>>82 กูแก่ละ ใกล้เลข 4 ยืนยันอีกเสียง สังคมคนเล่นเกม-อ่านหรือดูการ์ตูน แม่งถูกกดทับมาก่อนจริงๆ ยุค 80 90 หรือต้น 2000 ไหนจะโดนพวกเด็กเกเร bully ว่าเป็นไอ้พวกเด็กติ๋ม-เด็กหงอ ไหนจะถูกผู้ใหญ่ในบ้านเมืองมองว่าเป็นภัยความมั่นคงอีก อย่างน้าต๋อยเซมเบ้เหมือนเคยเล่าไว้สักรายการ ตอนทำงานให้ช่อง 9 แกไม่ใช่แค่นักพากย์นะแต่ดูแลเรื่องการดีลกับ ญป เพื่อหาการ์ตูนมาฉายด้วย ทำให้แกก็ต้องคอยไปชี้แจงในสภาเรื่อยๆ เพราะมีคนร้องเรียนว่าการ์ตูนก่อความรุนแรง ยั่วยุลามก ฯลฯ หรือสมัยนั้นสื่อก็ชอบลงข่าวว่าร้านเกมเป็นแหล่งมั่วสุม (อีกที่คือโต๊ะสนุ๊ก แต่เป็นเด็กคนละกลุ่มกัน) พอมาตอนนี้ชาวเกมชาวเมะมีสื่อโซเชียล เลยมีเสียงดังพอจะงัดกับความเชื่อเก่าๆ วิธีคิดเก่าๆ แบบนั้นได้อะนะ
>>89 >>90 กูมั่นใจว่าต้องมีคนคิดแบบนี้มั่งละ มันถึงได้มีความพยายามสอนกันว่าอินเตอร์เน็ตยังไงก็เป็นโลกของคน แค่ไม่เห็นหน้า ไม่เจอตัวจริง แต่คนที่สนทนากับเรานั่นคือคนจริงๆ มีชีวิตจิตใจไม่ใช่ AI ไม่ใช่บอท ถ้าไปเจอคนมีศักยภาพในการสืบข้อมูล แม่งไล่เช็คจนตามกระทืบถึงบ้านก็เคยมีเรื่องเล่ากันมาแล้ว