วงจรรัฐประหารจะจบลงได้ต่อเมื่อมีความพยายามรัฐประหารสักครั้งหนึ่งแล้วประชาชนออกมาสกัดขัดขวางทุกทางจนไม่สามารถทำได้สำเร็จ ย้ำว่าต้องเป็นการขัดขวางโดยประชาชนนะ ไม่ใช่ทหารกลุ่ม A พยายามรัฐประหาร แล้วทหารกลุ่ม B ออกมาขัดขวาง (ซึ่งกรณีไทยจะเป็นอย่างหลังมากกว่า) ถามว่าต่างกันยังไง? อย่างหลังนี่โดยมากถึงคนทำรัฐประหารไม่สำเร็จจะถูกเรียกว่ากบฎ ถูกดำเนินคดีเหมือนกัน แต่การลงโทษไม่่จริงจังเท่าไร (ถ้าไม่เปิดทางแบบแง้มๆ ให้หนีไปต่างประเทศ ก็แค่จับติดคุกไม่กี่ปีก็อภัยโทษ ของเราเคยประหารชีวิตแค่ครั้งเดียวเองมั้งเรื่องทำรัฐประหารไม่สำเร็จเนี่ย) แต่ถ้าเป็นอย่างแรก ประชนชนจะอ้างความชอบธรรมได้อย่างเต็มที่ในการไม่เอารัฐประหาร สามารถกวาดล้างคนที่ให้การสนับสนุนได้ทั้งหมด เป็นการเชือดไก่ให้ลิงดูและสร้างบรรทัดฐานใหม่
ตัวอย่างเมื่อไม่กี่ปีก่อนก็ตุรกีไง เอาละ ปธน.เออร์โดกัน จะดีไม่ดีอันนี้อีกเรื่อง แต่ตอนที่ทหารพยายามทำรัฐประหาร ประชาชนออกมาต่อต้านกันจนทำไม่สำเร็จ จากนั้นมหกรรมกวาดล้างคนที่สนับสนุนหรือแม้แต่แสดงความเห็นดีเห็นงามกับการรัฐประหารก็เริ่มขึ้น เชื่อเหอะหลังจากนี้จะไม่มีใครกล้ารัฐประหารในตุรกีไปอีกนาน ถามว่าไทยทำแบบเขาได้ไหมล่ะ?