>>941 สำหรับกูจะเป็นรัฐบาลแบบไหนก็ได้ถ้าทำเพื่อชาวบ้านโดยเฉพาะรากหญ้าน่ะ สมัยเป็น นศ. กูยอมรับว่ามีใจให้เหลืองมากกว่าแดงนะ ไปมาทั้ง 2 ม็อบ แต่พอทำงานคือช่างแม่ง กูเข้าใจส้มนะ แต่ในความเป็นจริงมึงสู้ให้ชนะแบบจบในรุ่นเราจริงๆ ไม่ได้หรอก อีกฝ่ายเขาก็ต้านแรงเหมือนกัน มันทำได้แบบค่อยๆ เปลี่ยนน่ะ อาจต้อง 2-3 รุ่น ยังไงก็เปลี่ยน (sex worker 20 ปีก่อนคนยังไม่ยอมรับเลย ตอนนี้มี กม. ปลดล็อกรออยู่ในสภา ร่างกันไว้ตั้งแต่ชุดก่อนแล้ว รอสภาชุดใหม่เข้าไปสานต่อ เรื่องเพศเดียวกันแต่งงานกันก็เหมือนกัน ไม่ว่าคู่ชีวิตหรือสมรสเท่าเทียม 20 ปีก่อนไม่มีใครกล้าคิดหรอกว่าจะมีวันนี้ที่เข้ามาร่างกฎหมายกันในสภา) แต่วันนี้กูอยากเห็นคนล่างๆ ทำมาหากินได้คล่องๆ ก่อน เพราะเดือดร้อนกับการคุมเข้มในยุคตู่มานานพอแล้ว
>>948 ชนชั้นกลางเจอตลกร้ายเสมอ ไม่ใช่แค่เมืองไทย อย่างเมกานี้เหมือนกับมีคำล้อเลียนมั้ง กูจำเป๊ะๆ ไม่ได้ ประมาณว่าทำงานงกๆ หาเงินเยอะๆ เพื่อเอาไปซื้อสิ่งที่ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการจริงๆ หรือเปล่าหรือแค่ถูกสื่อล้างสมองให้เชื่อว่าต้องการ (คำพูดนี้มีมาก่อนยุคโซเชียลด้วยนะ) ในทางการเมืองก็เหมือนกัน คนชั้นกลางมักจะชอบนักการเมืองที่บุคลิกภาพดี (มีคอร์สอบรมกันเป็นเรื่องเป็นราว ทั้งคำพูด น้ำเสียง ท่าทาง การแต่งตัว) ซึ่งก็ไม่รู้ว่าตกลงแล้วใครโง่กว่าใคร อย่างในไทยนี่ชนชั้นกลางจะชอบเหยียดรากหญ้าที่เลือกนักการเมืองที่ซื้อเสียงทางตรง (จ่ายเงิน) หรือทางอ้อม (นโยบายอุ้มรากหญ้า) หรือนักการเมืองที่มีระบบอุปถัมภ์ (ช่วยงานประเพณีต่างๆ ของชาวบ้าน ซึ่งในโลกที่ 1 นักการเมืองไม่จำเป็นต้องทำเรื่องพวกนี้) แต่อย่างน้อยรากหญ้ามันก็ได้ประโยชน์ ส่วนชนชั้นกลางเลือกนักการเมืองที่ภาพลักษณ์แล้วก็ไม่รู้ว่านโยบายที่หาเสียงไว้ได้ทำจริงไหม แล้วเป็นประโยชน์กับชนชั้นตัวเองจริงๆ หรือเปล่า