Last posted
Total of 1000 posts
อยากหาเรื่องที่อ่านในอีบุ๊คของ meb แนวไหนก็ได้ขอแค่อ่านเพลินๆไหลได้เรื่อย
อายาโนะโคจินี่มันจะเริ่มสนุกตอนเล่มไหน?
เรื่องเพื่อนพระเอกนี่สนุกไหม
>>974 สนุกตั้งแต่เจอยึดพ้อยหมดทั้งห้องแล้ว มึงไม่สนุกก็เลิกอ่านไปเถอะ
เหมือนเพื่อนกูอีกคนที่ดูแต่เมะแล้วบอกไม่ค่อยสนุก เมะทำอย่างเห้ แล้วโรงเรียนนี้แม่งคือโรงเรียนจริงๆที่ให้เด็กเรียน เด็กเรียนจบก็ไปทำงานทำการถึงมีหักเล่ห์ชิงเหลี่ยมแข่งขันกันนิดหน่อยระหว่างเรียนแต่พวกนี้แม่งมาเรียนไม่ได้มาฆ่ากันต้องปรับความคิดเสียใหม่
เมะทำเหี้ยจริง ตอนอ่านนิยายครั้งแรกนี่อย่างกับหนังคนละอ้วน
การเดินทางแม่มดดูจากเมะแล้ว ท่าทางน่าจะดูดคนมาได้เยอะแฮะ
ในนิยายมันจืดๆ เรื่อยเปื่อย พอเป็นอนิเมะที่งบ
โปรดัคชั่นเยอะ งานภาพออกมาดี ลงทุนทำ CG ในฉากใช้เวทย์ ฉากดวลเวทย์ ฉบับอนิเมะมันเลยดูน่าตื่นตาตื่นใจกว่าเยอะ
ความต่างกับคิโนะที่ต่อให้งบโปรดัคชั่นเยอะก็ไม่รู้จะเอาไปใส่กับอะไรอยู่ดี เพราะรอบตัว she มีแต่ตาลุง
เพิ่งอ่านน้องสาว(เหี้ย)ของผมฯ จบ
ไม่รู้จะอธิบายยังไงว่ะ ไม่เข้าว่าจะสื่ออะไรด้วย คือไม่ได้เกลียดจนแหยงขนาดนั้น แต่ก็อยากรู้ว่าทำไมถึงคิดจะจบแบบนี้ หรือว่าจงใจให้ไอ้เคียวมันชอบน้องเหี้ยตั้งแต่แรกรึเปล่า
แต่ก็สื่อชัดว่า incest มันเหี้ย ถูกก็เหี้ยแล้ว อยากรู้ชิบหายว่าเขียนตอนจบแบบนี้ด้วยความรู้สึกแบบไหน อยากให้คนอ่านรู้สึกแบบไหน
กูไม่ได้อวยใครเป็นพิเศษ ถ้าชอบส่วนตัวก็อายาเสะ แต่ฉากแมวดำฉีกหนังสือนี่รู้สึกเจ็บจี๊ดชิบหาย เจ็บสัสๆ แม่งโคตรจะกล้าที่เขียนฉากนี้มาทั้งๆที่รู้ว่าคนอวยเยอะ ส่วนตัวกูว่าในแง่อารมณ์เขียนดีสัสเลยด้วย แม่งเอ๊ย
สุดท้ายก็ยังไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้ ชอบแบบพอประมาณมาตลอดเพราะอ่านลื่นๆไปง่ายๆ คิดว่าจบเหี้ยไหมก็ไม่รู้จะตอบยังไงว่ะ สับสนชิบ
แต่ก็คงเป็นอีกเรื่องที่จำได้ดีล่ะนะ
น้องเหี้ย 1 เหมือนคนแต่งไปไม่ถูกใจจริงมันอยากจะแต่งให้จับน้องทำเมียใจจะขาด
แต่กลัวสังคมด่า ไม่ก็บก.ห้าม มันก็เลยได้แค่นี้ล่ะ จบกับคนอื่นก็ผิด concept ชื่อเรื่องอีก ดังนั้นน้องเหี้ย2 มันเลยเปลี่ยนเป็นน้องไม่แท้ไง
อยากอ่านแบบที่ถูกใจไปหารูด IF ไม่ก็เล่นเกมเอาเถอะ
หรือถ้าไม่แซปพอก็โดจารเลย มีทุกแนว มีแม้กระทั้งขุนพ่อนักเย็บ ข่มขืน แดกขี้ โซ่แซ่ กุญแจมือเทียนไข สารพัดที่จะจินตการออก
