>>142 กูขำเวลาเรียกศิษย์พี่ใหญ่ว่าเจ้าแม่นกยูงทุกที ทำไมทุกคนไม่ให้เกียรติสถานะเจ้าสำนักกับผู้ฝึกกระบี่ที่เก่งที่สุดบ้างวะ เจ้าแม่นกยูงตลอดดด แต่ก็จริง 555
>>140 พันสารท แนวยุทธภพ พระเอกมันอันธพาลดีๆ นี่เอง กวนประสาทด้วย ส่วนนายเอกก็เป็นคนดีที่มองโลกในแง่ดี ชอบช่วยเหลือคนอื่น แต่ก็ไม่โง่เสียทีเดียว สองเล่มแรกจะเกลียดพระเอกหน่อย ความสัมพันธ์ค่อยๆ พัฒนาไปเรื่อยๆ พระเอกพอรักแล้วก็ทุ่มเท แต่มันขำตรงที่นายเอกไม่ค่อยเชื่อ งานอ.เมิ่ง ฉากเอ็นซีบรรทัดเดียว
ส่วนลิ่วเหยา ถ้าไม่รอดสำนวนคือไม่รอดเลย เป็นเรื่องเทพเซียน ถ้ามึงอยากอ่านฉากหวานพระนายลิ่วเหยามีน้อยมาก แต่กูชอบความสัมพันธ์ศิษย์พี่ศิษย์น้องของพวกเด็กบ้าสำนักฝูเหยา พระเอกก็เหมือนที่ >>142 บอกเป็นเจ้าแม่นกยูงที่หลงตัวเอง รักสวยรักงาม รักสบาย แต่นางค่อยๆ โตขึ้นมีพัฒนาการ ส่วนนายเอกก็ซึนๆ เป็นคนแข็งๆ ทื่อๆ กูเชียร์ทั้งสองเรื่องนะ มึงค่อยๆ เก็บก็ได้
>>137 มันเป็นอาหารหมาที่อ่านแรกๆ ไม่ค่อยรู้ตัวเว้ย 55 คือเขาเชื่อใจกัน รู้ใจกันโดยไม่ต้องพูดอะไร พออ่านจบประโยคล่ะถูกสาดอาหารหมาใส่นี่หว่าาา