คือจริง ๆ ถ้าพูดถึงคนใช้แรงงานก็ตามนั้นเลยครับ
นึกภาพว่าต้องใช้เวลา 1 ชั่วโมงทุกวันเดินทางไปกลับจากที่ทำงาน
ใช้เวลาอยู่ในที่ทำงานรวม 9 ชั่วโมงเพื่อหาเงินให้ได้รายได้ที่แทบจะไม่พอกินสำหรับ 1 วัน และยังต้องจัดการงานที่บ้าน หุงหาอาหาร และเจอกับคำก่นด่าอื่น ๆ จากเจ้านายอีก
คนเรามันต้องแข็งแกร่งขนาดไหน ที่จะตั้งมั่นพัฒนาตัวเองในช่วงหลังเลิกงาน เพื่อให้มีอนาคตมากขึ้น
ซึ่งไอ้คำว่าพัฒนาตัวเองนี่แน่นอนว่าไม่ได้เกิดภายใน 1 ปี หรือ 3 ปี แต่ต้องเป็นสิบปีแน่นอนหากพิจารณาจากกว่าเขาจะเก็บเงินมาได้แต่ละบาท ดังนั้นการเข้าถึงความรู้ของเขาย่อมจำกัด
และพอเขาพัฒนาตัวเองมาถึงจุดที่พร้อมจะขยับขยายเขายังต้องไปลุ้นว่าจะมีบริษัทให้โอกาสเขาหรือไม่ เพราะเขาไม่มีเงินลงทุนเอง
โดยรวมขนาดแค่ผมคิดผมยังไม่รู้สึกว่าคุ้มค่าที่จะทำ แล้วคนที่ต้องเจอกับตัวเองเขาจะมีแรงใจพัฒนาตัวเองกันขนาดไหนล่ะครับ
ปล. นี่ผมพูดในมุมที่เขาไม่มีครอบครัวด้วยนะ ถ้ามียิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยครับ