>>341 เวลาแปลงานนะมึง มันไม่ได้มีเรื่องของบริบทอย่างเดียว มันมีเรื่องของ consistency เข้ามาเกี่ยวด้วย
อันนี้กูเดานะ ที่นักแปลตัดสินใจแปลคำว่าวั่งเซี่ยนเนี่ย เขาคงเห็นว่าเขาแปลชื่อกระบี่ ชื่อสถานที่ ชื่ออะไรต่อมิอะไรมาหมดแล้ว มาทับศัพท์แค่ตรงนี้ (ซึ่งแปลได้ ไม่เหมือนชื่อเฉพาะอย่างป้าเซี่ย) มันก็จะไม่มี consistency ในการแปล เขาก็เลยแปล แล้วก็เชิงอรรถบอกไว้ ซึ่งมันทำให้อารมณ์สะดุด แต่มันไม่ผิดหลักวิชาไง นักแปลคนอื่นอาจจะเห็นว่าควรคงอารมณ์ไว้ก่อน consistency ไว้ทีหลัง นั่นก็ไม่ผิดเหมือนกัน เพราะนี่คือบันเทิงคดี
แล้วถ้ามันไม่ผิดหลักวิชาการแปล กูถามหน่อย ปัญหามันอยู่ตรงไหน ตรงที่นักอ่านสะดุดและไม่ชอบใจถูกไหม กูถึงบอกว่า เออ วิจารณ์ได้นะว่าไม่ชอบ ตรงนี้ไม่ควรแปลเลย ถึงจะต้องทิ้งไอ้ consistency นั่นก็เหอะ แต่ที่เขาโดนน่ะมันเกินเบอร์ มันไม่ได้วิจารณ์แล้ว ไม่เห็นมีหลักวิชาอะไรเลย มีแค่คร่ำครวญว่า "ไม่ได้เลยๆ" "ลืมอิจฉาอะไรวะ ลืมว่าต้องอิจฉา?" "นี่ฉันอ่านเรื่องอะไรอยู่กันนะ" "แปลชุ่ยๆ" "ผู้แปลไม่มีความรู้เรื่องไวยากรณ์จีน" "รู้แบบงูๆปลาๆจ้างมาถูกๆ" พวกนี้น่ะ มันด่าเพราะไม่ถูกใจติ่งจริงๆ มึงยอมรับเหอะ