ความน่ากลัวของทรัมป์
คือกำลังจะเปลี่ยนพรรครีพับลิกันเป็นพรรคทรัมป์
:
วันประชุมสมัชชาใหญ่
อดีตแกนนำทั้งจอร์จ บุช, มิทช์ รอมนีย์, ดิค เชนีย์, ไมค์ เพนซ์ ไม่มาร่วมงานเลย
พวกนี้ไม่หนุนทรัมป์ แต่ไม่มีอิทธิพลทางความคิดอีกต่อไป
อ.ธเนศ อาภรณ์สุวรรณ บอกว่า เป็นสัญญาณว่า พรรครีพับลิกันเก่าของรีแกน หมดสภาพเรียบร้อย
:
ต้องเข้าใจว่า รีพับลิกันแต่ดั้งเดิมนั้น ไม่ใช่ “ขวา” แบบไม่แยแสเสรีภาพ สิทธิมนุษยชน แต่อยู่บนหลักคิดคนละด้าน คือทางเศรษฐกิจให้ความสำคัญกับเอกชน ปัจเจกชน
เช่นเห็นว่าเมื่อเป็นประเทศเสรีที่ทุกคนมีโอกาสเท่าเทียมในการสร้างฐานะ รัฐก็ไม่ต้องเข้าไปอุปการะ จัดสวัสดิการจนเกินไป (เช่นต่อต้านโอบามาแคร์ เพราะทำให้ต้องจ่ายเบี้ยประกันเพิ่ม)
หรือการครอบครองอาวุธปืน ซึ่งรีพับลิกันถือเป็นสิทธิเสรีภาพขั้นพื้นฐาน ทุกคนมีสิทธิป้องกันตัวเอง
การตีความศาสนา ตัวอ่อนถือเป็นชีวิตแล้ว จึงต่อต้านการทำแท้ง ฯลฯ
:
แต่หลังวิกฤตซับไพรม์ ภัยเศรษฐกิจเสรีนิยมใหม่ ทำลาย American Dream ความฝันแบบอเมริกันที่ทุกคนจะสามารถมีบ้านมีรถคันใหญ่ๆ มีสระว่ายน้ำ สุดสัปดาห์ปิ้งบาร์บีคิว summer vacation มันล่มสลาย
คนชั้นกลางกลายเป็นคนจน อเมริกันผิวขาวตกงาน เกิดความโกรธแค้นต่อ establishments ทางการเมือง ไม่ว่ารีพับลิกันหรือเดโมแครต
ทรัมป์ก้าวเข้ามาแบบ “คนนอก” ที่ไม่เคยอยู่ในระบบการเมืองเก่ามาก่อน ปลุกความคิดสุดโต่ง โทษว่าการค้าเสรี ทำลายเศรษฐกิจอเมริกา ต้องกีดกันการค้า ดึงอุตสาหกรรมกลับประเทศ โทษผู้อพยพ แย่งงานอเมริกันผิวขาว
ซึ่งอันที่จริงทั้งสองด้านไบเดนก็ทำ แค่ทรัมป์ปลุกเกลียดชัง สุดโต่ง เช่นด้านอุตสาหกรรมไม่แยแสโลกร้อน จะเพิ่มการผลิตน้ำมัน พลังงานฟอสซิล ด้านผู้อพยพก็ปลุกเหยียดผิวเหยียดเชื้อชาติศาสนา
:
ตอนนี้ทั้งพรรครีพับลิกันก็เลยแห่กระแสทรัมป์ รองประธานาธิบดีก็เลือกคนหนุ่มที่ก้าวร้าว (เคยแอนตี้ทรัมป์แต่อยู่เป็น)
ในทางกลับกัน จะเห็นว่าเดโมแครตก็ไม่ยอมปรับตัว ไบเดนไม่ไหวแล้ว พวกคนเก่าคนแก่ในพรรคก็ยังยื้อ establishment ในเดโมแครตยังมีอิทธิพลสูง จนถูกแอนตี้อย่างหนักจึงถอนตัว