กูก็จบวที่กำลังไฮป์คงคาอยู่ ตามคนอื่นในค่ายเพิ่มอีก6คนแก้เบื่อด้วย ยังรู้สึกว่าจางๆกับอรอไปนิดเหมือนกัน ไม่ได้ไปตามค่ายหรือวีอื่นนะ มันแทนกันไม่ได้อะ คิดถึงอรอสมัยแรกๆที่วางตัวอยู่ในจุดของsafe zoneแบบเต็มพิกัด เขามาไลฟ์ทุกวันมีแต่ความสุขความสบายใจแบบที่ไม่ต้องเฝ้ารอว่าจะเลื่อนไลฟ์หรือสายมั้ยหรือจะไลฟ์ชนกันมั้ย ช่วงนั้นความกลัวอย่างเดียวของการตามก็คือการที่ไม่ทันสเป้ดนกแค่นั้นเพราะอยากมีส่วนร่วมเรียลไทม์55555
ช่วงนี้มีแต่แจ้งเตือนหมึกพูดถึงลูกสองทุกวัน แต่กูไม่ค่อยดีใจเลย บอกไม่ถูก เอ็นดูเด็กแฝดอยู่นะแต่ก็มองอยู่ห่างๆไม่ได้ตามเข้มข้น ระดับเดียวกับตอนรอรุ่น4เด มันไม่ได้เฝ้ารอมากมายเหมือนตอนอรอจะเดหรือหลังเดแล้ว พอเจอหมึกพูดถึงเรื่องนี้รัวๆ(ใช่ กูยังตั้งแจ้งเตือนหมึกอยู่ ถึงจะไม่ได้ดูreal timeก็ยังอยากรู้ความเป็นไป แต่กูแค่อยากรู้สึกtoxicกับนิสัยของเขาให้น้อยที่สุดน่ะเลยเลือกแบบนี้) มันเลยไฮป์เด็กโปกน้อยลง เหมือนแค่รอเวลาว่า อ๋อ เดช่วงนี้สินะ ค่อยไปทำความรู้จักตอนดูไลฟ์เดละกัน ส่วนในทวิตรู้สึกเยอะไป ถ้าตามถี่ๆแบบที่หมึกพูดถึงบ่อยมันเหนื่อย แต่อย่างน้อยก็ยังคาดหวังเพลงของเด็กโปกว่าจะออกมาดีพอให้ฟังซ้ำได้สนุกๆไฮป์ได้เหมือนเพลงอื่นในค่ายนะ
เอาจริงความอยากตามหมึกมันหมดตั้งแต่ตอนที่เขาขอโทษแล้วหลังจากนั้นก็สายต่อแต่ไม่พูดถึงที่ตัวเองสาย เนียนเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น กูก็หมดใจที่จะตามหมึกแล้วอะ คนนี้กูให้พื้นที่ของความผิดพลาดให้เขาเต็มที่เลยนะ ให้เป็นตัวเองได้เต็มที่ที่สุดแล้วโดยที่กูไม่บ่นเลยแถมหาข้อแก้ตัวดีๆให้ตลอดตั้งแต่เขายังไม่รู้สึกผิด มาสายเหรอ กูก็ย้อนดูแทนเอา พูดสาเหตุที่ผิดพลาดว่าเป็นเพราะงานเหรอ กูก็มองในแง่ดีว่าเขาคงไม่อยากล้มแรง ถึงวิธีออกจากความผิดพลาดนั้นจะเป็นการเอาความรู้สึกมนผมาเป็นตัวประกันกูก็ยังรู้สึกว่าดีแล้วที่เขากล้าพูดถึงสิ่งที่ตัวเองทำผิดสักที มองเทาๆแบบมองแต่ด้านขาวส่วนด้านดำใจกูก็สลัดไม่หลุด ทางออกที่ดีเลยกลายเป็นการห่างออกมาแต่ไม่ใจเด็ดจนปล่อยได้เหมือนมนผเก่าในโม่งบางคน ก็ยังหวังอยู่ลึกๆว่าวันหนึ่งเขาจะคิดได้เองจริงๆแบบที่ไม่ต้องรอให้มนผงอแงแล้วค่อยออกมาดึงครสให้บวกเอาตอนจะหมดใจทุกรอบแบบเดิมอีก แต่พูดเลยว่ายาก เขาเป็นของเขาแบบนี้มาตั้งแต่หลังหมดโปรช่วงเด2เดือนแล้วตั้งแต่นั้นก็เป็นมาตลอดหลายเดือน อดคิดไม่ได้ว่านี่แหละตัวตนจริงๆของเขาที่เขาสบายใจจะอยู่ ส่วนมนผที่ไม่สบายใจแบบกูนี่แหละที่ต้องจัดการความรู้สึกตัวเองเอาแทน
ส่วนนกกับแกะ ความรู้สึกยังเหมือนเดิม ไม่จางหรอกแต่จัดอยู่ในกลุ่มที่กูเต็มใจจะรอนานขึ้น ไม่รู้สึกtoxicนะเพราะครั้งนี้เฝ้ารอแบบมีจุดหมาย นกเลื่อนไลฟ์แบบมีสาเหตุ บอกชัดเจนและรู้ตัวเองว่างานยุ่งคอมไม่พร้อมกูก็คิดว่าการที่เขาไม่ฝืนมาไลฟ์ทั้งที่เหนื่อยมากมันก็ดีกับเขามากกว่า และครั้งนี้แกะก็ป่วยแต่ยังบอก เว้นนานแบบไม่ได้หายไปเฉยๆแต่รู้ว่าหายไปเพราะอะไร มันรู้สึกดีกว่าตอนที่เว้นนานโดยไม่รู้สาเหตุตอนนั้นคิดถึงขั้นกลัวว่าแกะจะหมดแพชชั่นด้วยซ้ำทั้งที่ไม่น่าเป็นไปได้แต่เพราะไม่รู้สาเหตุที่หายเลยเดาไปเรื่อย พอหายนานเลยรู้สึกว่ามันเป็นไปได้มากขึ้นเรื่อยๆ แต่ใจก็ยังเชียร์อยู่ไม่อยากให้เขาหมดไฟ ตัวตนเขามันหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้วอะ มันพิเศษสำหรับกูมากๆเลย ตอนเขากลับมากูเลยดีใจสุดๆ ยิ่งกลับมาแบบเวลอัพกว่าเดิมในทุกครั้งในขณะที่ก็ยังรักษาพลังบวกกูก็รู้สึกว่าคนคนนี้เป็นคนที่กูน่าจะปล่อยมือไม่ลงต่อให้วันหนึ่งไม่มีอรอก็คงตามแกะต่อไปเพราะชอบตัวตนนิสัยที่เป็นเขาจริงๆ ซึ่งกูไม่ได้ถูกตกโดยความน่ารักของเขาอยู่แล้วเพราะงั้นต่อให้น่ารักน้อยลงหรือไปสายเพลงใช้เสียงผลิตผลงานอย่างเดียวกูก็คงเต็มใจที่จะตามมากๆและดีใจที่เขาไม่หายไปอะ หรือกูเมนแกะวะตอนนี้ เป็นไปได้ 555 แกะกับนกตอนนี้คือกูอยู่ในจุดที่แบบว่า แค่เขาปรากฏตัวกูก็มีความสุขละ ไม่ต้องไลฟ์ยังได้อะ(แต่ไลฟ์เถอะ คิดถึง ถ้าบอกให้รอก็รอได้เสมอแหละแต่อยากร่วมเม้นจอยๆกับจบวคนอื่นในไลฟ์ด้วย) รอแกะซ้อมเปียโน รอนกซ้อมกีตาร์ กูรอได้นะจริงๆ มันดีกว่าการรอแบบไม่มีจุดหมายมากๆเลย
ส่วนbtcกูเป็นชาวตจวห่างไกลที่หมดสิทธิ์ดูตั้งแต่เขาบอกว่ามันดูได้แค่ในงานเท่านั้นแล้ว ทำใจ เสียใจนิดหน่อยเพราะเดิมกูไม่พลาดทุกคอนเทนต์ของอรอเลย เป้ดนกที่ไม่เซฟกูยังไปหาขอดูจากคนที่อัดไว้จนได้อะ อันนี้คอนเทนต์3คนที่กูไม่อยากพลาดที่สุดแต่ก็ต้องมาพลาดเพราะเกิดมาอยู่ไกลเองโทษใครได้ที่ไหน ยิ่งบอกไม่มีการอัพย้อนหลังให้ดูออนไลน์ได้กูก็รู้สึกว่าเออต่อให้อยากดูและเต็มใจจ่ายขนาดไหนก็ไม่มีโอกาสได้ดูแล้วแหละ ทำใจยากกว่าบอคอีกเพราะบอคอย่างน้อยเขายังเอาสารคดีวงมาลงสตรีมมิ่งให้จ่ายเงินดูตอนหลังได้เลย ความรู้สึกไม่เหมือนอยู่ในโรงหรอกแต่ก็เหมือนมาปลอบใจทีหลังว่าได้ดูอยู่ดีนะ