Last posted
Total of 1000 posts
ไม่เห็นด้วยกับ >>892 เรื่องนี้ดีจริง แต่แค่เล่มแรกๆ เล่มหลังๆแปลเหี้ยมากจนทำเอาเครดิทที่สะสมไว้ช่วงแรกหมดเกลี้ยงพังพินาศ ไม่อยากให้ต้องมีเหยื่อแบบกูเพิ่มอีก ไหนจะเก่าหาซื้อยาก
มันใช่ของที่ควรจะเอามาแนะนำชาวบ้านเหรอ ถ้าอ่านยุ่นได้ก็จัดไปเหอะ แต่ควรจะคาดเดาได้ป่าววะว่าโม่งที่มาถามน่าจะอ่านแปลไทยอะ
>>896 กุตะลึงที่เครดิทในใจมึงยังคงไม่ดิ่งฮวบหลังจากผจญเล่มหลังๆมาเรียบร้อยแล้วนะ
อนึ่ง กุเป็นคนที่ไม่ซื้อคำว่า น้ำดี กับไลท์โนเวล พวกนั้นอะไว้ใช้กับวรรณกรรมโน่น อย่างมากก็คือเอาแค่ “สนุก” “เขียนดี” พอ เห็นทีไรนึกถึงโม่งซากุระดะรีเซท พอเมะที่อุตสาห์ถ่ายทอดตามต้นฉบับจบแม่งก็จมน้ำตายห่าไปเรียบร้อยแล้วมั้ง 555 น้ำดีพ่อง
สิบสองอาณาจักรเทพยุทธ์ตอนแรกมันตีพิมพ์กับเลเบลที่ทำไลท์โนเวล เลยโดนจัดเป็นไลท์ แต่ตอนหลังมันเปลี่ยนไปออกกับอีกเลเบลที่ตีพิมพ์นิยายทั่วไป คนญี่ปุ่นก็เลิกมองเป็นไลท์โนเวลแล้วนะ มองเป็นนิยายธรรมดา เอาจริงๆนิยายหลายเรื่องมันก็ค่อนข้างคลุมเครืออยู่ว่าจัดเป็นไลท์ได้มั้ย
>>904 อันนั้นไม่ใช่ประเด็นเรื่องศีลธรรมincestมึง มันแตะเรื่องนี้แค่ตอนท้ายๆผ่านทางย่าแว่น
ไอ้ที่มึงยกๆมาอะ เป็นสิ่งที่ควรขยี้ถูกแล้ว และควรจะเน้นอยู่ที่ตรงนั้นนั่นแหละดีแล้ว ที่โม่งมันด่าๆเพราะคอนท้ายเสือก shift ไป incest ซะเฉย เพียงเพราะอีคนเขียนมันแค่เฟติซน้องสาว เรื่องถัดมาถึงได้ให้นางเอกเป็นน้องไม่แท้ไปเลย ไม่ผิดไม่โดนด่าละ เพราะจะเอาให้พี่น้องคู่กันให้ได้
รูดี้นี่เจ๋งแล้วเหรอ กูว่ามันก็แค่อ่านเพลินดีเท่านั้นเอง แน่นอนไปเทียบกับพวกอิเซไคชิทอย่างสมาทโฟนหลานจอมปาดซาตู้มันก็ต้องดีกว่าอยู่แล้ว แต่ถ้าถามว่าอ่านจบแล้วอยากกระสันหาเล่มต่อมาอ่านไหม ก็ไม่นะเรื่องมันดำเนินไปแบบเนิบนาบเกินจนแทบไม่มีจุุดพีค
อยากหาอะไรดีๆ จากนิยายที่เขียนโดยโอตาคุ ไปหานิยายประเภทอื่นเหอะ
ใต้ตีน คำสาปฟาโรห์ ทั้งนั้นแหละ
อ่านบีบเลียตามโม่งแนะนำ ไปได้ 1 เล่ม
สิ่งที่คิดในใจ มันสนุกตรงไหนวะ ไขปริศนาคุณยายเรอะ !?
