พอทำงานหลายอย่าง ก็ไม่ค่อยอยากโพสต์การเมือง เพราะกระทบกับคนที่ทำงานด้วย แต่ไหนๆ ก็ไหน วันนี้พูดสักที
งานแต่งงานทนายทรายเมื่อคืน เหมือนงานรียูเนี่ยนคนที่บาดเจ็บเสียหายจากความขัดแย้งทางการเมืองช่วงที่ผ่านมา คนที่เคยเป็นเพื่อนแต่กลายมาขัดแย้งไม่มองหน้ากัน คนที่ติดคุกมาด้วยกันแต่พอการเมืองเปลี่ยนก็อยู่คนละฟาก เห็นแล้วก็สะทกสะท้อนใจไม่น้อย เฮ้อ
คือตั้งแต่ตอนบล็อกเชนกับดิจิตัลวอลเล็ทแล้ว ที่ผมทักท้วงเรื่องเชิงเทคนิคว่ามันเป็นไปไม่ได้และมีรายละเอียดไม่เพียงพอ ตอนนั้นก็มีทัวร์ลงมาด่าผมจากกลุ่มเชียร์รัฐบาล (ด้วยกันนี่แหละ) ยกโน่นนี่มาอ้าง โห เละไปเหมือนกัน
ซึ่งต่อมาเปลี่ยนรายละเอียดไปลงที่ทางรัฐ ซึ่งเป็นทางออกที่ดี แต่ก็นี่ไง ผลสุดท้ายมันไม่ใช่บล็อกเชน และพอพูดกลับไปกลับมาก็เสียเครดิต เสียความเชื่อมั่น ซึ่งในทางการเมืองมันเสียไปง่าย แต่ได้มายาก และกว่าจะได้กลับมายิ่งยาก พอคนไม่เชื่อแล้วจะทำนโยบายทำอะไรยิ่งยากกว่าเดิม
ฝั่งก้าวไกล/ประชาชน ก็มีกลุ่มที่ชอบจับแพะชนแกะ เอาข้อมูลไม่รอบด้าน หรือจบใจเลือกเรื่องที่คลุมเครือ คิดไปเองตั้งแง่ว่าจะทุจริต มาตีฟูขยายประเด็น พอเขาชี้แจงก็ทำกลบเกลื่อนเงียบๆ ปล่อยให้คนที่ยังเข้าใจผิดคิดไม่ดีต่อไป ล่าสุดก็เรื่องยาอัลพราโซแลมกับซูโดเอฟิดรีนเนี่ย อภิปรายงบรอบนี้ ทำได้ไม่ดีเลย
คิดถึงตอนพี่ทนายอานนท์ นำภา ขึ้นปราศรัยรอบสอง แล้วในสภาอภิปรายงบกลางรบ.ประยุทธ์โควิด ไปๆ มาๆ เพื่อไทยกับก้าวไกลตอนนั้นทะเลาะกัน ติ่งสองฝ่ายตีกันเรื่องโหวตงบกลางเซ็นเช็คเปล่า ผมยังอุทานว่าฉิบหายแล้วพี่ทนายน้อยๆ กู พูดเรื่องใหญ่เรื่องสำคัญ แต่สังคมไม่มีใครสนใจดูเลย ซวยแน่ ถึงวันนี้ได้แต่ถอนหายใจส่งแรงใจส่งจดหมายให้พี่
ผมว่าทุกวันนี้ ยิ่งได้เห็นเพื่อไทยจับมือกับประชาธิปัตย์ได้ ซึ่งเหนือจริงมากๆ ถ้าพูดเมื่อสิบปีก่อน เราประชาชนคนที่ได้รับผลกระทบทางการเมือง ที่อยู่กับมันมานาน ยิ่งน่าจะต้องรู้ตัวแล้วไหมว่าเกือบยี่สิบปีที่ผ่านมา มันมีการปลุกระดมอารมณ์คนเพื่อสร้างวิกฤต เพื่อให้คนที่แสวงหาผลประโยชน์จากความขัดแย้งนั้นได้ ไม่ใช่แค่แกนนำ ชนชั้นนำ แต่มันก็มีกลุ่มขนาดเล็กขนาดกลางที่คอยเกาะหาเงินหางานหารายได้จากการตอบโต้กัน สุดท้ายคนเฮโลหลงเชื่อแต่ละข้าง เกิดเป็นก๊กเป็นเผ่า
ไม่รวมว่าบางก๊กบางเผ่าเหล่านั้น ได้รับเงินหนุนจากต่างชาติมาทำเรื่องให้เกิดความขัดแย้งมากอีกเท่าไร พูดอย่างนี้ไม่ได้หมายถึงยุโรปอเมริกาอย่างที่พวกฝ่าย กอ.รมน. ชอบกล่าวหาฝั่งส้มฝั่งแดง แต่เงินจีนแดง เงินรัสเซีย หว่านโปรยลงมาไม่น้อย ขนาดในอเมริกายังโดนแทรกแซง ไทยใกล้แค่นี้จะเหลือเรอะ พอถึงวันนี้ผมยังสงสัยอยู่ว่าจุดเริ่มต้นความขัดแย้งในม็อบพันธมิตรปี 48 อาจจะมีที่มาจากการแทรกแซงพวกนี้ด้วย
จอร์จ วอชิงตัน ปธน.คนแรกของอเมริกา เตือนในจดหมายสั่งลาตำแหน่งว่า สิ่งที่ควรระวังที่สุดในชาติคือการแบ่งพรรคฝักฝ่ายทำลายกัน และการแทรกแซงโดยอิทธิพลต่างชาติ
ที่พูดมานี่ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องนิ่งเฉยไม่คิดทำอะไรให้ดีขึ้น ไม่แก้สิ่งที่ผิดปกติที่มีอยู่แล้ว แต่อยากให้เราช้าลงสักนิดบ้าง เพราะวันนี้สิ่งที่คนเคยคิดเมื่อยี่สิบปีก่อนก็มาถึงหลายอย่าง มีเรื่องดีขึ้นมาก แม้หลายด้านจะแย่ลงแต่ก็พอเห็นแนวโน้มที่ดีขึ้น
เราประเมินสิ่งที่เราทำได้ในหนึ่งปีมากไป แต่ประเมินสิ่งที่เราทำได้ในสิบปีน้อยไป
ยุโรป อเมริกา เกิดเหตุแบบเรามาหนักกว่า ตายกันมากกว่า เป็นร้อยปี กว่าเขาจะยืนอยู่ตรงนี้ แต่เขาก็ยังเกิดปัญหาซ้ำอีกอยู่ดี
คนที่ผ่านเรื่องราวมายี่สิบปีเห็นถึงวันนี้ ถ้าจากทารกก็เข้ามหาลัย จากเด็กม.ปลายก็เป็นผู้บริหาร ถ้าไม่ใช่ว่ายังมีผลประโยชน์เกี่ยวข้อง ก็น่าจะคิดเห็นโตเป็นผู้ใหญ่กันได้แล้วสักที