รัฐบาลและเหล่าคนคลั่งเขื่อนกำลังปลุกผีเขื่อนแก่งเสือเต้น โดยอ้างว่าแม่น้ำยมไม่มีโครงสร้างบริหารจัดการน้ำ น้ำจึงท่วมหนักซ้ำซาก ถ้าสร้างเขื่อนแล้ว น้ำจะไม่ท่วม (และไม่แล้ง)
ความจริงคือ ลุ่มแม่น้ำยมและพื้นที่ข้างเคียงมีฝายแม่น้ำยม (ซึ่งความจริงควรเรียกว่าเขื่อนแม่น้ำยม) อ่างเก็บน้ำ และโมเดลบริหารจัดการน้ำที่เรียกว่า 'บางระกำโมเดล' อยู่แล้ว นอกจากนี้ยังมีโครงการ 'สะเอียบโมเดล' ที่ชาวบ้านในพื้นที่เป็นคนเสนอเอง รวมอยู่ด้วย แต่ฝ่ายสนับสนุนเขื่อนกลับไม่พูดถึงโครงสร้างจัดการน้ำเหล่านี้ (ที่ยังสร้างไม่เสร็จ)
สิ่งสำคัญคือ เขื่อนแก่งเสือเต้นที่รัฐบาลพยายามปลุกมันขึ้นมาตลอด 30 ปีนี้ สามารถกักเก็บน้ำได้ไม่ถึง 20% ของปริมาณน้ำรวมที่คาดว่าจะไหลเข้าสู่ระบบ คำถามคือน้ำที่เหลือจะไปอยู่ที่ไหน? ยังไม่นับรวมผลกระทบด้านแผ่นดินไหวเนื่องจากอยู่ใกล้รอยเลื่อนแพร่ การสูญเสียป่านับแสนไร่ ความเสื่อมโทรมของระบบนิเวศแหล่งน้ำ การขัดขวางทางไหลของตะกอน และการย้ายชาวบ้านออกจากพื้นที่
การบริหารจัดการน้ำยุคใหม่ที่สามารถรับมือกับ climate change ได้ คือการบูรณาการความรู้จากหลากหลายสาขา ผลลัพธ์ที่ออกมาคือ การพัฒนาโครงข่ายแหล่งเก็บน้ำขนาดกลาง/ขนาดเล็กแบบกระจายศูนย์ การออกแบบผังเมืองให้สอดคล้องกับภูมิศาสตร์ การรักษาที่ราบน้ำท่วมถึง&พื้นที่ชุ่มน้ำ และการทำเกษตรกรรมบนหลักพฤกษภูมิศาสตร์
ประเทศไทยไม่เหลือพื้นที่สำหรับสร้างเขื่อนขนาดใหญ่อีกแล้ว อีกทั้งต่างชาติก็ถอยห่างจากการสร้างเขื่อนมานานกว่า 10 ปีแล้ว ดังนั้นช่วยก้าวให้ทันโลกสักทีเถอะ อย่าฉุดรั้งและแช่แข็งประเทศไทยให้อยู่ในกรงของคำว่า 'ประเทศกำลังพัฒนา' อีกเลย