บิเบลีย ภาคลูกกี่เล่มจบวะ
บิเบลียมันอยู่ในหมวดวรรกรรมนะ ต้องคุยห้อง Lit
แต่โม่งส่วนมากเอามาคุยห้องนี้เพราะสมัยพิมพ์แรกๆ
Sirn ยังไม่ได้ตั้งห้อง Lit และ Animag ที่ได้ LC มาก็เน้นขาย
LN เป็นหลัก
ถามว่าสนุกตรงไหน สำหรับกูสนุกตรงที่ภาษาและบทบรรยายที่ใช้น่ะ
อ่านๆไป แล้วจะรู้สึกเลยว่ามันทำออกมาได้ดี อ่านแล้วเห็นภาพ
สื่อความรู้สึกของตัวละครได้ดี ไม่ได้เน้นแค่บทสนทนา(ก็แน่ล่ะมันเป็น Novel เต็มตัวไม่ใช่ Light novel)
เรื่องความสนุกนี่ก็แล้วแต่คน บทบรรยายและการเดินเรื่องของบิเบลียถ้าเป็นคนไม่ชอบอะไรแนวนี้
ก็จัดว่าน่าเบื่อ ไม่มีจุดที่ตื่นเต้นอะไร จุดสำคัญอีกอย่างคือเรื่องนี้มันดังที่ญี่ปุ่น
เพราะคนญี่ปุ่นรักการอ่าน แล้วบิเบลียมี Setting ที่เอาหนังสือของนักเขียนดังๆมาเป็นจุดเดินเรื่อง
คนไทยอาจจะไม่อินเท่า เพราะไม่รู้จักนักเขียนหรือไม่เคยอ่านงานของนักเขียนที่ปรากฏตัวในเรื่อง
ถ้าสนใจก็ลองซื้อมาอ่านซักเล่ม ว่าเข้าถึงเนื้อเรื่องแบบนี้มั้ย
งั้นสรุปว่า บีบเลีย คงไม่เหมาะกับกูละ คือ มันน่าเบื่อจริงๆ นั่นล่ะ ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกไม่อิน กูไม่ได้พิศมัยบทสนทนาอะไร มากมาย
กูชอบเสพย์ความตื่นเต้นแฟนตาซี อ่านเพื่อคลายเครียสมากกว่า แนวต่างโลก setting ง่ายๆ แบบเดียโบว์ ดยุคหมู อะไรพวกนี้ ส่วนตัวยัง ok กว่า
คนบางคนเกิดมาเป็นคนแต่เสือกชอบกินขี้แทนข้าว
เรื่องรสนิยมมันสอนกันไม่ได้จริงๆ
ตื่นเต้นแฟนตาซีีมันก็ไม่ใช่แล้ว ไปโดนใครหลอกมาอ่าน
ไม่รู้ แต่แน่ๆ แต่มีคนโดนหลอกว่า บีบเลียสนุก เหมาะกันทุกคน lol
ซึ่งนั้นก็คือ กุเองไง orz
ไม่สนุก ได้แค่ขี้ตีนคาเงโร่ทำมาคุย
กุว่าหิ้งโม่งอะเลิกสนใจได้ละ แม่งเก่า+ไอตอนที่ทำมันอายุเท่าใหร่กัน บางเรื่องเล่มต้นๆกาก หลังๆดีขึ้นเยอะก็มี
งานหนังสือซื้ออะไรกันบ้างอะ ลอกลิสต์หน่อยดิ
ยังไม่ได้ลิสท์เลย กะว่าเจออะไรที่จะอ่านก็ซื้อ 555
กูยังไม่เคยซื้อไลท์โนเวลซ้ำ แต่การ์ตูนซ้ำนี่บ่อยฉิบ
ประสบการณ์เหี้ยๆ แบบ หยิบเล่มที่สองแล้วไม่ได้สังเกตปกอีกทีว่าเล่มที่สองด้านในเป็นเล่มเก่า แต่เล่มที่วางไว้ด้านหน้าเป็นเล่มใหม่เล่มเดียว
ผลลัพธ์ = หนังสือซ้ำ 1 ea
>>919 ที่มึงอ่านมันคือไลท์โนเวลไง มันเป็นการ์ตูนที่บรรยายแบบนิยาย
แต่บิเบลียมันออกไปทางนิยายเกือบๆ วรรณกรรมเลย ถ้าเทียบก็ ละคร vs การ์ตูน อะ อันนี้ขึ้นอยู่กับรสนิยมคนอ่านเลย
