เรื่องดิสคอร์ด เรื่องโปรเจ็ควันเกิด มันอยู่คู่กับค่ายนี้มานาน จนคนในรู้สึกว่ามันเป็นหน้าที่เป็นสิ่งที่จำเป็นต้องทำไปแล้วอะ ทั้งที่ตัววีไม่เคยเรียกร้อง เเละตัวค่ายไม่เคยตอบแทนอะไรเลย
ในมุมมองคนที่พึ่งเข้ามาหรือตามค่ายอื่นด้วย จะไม่เก็ตจะอิหยังวะไม่แปลกกูอยู่มานาน มันดีต่อตัววีแหละมีคนช่วยโปรโมท
เเต่การที่เเม่งรันเป็นระบบขนาดนี้ มีประชุมมีหน้าที่บริหารจัดการชัดเจน มีโปรเจคที่ต้องรับผิดชอบ
เหมือนมึงทำงานประจำอยู่เลยนะ แต่ไม่มีเงินให้มีแต่คนปลอบประโลมว่าเรากำลังทำเพื่อวีที่รักอยู่ มันเหมือนลัทธิเลยนะ
โน้มน้าวคนเข้ามาให้ทำตามความเชื่อนึงให้ทำงานแบบไม่มีอะไรตอบเเทน ในที่นี้ความเชื่อนั้นคือรอยยิ้มของวี
ทุกวันนี้พวกแอดมินกำลังทำงานด้วยความรู้สึกแบบไหนหรอ
ถ้าพวกมึงกำลังทำด้วยความรู้สึกว่า ถ้ากูไม่ทำใครจะทำ ไม่มีคนรักวีมากพอจะทำงานแบบกูหรอก
คนไม่ทำไม่ใช่เขาไม่รักเท่ามึงนะ เขาอาจจะแค่รู้สึกว่าถ้าเขาไปทำมันคืองาน งานที่ไม่ได้เงินคือการเอาเปรียบทำงานฟรีให้บ.ทางอ้อมรึเปล่าว
ก็พูดกันในประชุมเองนะว่า วันเกิดเยอะมากเลยทำโปรเจคจะไม่ทันอยู่แล้ว ทำงานหนักมาก มึงกำลังเบียดเบียนตัวเองอยู่นะ
มึงคิดว่าถ้าวีจะรู้สึกยังไงหละ ใครจะไปชอบของขวัญ ที่คนให้รู้สึกเดือดร้อนรู้สึกลำบากในการทำมันหรอ
กูว่าวีค่ายนี้พูดหลายคนมากนะ เรื่องโดเนทว่าอย่าให้เดือดร้อนตัวเองหนะ
การที่มึงทำงานแอดมินทำโปรเจควันเกิดกันเนี่ย มึงกำลังให้ตัวเองเดือดร้อนอยู่รึเปล่าว เขาจะมีความสุขจริง ๆ หรอวะถ้ารู้ว่าพวกมึงต้องทำอะไรกันบ้าง
ทาเลนต์จะอยู่ไม่ได้จริง ๆ หรอวะ ถ้าไม่มีแอดมินไม่มีคนจัดกิจกรรมไม่มีคนรันคอมมู
เจน S สีม่วงที่เข้า พิก มาที่หลังก็อยู่ได้นะ บ้านที่ตอนนี้ร้างไปแล้วตัววีก็ยังอยู่เหมือนกัน
มึงกำลังสิ่งที่ไม่มีใครเรียกร้องให้ทำ ไม่ได้จำเป็นต้องทำ ไม่มีใครมีสิทธิ์บังคับให้ทำ และไม่ได้ผลตอบแทนอะไรเลยนะ รักแค่ไหนมึงก็เป็นแค่คนดูคนนึง
ทำงานแค่ไหนมึงก็เป็นแค่คนดูคนนึง เปย์แค่ไหนก็เป็นแค่คนดูคนนึง ไม่ได้พิเศษกว่าคนอื่นเลย จริง ๆ นะ