>>58 ตามนี้ ในความfuck upที่เกิดกับตัวเอกทั้งหมดกูมองว่ามันเป็นเรื่องที่เราๆทุกคนมีโอกาสได้เจอกันทั้งนั้นแหละ จะมียกเว้นก็เรื่องอาการขำนี่แหละที่น่าเห็นใจ เพราะเป็นอะไรที่ควบคุมไม่ได้และเจ้าตัวก็ไม่ได้เลือกเองมันคือความโชคร้ายที่ต้องเป็นแบบนี้ และมันพาความเฮงซวยอื่นๆตามมาอีกเป็นพรวน
ไม่ได้รู้สึกว่าหนังมันdepressหนักขนาดที่รีวิวกันนะ แต่เห็นด้วยในแง่ที่หนังมีพลังสูงในการพาคนดูให้มีความรู้สึกร่วมไปกับการกระทำของตัวละคร
สุดท้ายวาคีน แกเล่นได้เหมือนคนจิตไม่เต็มจริงๆ คือมันไม่ใช่คนบ้าแบบยืนคุยกัยเสาไฟ แต่เวลาคุณเจอใครที่ไม่ค่อยเต็มแต่เป็นประเภทแบบคุยกันรู้เรื่องนะ คุณจะรู้สึกได้ว่ามันมีอะไรแปลกๆในท่าทางหรือการพูดจาซักอย่าง ซึ่งการแสดงของวาคีนแม่งแสดงลักษณะอะไรแบบนั้นได้สมบูรณ์โคตรๆ