คำอธิบายเรื่องการพระราชทานอภัยโทษเป็น "พระราชอำนาจ" ของกษัตริย์ ถือเป็นเรื่องที่ผิดหลักการ constitutional monarchy อย่างร้ายแรง
ในระบอบแบบใหม่ โดยเฉพาะในระบอบประชาธิปไตย กษัตริย์ดำรงสถานะเป็นประมุขของรัฐในเชิงสัญลักษณ์ แต่จะต้องไม่มีพระราชอำนาจทางตรงใดๆ ทั้งสิ้น ซึ่งเป็นไปตามหลัก "the king can do no wrong, the king can do nothing"
กรณีการอภัยโทษนั้น ในระบอบแบบใหม่กรมราชทัณฑ์, รัฐบาล เป็นผู้ทำรายชื่อเสนอตามเกณฑ์ว่าใครที่ควรเข้าข่ายได้รับการลดโทษ-อภัยโทษ แล้วให้กษัตริย์ลงนามตามแบบพิธี ดังนั้นความรับผิดชอบย่อมจะต้องอยู่ที่รัฐบาลหรือส่วนราชการที่เกี่ยวข้อง จะบอกว่ากษัตริย์ใช้พระราชอำนาจเองตามอำเภอใจไม่ได้ เพราะเท่ากับเป็นการอ้างว่ารายชื่อนี้ได้รับอภัยโทษเพราะกษัตริย์อยากให้อภัยโทษ - ซึ่งนี่เป็นวิธีคิดของระบอบแบบเก่า คือ absolute monarchy ที่คิดบนฐานว่ากษัตริย์เป็นเจ้าชีวิต จะสั่งขัง สั่งฆ่า หรือให้ใครพ้นโทษเมื่อไหร่ก็ได้
การอ้างเรื่องพระราชอำนาจแบบมั่วซั่วเช่นนี้ จึงเป็นการดึงเอาสถาบันกษัตริย์ลงมาเป็นเครื่องมือปิดปากคนอื่น และยังเป็นการนำเอาสถาบันกษัตริย์มาใช้เป็นเครื่องกำบังให้แก่รัฐบาล
พูดตามตรงผมนึกไม่ออกเลยว่าทำไมคนที่ทำงานใกล้ชิดรัฐบาล ใกล้ชิดผู้นำประเทศถึงคิดเรื่องแค่นี้ไม่ได้ แล้วยังตั้งใจอ้างเรื่องสถาบันกษัตริย์มาปิดปากคนอื่นอีก - นิสัยโหนเจ้าแบบประชาธิปัตย์นี่มันส่งต่อทางสายเลือดแล้วแก้ไม่หายหรืออย่างไร