>>302 พระเอกเดินๆไปแต่ละชั้นเพื่อคลำทางมองไล่เลขห้องไปเรื่อยๆจนเจอว่าน่าจะเป็นห้องตัวเองแน่ๆ เปิดไปก็แทนที่จะเจอเตียงนอน โคมไฟ โต๊ะเขียนหนังสือเหมือนกับในหอพักตามปกติกลับกลายเป็นว่าเป็นห้องเรียนสมัยเรียน ม.ต้น ในรร.เก่าของตัวเองเมื่อเกือบ6-7ปีที่แล้ว ห้องว่างเปล่าไม่มีใครอยู่พระเอกได้ยินเสียงบทสวดพระอภิธรรมศพดังมาจากข้างนอกห้องเรียนเลยลองเปิดไปทางเดินโล่งๆและลองตามหาที่มาของเสียงไปจนชั้นล่างก็พบว่ามันอยู่ที่โรงอาหารใหญ่ มองไกลๆคือกลุ่มพระสงฆ์กำลังตั้งวงล้อมอะไรบางอย่างอยู่ พระเอกก็แอบแปลกใจพอสมควรเพราะที่พระเอกเรียนมันคือโรงเรียนคริสต์แต่ทำไมกลับถึงต้องนิมนต์พระสงฆ์มาทำพิธีอะไรเยอะขนาดนี้ เมื่อเดินเข้าไปใกล้ๆและคลาดสายตาจากกลุ่มพระสงฆ์แวบเดียว เสียงบทสวดก็หายไปพร้อมกับความว่างเปล่า เสมือนว่าตรงนั้นไม่มีอะไรเลยแต่แรกและเหลือแค่ของชิ้นนึงวางไว้ให้พระเอกดูต่างหน้าคือ แฟ้มใส่พอร์ทโฟลิโอ ที่ต้องทำส่งทุกๆสิ้นปีมันได้เขียนชื่อของคนที่ออกข่าวในทีวีบ้านพระเอก แล้วก็flashbackไปเมื่อตอนที่พระเอกเห็นหน้าคนๆนี้เป็นครั้งแรก และกำลังเห็นว่าถูกเพื่อนที่อ้วนร้อยโลหาเรื่องท้าต่อยอยู่ ขณะที่รำลึกความหลังอยู่ทีวีก็เปิดขึ้น " มึงอยู่ตรงนั้นใช่ไหม!! ช่วยกูด้วย!!!!!" เสียงของเพื่อนที่เคยแยกย้ายสมัย ม. ปลาย ที่ตอนนี้ต้องหัวยุ่งเซอร์ๆ หนวดเคราเต็มหน้าและอ้วนลงพุงมากๆแล้วกลับอยู่ในร่างเด็กมัธยมแบบที่พระเอกเคยคุ้นหน้าตาได้กลับตะโกนขอความช่วยเหลือพระเอก และเสียงในทีวีก็ได้บอกว่าถังใสขนาดใหญ่บรรจุถังน้ำมันเบนซินอยู่ พอร์ทโฟลิโอในมือนั้นให้หาผลงานของทุกวิชามาให้ครบ และทำออกมาให้สวยงามใส่ลงพอร์ทก่อนที่น้ำมันจะไหลออกจากถังจนหมดแล้วไฟจะถูกจุดเผาร่างเพื่อนคนนี้ เป็นหน้าที่ของคนดูต่อมาว่าจะเลือกช่วยเพื่อนหรือปฏิเสธไป