>>950 นั่นแหละที่กูพยายามสื่อมาตลอด จนทำให้กูกลายเป็นที่หมั่นไส้ของพวกตลาดบนทั้งรุ่นพ่อ (ขนมหวาน) และรุ่นลูก (ส้ม) เลยละมึง อย่างที่รู้ๆ กัน พวกตลาดบนแม่งโหยหาความเป็นโลกที่ 1 แต่ประชากรส่วนใหญ่ในไทยแม่งไม่ได้พร้อมขนาดนั้นไง โดยเฉพาะด้านรายได้
- พวกรุ่นพ่อ (ขนมหวาน) : โหยหาความเป็นญี่ปุ่น-สิงคโปร์ ทุกอย่างเนี้ยบเป็นระเบียบเป๊ะ กฎหมายไม่มีอะลุ้มอล่วยอ้างหงายการ์ดคนจน หรือความจำเป็นอื่นๆ ไม่ได้ ถามว่าคนไทยพร้อมไปแบบนี้จริงหรอ? ดูเรื่องจราจรนี่แหละ แค่จะห้ามนั่งกระบะ แค่จะบังคับติดคาร์ซีท แค่จะบังคับให้มีรถโรงเรียนแบบมาตรฐานสากล แทบจะลุกฮือประท้วงทั้งแผ่นดิน สุดท้ายกฎระเบียบก็ต้องหยวนๆ นั่งกระบะได้แบบจำกัดคน-ความเร็ว คาร์ซีทก็มีหลายเกรดอีก แล้วก็ออกมาตรฐานสำหรับเอารถบ้านทั่วไปมาทำรถโรงเรียนได้ ซึ่งโลกที่ 1 มองมา เขาก็งงๆ กับเรานี่แหละ
- พวกรุ่นลูก (ส้ม) : พวกนี้ก็คลั่งรัฐสวัสดิการเต็มร้อย กูถามจริงเหอะคนไทยพร้อมเสียภาษีเรตเดียวกับโลกที่ 1 จริงๆ หรอวะ ทั้งในแง่จะทำอะไร โรงงาน ออฟฟิศ SME ฟรีแลนซ์ เกษตรกร ต้องยื่นแบบหมด แถมเรตการเก็บ ภงด. และ VAT ไทย เอาจริงๆ ยังต่ำกว่าโลกที่ 1 อีกพอสมควร เอาง่ายๆ VAT 7% นี่ค้างมา 30 ปีแล้วนะ ไม่มีใครกล้าปรับเป็น 10% ขนาดตู่ว่าแน่ๆ ยังไม่กล้าแตะเลย สวัสดิการของไทยมันก็เลยมีแบบครึ่งๆ กลางๆ นี่แหละ
แต่ถามว่าอะไรคือจุดเด่นของเรา จะว่าไปมันก็ตลกร้ายดีนะ ไอ้ความอะลุ้มอล่วย หยวนๆ ไม่เคร่งนี่แหละ โคตร Soft Power เลย ต่างชาติไม่ว่าจาก ปท. ที่ดีกว่าหรือด้อยกว่าแม่งชอบเราตรงนี้แหละ ดีกว่าคือสังคมเราไม่เครียดอย่างเขา ส่วนด้อยกว่าคือเห็นโอกาสทำมาหากินมากมายในบ้านเรา ส่วนคนไทยเองก็ไม่ต้องถูกกดดันให้ต้องแข่งขันมากถ้าเทียบกับประเทศอื่นๆ อะมึง