเจอเถาหรานนายเอกที่กำลังเมาแล้วไปฉี่ใส่โคนต้นไม้ที่พระเอกนั่งชมจันทร์อยู่ นอ.เห็นหน้าเข้าก็หลงหน้าตานึกเองเออเองว่าเค้าเป็นเซียนต้นท้อแล้วไปไล่ตามจีบเค้าแบบหน้าด้านๆ พระเอกก็รำคาญเกือบฆ่าทิ้งวันละหลายรอบ
เคะก็สายเสเพล ลูกเศรษฐีเจ้าชู้ขี้หม้อจีบชาวบ้านไปเรื่อย หน้าด้าน เหลวไหลแต่แอบมีความเมพในตัว ไปไล่จีบเค้าเพราะหน้าตาแถมยังยอมให้เขกหัวใช้งานสารพัดยังกะผ้าขี้ริ้ว(จนกุเหมะ มึงไปจีบคนอื่นเหอะนอ.อยู่ช่วงนึง)
นอ.เสเพลเที่ยวบ่อยเลยรู้เส้นทางดี สุดท้ายเลยให้เดินทางมาด้วยกันโดยพระเอกมีข้อเสนอว่าว่าจะยกตัวให้ถ้านำทางพระเอกไปถึงที่หมาย แต่ระหว่างผจญความเป็นความตายด้วยกันก็ละลายน้ำแข็งในใจพระเอกได้
ตอนหลังพระเอกจะทำตามสัญญายกตัวให้โดยอยู่ข้างบน นายเอกเหวอแดกไม่อยากอยู่ข้างล่างเหมือนกันเลยตีกันยันเช้าอยู่หลายคืนก็ยังตกลงกันไม่ได้ ส่วนคนนอกเข้าใจผิดไปหมดทั้งบ้านทั้งเมือง 555 กูชอบที่นายเอกบอกพระเอกว่าถ้ารักจริงยังต้องสนใจตำแหน่งบนล่างด้วยเหรอแล้วยอมรับให้ก่อน แต่หลังจากนั้นฮีดันโอเคกะการรับขึ้นมาเลยไม่เคยได้ขึ้นบนอีกเลย
ใครถามหาเชิงอรรถเรื่องนี้จัดเชิงอรรถให้เต็มที่ สำนงสำนวนอะไรก็ใส่อธิบายมาให้หมด ละเอียดแต่ไม่ถึงขั้นระดับกูกูนะ ความหมายแฝงมีหรือเปล่าก็บอกหมด แต่ทับศัพท์พวกเปิ่นหวาง เจิ้น เตี้ยนเชี่ยอะไรนี่เยอะอยู่
คำผิดมีน้อย เห็นอยู่จุดสองจุด
ข้างล่างสปอยจุดสำคัญเน้อ
.
.
.
.
.
จริงๆนายเอกเป็นคนในหน่วยลับของฮ่องเต้ที่ส่งมาให้คอยจับตาพระเอก+ผสมโรงทำร้ายให้ตายไปในตัว เพราะฮ่องเต้ระแวงพระเอกที่เป็นแม่ทัพอยู่แล้ว พระเอกพอรู้ว่าถูกหลอกก็ทั้งรักทั้งแค้น แต่ทิ้งเขาก็ทิ้งไม่ลงดันรักไปแล้ว อยากจะเชื่อก็เชื่อไม่เต็มร้อย นอ.ก็อยากจะรักก็ไม่เต็มร้อย จะคุ้มครองพระเอกก็ติดตัวตนหน่วยลับ เหมือนจะรักแต่ก็ไม่รัก ผสมความปลงแบบแปลกๆในคาร์ของอีคู่นี้ด้วย เลยเดี๋ยวรักเดี๋ยวแค้น รู้ทันกันพอตัวนะแต่เดาใจกันไม่ค่อยถูกว่าที่ทำนี่รักหรือหน้าที่ ที่รักนี่จะจริงกว่าแค้นมั้ยอะไรแบบนี้ พอรักแล้วก็ยังมาตีกันเพราะมัวแต่ห่วงอีกฝ่าย บวกกับนิสัยชอบวางมือของนายเอก ตอนจบนี่พระเอกเล่นเซทละครฉากใหญ่เพื่อเอาคำบอกรักจากปากนายเอก มุขยาแกล้งตายก็ยังเอามาใช้ กูถึงได้บอกว่ายังกะดูหนังคนละม้วน ส่วนปัญหาการเมืองก็จบง่ายด้วยการบรรยายสามถึงสี่ย่อหน้าซะงั้น
.
.
.
.
.