ดอรี่พล็อตดีกว่าที่คิดไว้มาก กุชอบตรงที่มันเน้นเรื่องการปฏิบัติต่อคนที่ผิดปกติแต่เกิด ซึ่งค่อนข้างเซอไพรส์เลยแหละเพราะในภาคแรกเรื่องอาการของดอรี่เหมือนใส่ไว้เป็นโจ๊กเฉยๆ แต่พอมาภาคนี้มันทำให้เราฉุกคิดได้ว่าจริงๆ แล้วนี่คือความปกติที่ส่งผลกระทบกับครอบครัวและเพื่อนอย่างรุนแรง ต่อให้พ่อแม่จะเป็นคนดีเข้าอกเข้าใจขนาดไหน สุดท้ายก็เลี่ยงไม่ได้ที่ครอบครัวจะต้องอยู่กับความเครียดและลำบากกว่าคนทั่วไปหลายเท่า สุดท้ายสิ่งที่คนรอบข้างทำได้ก็มีแค่ช่วยประคองคนป่วยให้ฟื้นฟูไปทีละนิด แล้วปรับตัวให้รับมือกับอาการพวกนี้ได้เท่านั้นเอง
น่าเสียดายที่หนังโลกสวยเกินไปในหลายๆ จุด ไม่สำรวจปมพวกนี้ให้มากกว่านี้ และฉากไคลแมกซ์แม่งเวอร์สัสๆ เทียบกับภาคแรกแล้วจะเห็นว่าฉากไคลแมกซ์ของภาคแรกมันเว่อร์แบบพอดีๆ และมีความฉลาดในการเขียนบทแก้สถานการณ์กว่าเยอะ