>>317 กูหลุดจากการตามข่าววงการสื่อ ญญ ไทยไปพักใหญ่ๆ พอกลับมาก็คือช่วงที่มีลิลลี่เฮ้าส์มาได้ซักพักแล้ว
จุดเริ่มต้นที่มาตามนิยายไทยคือเห็นเค้าเอาหนังสือไปฝากขายกับซักบูทที่กูจะไปของซื้ออยู่แล้ว เลยกะว่างั้นลองซื้อมาซักเล่มละกัน
ตอนนั้นหนังสือที่วางมีแค่ 3-4 เล่มมั้ง กูก็รู้สึกว่าอ่านเรื่องย่อหลังปกแล้วไม่น่าสนใจซักเท่าไหร่เหมือนกัน
แต่ก็ตัดสินใจเลือกมาเล่มนึงที่ดูน่าจะโอเค + โดนความสวยของปกดึงดูดด้วย
กลายเป็นว่าชอบเล่มนั้นมากๆ เค้าบรรยายบรรยากาศชีวิตโรงเรียนได้เห็นภาพ
และรู้สึกถึงสภาพสังคมไทยจริงๆ ชวนให้นึกถึงชีวิตตัวเองสมัย ม. ปลายมากๆ
ซึ่งเป็นอะไรที่แปลกใหม่สำหรับกูที่แทบไม่อ่านนิยายไทยเลย ถ้านิยายต่างประเทศมันก็จะไม่มีอารมณ์แบบนี้
และกูก็ติดใจกับเรื่องย่อกับคำโปรยบนปกหลังที่รู้สึกว่ามันสื่อถึงเนื้อในได้ไม่ค่อยดีด้วย
มันจะน่าเสียดายมากถ้าใครจะเลือกไม่หยิบเล่มนี้เพราะอ่านเรื่องย่อกับคำโปรยบนปกหลังแล้วคิดว่ามันไม่น่าสนใจ
ส่วนหลังจากนั้นเวลาเลือกนิยายไทยกูก็รู้สึกว่าพวกเรื่องย่อไม่ค่อยช่วยในการตัดสินใจเท่าไหร่จริงๆ
มันช่วยบอกได้แค่คร่าวๆว่าสิ่งที่คนเขียนเค้ามองว่าเป็นจุดเด่นของเรื่องนี้คืออะไร
แต่บางเรื่องพออ่านจริงๆแล้วก็รู้สึกว่ามันไม่ค่อยตรง หรือมีอะไรอื่นๆที่กูไม่ชอบเป็นประเด็นหลักก็มี
สิ่งที่รู้สึกว่าช่วยได้เยอะคือตัวอย่างที่เปิดให้อ่านฟรีบน readawrite เพราะส่วนมากเค้าจะเปิดค่อนข้างเยอะ
บางเรื่องเปิดเกือบครึ่งเรื่องก็มี อันนี้ช่วยในการตัดสินใจได้เยอะมาก