>>126 บทดี แต่ไปไม่สุด มึงรู้ไหมว่าละครแบบนี้สามารถเขียนบทให้ตัวละครเจอความดาร์กของแต่ละคนได้และไต่ระดับให้ตัวละครทุกตัวกลายเป็นตัวละครสีเทาๆ ไม่มีดี-แย่ ไม่ถูกผิดแบบที่พี่ย้งเคยทำในเรื่องHormonesวัยว้าวุ่นได้เลย แต่มันไม่ทำไงเพราะกูว่าเส้นไม่ถึงหรืออาจจะเขียนบทไปไม่ถึงด้วยอีกส่วนนะ อีกอย่างของความไม่สมจริงคือ ไม่มีการบรรยายถึงอีกด้านเหี้ยๆของอาชีพครูที่ตีแผ่ให้สังคมรับรู้ว่าทำไมครูไม่สามารถดูแลเด็กพิเศษได้มากพอ งานครูทั้งเอกชนและภาครัฐมันเน่าเฟะได้ถึงขนาดไหน นั่นแหละคือสิ่งที่สามารถเล่าได้แต่ไม่เล่า