อ่านโดดเดี่ยวต่างโลกไปได้ซักพักรู้สึกแปลกๆ จะว่าแค่แปลเลือกคำกับเรียบเรียงไม่ดีคงไม่ใช่แค่นั้นล่ะ อ่านยากชิบ
ลองหยับมังงะที่ซื้อมาพร้อมกัน ok อ่านง่ายกว่ากันเยอะเลย
สรุปถ้าจะอ่านให้รู้เรื่องต้องอ่านมังงะไปก่อนรอบนึง แล้วค่อยมาอ่าน LN ต่อ ฮ่วยไรวะเนี่ย
ส่วนความสนุกก็ระดับธรรมดา แต่คิดว่าถ้าทำเป็นมังงะรายสัปดาห์ คนแต่งคงโดน บก. จับแก้ยับ
โดดเดี่ยวแนวขี้แพ้ ขี้ตีนอายาโนะควยจิ
ขี้ตีนหนีตายเกาะนรกล้านปี มากกว่า
>>986-987 น้องเหี้ย1 เป็นอะไรที่อธิบายคำว่า Light novel ได้ดีมาก ที่มันอ่านลื่นไหลง่ายๆ
เพราะโครงสร้างเนื้อเรื่องมันเดินเป็นเส้นตรงเลย น้องโดนพ่อเจอเกมโป้ -- ไปคุยกับพ่อ --แก้ปัญหาให้น้อง --จบ
น้องไม่มีเพื่อน -- หาเพื่อนทางเน็ต -- ไปมีตติ้งเป็นเพื่อนน้อง -- น้องได้เพื่อน -- จบ
รุ่นน้องไม่มีเพื่อน -- ชวนรุ่นน้องเข้าชมรม -- ให้รุ่นน้องสร้างเกมกับเพื่อน -- รุ่นน้องมีเพื่อน -- จบ
บทบรรยายส่วนมากก็เป็นมุมมองพระเอกเล่าให้คนอ่านฟัง กับให้คนอ่านได้ยินความคิดในหัวพระเอก
ถึงโม่งและหลายๆคนจะก่นด่าเรื่องนี้ แต่กูยอมรับเลยว่ามันเขียนออกมาได้เข้าใจง่ายและทำให้คนอ่าน
อ่านได้อย่างลื่นไหล
เรื่องตอนจบคงออกวางบทมาตั้งแต่แรกแล้วล่ะ กะจะให้จบกับน้องด้วยซ้ำ แต่ กอง บก. สั่งห้าม
เลยจบแบบครึ่งๆกลางๆแบบนั้น
เอาด้วยๆ เห็นมีคนกล้าออกมาพูดแล้ว กูขออีกคนละกัน
กูก็เป็นคนนึงที่ชอบน้องเหี้ย 1 ถึงพล็อตแม่งจะยังงั้นๆ แต่ในแง่ของนิยายแล้ว มันอ่านสนุก
(แต่ในโม่งแม่งจะก่นด่าและเหยียบหัวคนที่ชอบเรื่องนี้ กูเลยขออยู่นิ่งๆ ไม่แสดงออก)
ทว่ากับฉบับอนิเม รู้สึกว่าอนิเมสื่ออารมณ์ได้ไม่ถึงเสี้ยวของนิยายเลย
ออกมาแนวอนิเมขายฮาเร็มที่แบนราบไร้ความน่าสนใจสิ้นดี
บางทีมีคนรู้จักดูอนิเมแล้วมาด่าว่าอนิเมเหี้ยอะไรเนี่ย
ใจกูก็อยากตะเพิดให้ลองไปอ่านนิยายต้นฉบับชะมัด
นิยายกากได้ขี้ตีน sao
ที่จริงพูดถึงเรื่องน้องเหี้ยนี่คนเขียนจะแถให้เป็นพี่น้องไม่แท้มันก็ยังแถได้นะ อย่างน้อยดีไซน์คิริโนะก็ไม่มีอะไรเหมือนพระเอกเลย
แต่กลับเลือกที่จะยึดมั่นว่าเป็นพี่น้องแท้ๆ
น้องแท้กับไม่แท้มันคนละอารมณ์กันนะ
นึกถึงคงจะดีถ้ามีน้องสาวที่เขียนให้พระเอกเป็นพวกโม่ยน้องสาว แต่พอรู้ว่ามีน้องสาวปุ๊บแม่งโม่ยไม่ออกอีกเลย จริงๆแล้วเขียนมาแซะเรื่องน้องเหี้ยปะวะ 555555555
ถามพ่อมึงดู
ถามแม่มึงดู
ถามยายมึงดู
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.