Weathering With You นี่กูว่าคอนเซ็ปต์ของเรื่องคือ "ความเอาแต่ใจ" มากกว่า "ความโรแมนติก" นะ
เทพเจ้าที่เอาแต่ใจอยากให้ฝนตก เอาแต่ใจอยากให้มีเด็กสาวเป็นเครื่องสังเวย
โฮดากะที่เอาแต่ใจอยากได้ฮินะกลับคืนมา เพราะเป็นคนแรกที่มอบความอ่อนโยนให้ในเมืองอันโหดร้าย
ไม่ใช่ความคิดแบบที่ว่า "ฉันจะล้างแค้นโลกใบนี้ที่โหดร้ายกับฉัน!" แต่เป็น "ทำไมถึงมอบโชคชะตาของโลกทั้งใบให้พวกเราล่ะ พวกเราเพิ่งอายุ15-16นะ จะบอกว่าเราเป็นคนผิดได้ยังไงเล่า" ซึ่งอย่างที่สุกะบอกตอนท้ายคือ "โลกใบนี้มันก็เพี้ยนอยู่แล้ว" ต่อให้ฮินะยอมพลีร่างยังไงมันก็เพี้ยนอยู่แล้วที่ต้องสังเวยเด็กสาวให้อากาศดี และสุดท้ายคนในเมืองมันก็ใช้ชีวิตอยู่กันได้อยู่ดีจะฝนตกแดดออกก็ปรับตัวกันไป
ที่กูชอบอีกอย่างคือนอกจากตัวโฮดากะกับฮินะที่เป็นโลกของเด็กวัยรุ่นเอาแต่ใจ นี่มันคือสังคมของผู้ใหญ่ที่เรื่องพยายามไม่ไปแตะถึงเลยนะ แต่คนดูที่เป็นผู้ใหญ่นี่รู้แหละว่าโลกความเป็นจริงมันมีเรื่องแบบนี้ ทั้งผู้ใหญ่ที่รังแกเด็ก ความเย็นชาของสังคม อำนาจเงินตรา ฯลฯ ทั้งโฮดากะกับฮินะก็พยายามดิ้นรนไปกับระบบที่ขัดขืนไม่ได้พวกนี้ทุกหนทาง
เอาง่ายๆ มันคือหนังที่แสดงความต่อต้านระบบสังคมนั่นแหละ
-โฮดากะที่ไม่ชอบสังคมบนเกาะเลยหนีมาเข้าเมือง(เหมือนในนิยายบอกด้วยว่าถูกพ่อทำร้าย)
-ฮินะที่ไม่อยากแยกจากกับน้องเลยต้องแอบๆ อยู่กัน 2 คน ไม่งั้นจะโดนสถานสงเคราะห์แยกกัน
-สุกะที่ตอนแรกจะจับโฮดากะส่งตำรวจเพราะไม่อยากมีปัญหากับตำรวจ สุดท้ายเห็นโฮดากะทำเพื่อใครสักคนถึงขนาดนั้นและคิดว่าถ้าคนที่รักยังอยู่ตัวเองจะทำขนาดนี้รึเปล่าเลยยอมช่วย
-โฮดากะกับฮินะฝ่าฝืนโชคชะตากับสิ่งที่ไม่เห็นด้วย แม้มันจะผลกระทบตามมาทีหลังก็ตาม