【รัฐสวัสดิการคือ ‘เผด็จการ’ ทางเศรษฐกิจ】
วันนี้จะขอเล่าความน่ากลัวของรัฐสวัสดิการ สรุปโดยย่อให้ฟังนะครับ..
ภายใต้ระบบรัฐสวัสดิการ
คนขยัน ทำงานหนัก จะได้ผลตอบแทนน้อยลง เพราะถูกเก็บภาษีหนัก ๆ
แต่คนขี้เกียจกลับได้รางวัลจากสวัสดิการที่รัฐให้
สิ่งนี้เองที่ทำให้คุณภาพของคนแย่ลง
เด็ก ๆ ในอนาคตที่โตมาในระบบนี้จะไม่ขยัน ไม่รับผิดชอบ ไม่มีหัวคิดสร้างสรรค์ จะแบมือขอสวัสดิการ และพูดว่ามันคือ “สิทธิ์” ของเค้า
นอกจากนี้ยังทำให้ความขัดแย้งในสังคมรุนแรงขึ้นอีก
เพราะคนขยันจะคิดว่าเราอุตส่าห์ออกแรงทำงานแทบตาย ทำไมต้องเอาไปแบ่งให้คนรับสวัสดิการด้วย ฝ่ายที่เป็นผู้รับก็รู้สึกไม่พอใจตลอดเวลา ทั้งอิจฉา ทั้งรู้สึกว่าตัวเองเป็นเหยื่อ
ทีนี้มีคำถามต่อว่าแล้วคนด้อยโอกาส จะไม่ช่วยพวกเค้าหรอ?
คำตอบคือช่วยกันได้ครับ แต่ไม่ต้องเผด็จการ ให้เสรีภาพทุกคน ไม่ต้องบังคับให้คนขยันสละทรัพย์สมบัติส่วนตัวด้วยการเก็บภาษีพวกเค้า
มองไปในสังคมเราสิครับ มีคนเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่มากมาย คนไทยเรามีน้ำใจ ยิ่งชอบช่วยเหลือคนอื่นด้วยครับ
คนที่มีเงิน ถ้าไม่ถูกเผด็จการบังคับฝืนใจเก็บภาษีไป เค้าก็มีทางเลือกในการบริจาค และจะไม่รู้สึกว่าถูกปล้น
ส่วนคนรับบริจาคก็จะรู้สึกว่าเป็น “สิทธิพิเศษ” และรู้สึกขอบคุณ เมื่อตั้งตัวได้แล้ว อนาคตก็อยากช่วยเหลือบริจาคให้สังคมต่อ ๆ ไปอีก
เป็นวงจรเชิงบวกครับ
แต่ถ้าเป็น “สิทธิ์” ที่แบมือขอจากรัฐแล้วล่ะก็ คนรับจะไม่มีความรู้สึกขอบคุณ และไม่รู้สึกถึงความเสียสละของคนอื่นเลย
ผมเห็นเศรษฐีไทยหลายคนบริจาคเงินเยอะแยะ ที่ประทับใจมากก็มีเจ้าของพัดลมชื่อดังที่บริจาคให้โรงพยาบาลไปหลายร้อยล้าน ช่วยคนได้เยอะจริง ๆ ครับ
แต่ถึงไม่รวย ผมก็เห็นหลายคนช่วยเหลือสังคมด้วยวิธีอื่นได้ บริจาคเลือดก็มี
ถ้าเป็นแบบนี้แล้ว ความขัดแย้งหรือช่องว่างระหว่างคนรวยคนจนก็จะบรรเทาลงด้วย
แน่นอนว่าสวัสดิการมีได้ แต่ควรเป็นมาตรการฉุกเฉินเพื่อช่วยเหลือต่อผู้ที่ต้องการความช่วยเหลืออย่างแท้จริง
เช่นโรคระบาด ภัยธรรมชาติ ไฟป่า น้ำท่วม ได้รับอุบัติเหตุ ซึ่งเรื่องพวกนี้รัฐควรให้การช่วยเหลือ นี่เป็นเรื่องที่ถูกต้อง
แต่สวัสดิการไม่ควรขยายขอบเขตจนกว้างเกินไป เพราะมันจะส่งผลตรงข้าม
มันไม่จูงใจให้คนขยันในระยะยาว
ผู้กำหนดนโยบายรัฐสวัสดิการอาจทำไปด้วยเจตนาที่ดี แต่ผลของนโยบายเหล่านี้มักไม่ดีต่อบุคคลและสังคมโดยรวม
คนที่ไม่ชอบเผด็จการ ต้องไม่ชอบรัฐสวัสดิการครับ