อมตะอันเป็นนิรันดร์ ครอบคลุมจิตใจของฉัน
ดั่งถูกประณาม
ร่างกายเปราะบางซึกกร่อน จนต้องเรียกหาพลังอันโหดร้าย
ข้าคือพายุที่กำลังเข้ามา
ยั่วยุยิ่ง
เมฆดำนั้นแยกออกจากกัน
ข้าได้ทวงคืนนามเดิมข้าคืนมา
กำเนิดในเปลวเพลิง ดั่งได้ถูกรับพร
ต้นตระกูลของข้าคือปีศาจแห่งควายตาย
ถูกทอดทิ้งมา ตัวข้ากลับฟื้นมา
ดั่งนกฟีนิกซ์แห่งรัตติกาล
ความทุรนทุรายเริ่มเบาลง
โชคชะตายังคงไล่ตามเวลา
สืบต่อฝันร้าย ห้อมล้อมโดยชะตากรรม
หนีจากมันไม่ได้
ได้แต่เดินต่อไปตามเส้นทาง ระหว่างแสงสว่าง
ได้ถูกครอบงำ
ผ่านห้องโถงว่างเปล่า ข้าจักไม่ยอมแพ้
ความจริงปรากฎในดวงตาสีเปลวเพลิง
เราต่อสู้ผ่านร้อนผ่านหนาวมาตลอดกาล
สองวิญญาณ ครั้งหนึ่งเคยหาย และตอนนี้พวกมันก็จดจำได้
ข้าคือพายุที่กำลังเข้ามา
ยั่วยุยิ่ง
เมฆดำนั้นแยกออกจากกัน
ข้าได้ทวงคืนนามเดิมข้าคืนมา
กำเนิดในเปลวเพลิง ดั่งได้ถูกรับพร
ต้นตระกูลของข้าคือปีศาจแห่งควายตาย
ถูกทอดทิ้งมา ตัวข้ากลับฟื้นมา
ดั่งนกฟีนิกซ์แห่งรัตติกาล
ความทุรนทุรายเริ่มเบาลง
โชคชะตายังคงไล่ตามเวลา
สูญหายไปในค่ำคืนมืดมิน
เหลือแต่เงาไว้เบื้องหลังกาย
ตัณหาได้ล่ามข้าเอาไว้
สูญหาย ตอนนี้จักเอาของของข้าคืน
ซุ่มซ่อนในเงามืดใต้แสงจันทร์
กลุ่มดาวเต้นรำสีเลือดแดง
เริงระบำเหนือหลุมศพพวกที่อยู่ใต้เท้า
ความฝันบัลลังก์ดำยังคงย้ำเตือน
ผู้ถูกทอดทิ้งแห่ฝความมืด ถูกเชิญออกมาจากกองเถ้าถ่าน
ผู้ชักใยได้รวบรวมผู้คนทุกหมู่เล่า
ดึงสายจิตอันบิดเบี้ยวดั่งดาบกระทบกัน
เจ้าอยากได้พลังนี้เหรอ งั้นก็เข้ามาเอาด้วยตัวเอง
เหนือพฤกษา
เพลิงมอดไหม้
ความรักอันเป็นความลับ
สายเลือดที่ปรารถนา
จิตใจอันดำมืดโอบกอด
ความสุขสีชาด
ดวงใจอันเลือนลาง
รักษาหรือทำลาย ?
ฝังแสงสว่างให้หมดไป
ละทิ้งไป ไม่มีวันหวนคืน
เราเผาผลาญหายนะท่ามกลางสายลม
ล่องลอยท่ามกลางสายน้ำด้วยตัวคนเดียว !!!