ส้มมันยังไม่ทำไรสักอย่าง สลิ่มพันธุ์ใหม่ด่าก่อนหมดแล้วแบบนี้พอส้มไม่ทำจะเคลมเพราะกูดักคอ หรือ ส้มทำแล้วจะเคลมนั่นไงกูว่าแล้วไหมครับ
สลิ่มพันธุ์ใหม่ ยังกะบลีฟงานกองทัพมาด่าแต่ส้มด่าแม้ว(นิดนึง)พอหาที่ไปไม่ได้กลับมาอวยรัฐบาลแม้วเก่งนู่นนี่นั่น พอต้อนจนมุมก็ นี่เหรอการเมืองใหม่ของพวกส้มแล้วก็อวยประยุทธคิดถึงลุงตูบ แล้วด่าส้มต่อ
วงจรอุบาทว์ของเหล่าสลิ่มพันธุ์ใหม่เหล่านี้ ชวนน่าสังเวชดูแล้วหดหู่ของการที่มนุษย์ ปุถุชน คนธรรมดา คนนึงยินยอมจะทำได้แบบไม่มีศักดิ์ศรี ต้องกราบหมา กราบแม้ว กราบแมลงสาบเพื่อความอยู่รอดเพื่อให้ความคิดของตัวเองเป็นได้มีโอกาสเคลม เป็นผู้ชนะในสายตาตัวเองเสมอ ปฏิเสธโลกแห่งความเป็นจริง ปฏิเสธคนรอบข้าง ดูถูกเหยียดหยามทุกคนที่อยู่ในสังคมแต่ไม่เคยตักน้ำใส่กะโหลกที่มีแต่ขี้เรื่อยว่าตัวเองทำอะไรน่าโดนดูถูกมากกว่าที่ไปดูถูกคนอื่นแล้วบ้าง ทุกวันนี้ก็ยอมรับแค่สิ่งที่ในกลุ่มไลน์ล้างสมองมาให้สมกับเป็น มนุษย์ 84000 เซล สมองที่พระบิดาแห่งการให้หมาเลียหน้าแล้วกราบลงไปงามๆได้อุ้งตีนกีบหมาได้ สดับสั่งสอนไว้
ตอนนี้แม้วที่เคยด่าก็กลับหวนคืนมาเป็นเจ้านายเหล่าสลิ่มพันธุ์ใหม่ก็มิอาจยอมรับความเป็นจริงได้ แต๋วแตก กันระงมซึ่งก็คือความรู้สึกของ Five stages of grief สามารถย้อนดูได้ว่า ได้ทำการปฏิเสธแม้วคิดถึงแค่ลุงตู่ แล้วก็โกรธเกรี้ยวชี้หน้าด่าคนอื่นทำลายชาติ ก่อนจะปกป้องตัวเองว่า กูเป็นมนุษย์อมตะชีวิตกูดีสุดแล้ว ตอนนี้ก็คือ อาการระดับที่ 4 คือหดหู่ไม่สนอะไร ละทิ้งตัวตนของตัวเองแล้วคลั่งอย่างเต็มที่
ก่อนจะเข้าสู่ระดับที่ 5 คือการ เป็นสลิ่มโดนสมบูรณ์ ยอมรับว่า แม้วคือนายหัวคนใหม่ของตน