ปัญหาไม่ใช่หนังไทยดีหรือไม่ดี ปัญหาคือหนังไทยจำนวนมากไม่มีโอกาสได้โฆษณา หรือได้รอบฉายในเวลาที่คนส่วนใหญ่สามารถไปดูได้ (ฉายบ่ายสองวันธรรมดา ใครจะไปดูวะ) แล้วก็เจ๊งไปภายในสามสี่วัน รายได้ไม่ถึงแสน ดีหรือไม่ก็ไม่รู้เพราะคนส่วนใหญ่ไม่มีโอกาสได้ดู สุดท้ายก็ไม่มีนายทุนที่ไหนกล้าให้เงินคนทำหนังเพราะทำไปก็เจ๊ง คนทำหนังรุ่นใหม่ที่มีของก็ไม่มีโอกาสสร้างผลงาน จากนั้นหนังไทยที่ได้ฉายในวงกว้างจริงๆ ก็มีแต่ของค่ายใหญ่สองสามค่าย (ที่นายทุนบังคับให้สร้างตามสูตรที่ขายได้) แล้วคนดูแม่งก็มาด่าว่าหนังไทยมีแต่ซ้ำๆ เดิมๆ ไม่พัฒนาไง ทีนี้มึงเข้าใจปัญหารึยัง?
ส่วนตัวกุเห็นด้วยมากๆ กับการแบ่งโควต้า การให้พื้นที่โฆษณาและรอบฉายกับหนังเล็กๆ ไม่ใช่แค่หนังไทยอย่างเดียว แต่รวมถึงหนังฝรั่งฟอร์มเล็ก หนังรางวัล หนังเกาหลีญี่ปุ่นบลาๆๆ ด้วย
แต่ดูกระแสหลังการเรียกร้องแล้วก็ทำใจไว้ก่อนเลยว่าคงไม่มีผล ที่น่าสลดคือค่ายหนังไทยใหญ่ๆ แม่งเงียบเป็นเป่าสากเลย (คงกลัวผิดใจกับโรงหนัง กุสบายแล้วต้องลอยตัวไว้ก่อน) ส่วนคนดูอย่างเราๆ ปกติก็ชอบบ่นว่าโรงหนังเอาเปรียบโน่นนี่ แต่พอเริ่มมีการเรียกร้องจริงๆ ดันไปด่าคนเรียกร้องว่าแม่งเยอะ โรงหนังทำแบบนี้ต่อไปแหละดีแล้ว