จะว่าไปช่วงนี้แม่งเบลอว่ะซื้อซ้ำบ่อยชิบหาย ล่าสุดซื้อดันมาจิเล่ม 14 มาเพิ่มเฉยทั้งที่เล่มเก่ายังไม่ได้แกะอ่านเลย orz กูควรทำไงดีล่ะเนี่ย
กูขรรม แค่มันไม่ชอบบิเบลีย = ชอบแดกขี้ โหดจังวะ ติ่งเกรี้ยวกราดจัง
กูเป็นคนที่เคารพรสนิยมของแต่ละคนนะ ใครจะชอบอะไรก็ชอบไป
แต่พวกที่ชอบอิเซไคเทพฮาเร็มตบเด็กนี่รสนิยมเหี้ยจริงๆ อิอิ
กูไม่เข้าใจคนชอบแนวแกรี่ แนว俺TUEEEE มันสนุกยังไงวะ แล้วแนวนี้เสือกเป็นแนวที่แมสที่สุดด้วยนะ
俺TUEEEE มันแนวตลกร้ายของเทพธิดาในโลกแฟนตาซีนิ แถมไม่ได้เขียนจากมุมมองพระเอกด้วย
และ tsuyoi มันก็คือเทพซ่านั่นล่ะ จะอ้อมค้อมให้ไปตรงกับ LN ที่ชื่อแสลงเพื่อ หลอกด่า หรือดัก ทำไมมากมาย
>>950 เอิบ มันก็เหมือนมีไลท์โนเวลเอาคำว่า แกรี่ ไปตั้งชื่อ แล้วมีคนมาบอกว่า เกลียดแนวแกรี่ แบบนี้อะมึง คือคำมันเป็นแสลงของมันอยู่แล้ว แค่มีคนเอาไปตั้งชื่อเรื่อง มึงก็ต้องคิดเอาจากบริบทมั้ยว่าหมายถึงนิยายหรือใช้เป็นแสลง คนญี่ปุ่นก็ใช้คำนี้กันทั่วไป ไม่ใช่ว่าพูดปุ๊บนึกถึงนิยายกันซะเมื่อไหร่ พอมีคนเอาไปตั้งเป็นนิยายปุ๊บคือห้ามใช้ในฐานะแสลงเลยรึไง
กูไม่รู้จักนิยายเรื่อง 俺TUEEE ด้วยซ้ำ เวลาเห็นคำนี้กูนึกถึงเทพทัตคนแรกเพราะชาวเกาะชอบใช้ล้อเทพทัต
เป็นโอตาคุอ่านไลท์โนเวลแต่เจือกห้ามคนอื่นใช้สแลงภาษาญี่ปุ่น 55555555555
ก็เป็นเงี้ยล่ะไม่งั้นจะมี ออฟเฟนส์ คนบ่นบีบเลีย ที่รักนิดหน่อยประสาทแดก ด่ากราดไปทั่วหรอกเหรอ
นิยายเป็นที่รักของกู ห้ามติห้ามบ่น ถ้าบ่นเมื่อไหร่ ที่เหลือกากหมด
มึงจะชอบอะไรก็ช่าง หรือ บอกว่ากูไม่ชอบแนวนี้จบ จะมาบอกรสนิยมอื่นว่าเหี้ย เพื่อ!
บิเบลียขี้ตีนโคนันยืดให้ได้ 1000 ตอนแล้วค่อยมาคุยไอส้นตีน
ว่างๆก็อ่านหนังสืออย่างอื่นนอกจากไลท์โนเวลกันบ้างนะ เป็นห่วงสติปัญญา
พบโม่ง ขี้เหยียด 1 ea
ขยะก็คือขยะ คนไม่เคยเสพงานดีๆย่อมหลงคิดว่าขยะคืออาหารชั้นสูง
กูก็ชอบแดกขยะนะ แต่มีคนด่ากูก็เฉยๆอะ ก็มันขยะจริงๆ ไม่รู้จะดิ้นเพื่อ
อะไรคืออาหารชั้นสูง?
และกูสรุปให้นะ สำหรับโม่ง ต่อให้มึงอ่านงานดีแค่ไหน แล้วไม่ถูกใจมาโพสบ่น ก็จะสามารถที่จะไล่ไปแดกขี้ได้
ขนาด twitter ด่ากันหนักแค่ไหน โม่งก็หนังกว่าเพราะไม่ละบุตัวตน
แต่สำหรับความจริง คือ รสนิยมกูสูงสุด คนอื่นแม่งกาก มันก็แค่นั้น
บิเบลียขี้ตีนแบล็คแจ็ค ขี้ตีนวิหคเพลิง ขี้ตีนโดโรโระ เข้าใจไหมไอควาย
กูอ่านละขำ
มีโทรลขยะมาผสมโรงด้วย
พูดถึงรูดี้กูเพิ่งอ่านเล่ม 11 ไทยจบ
เล่มหน้า เล่ม 12 เข้าสู่ช่วง Point of no return ละส นะ
lndb ย้ายไปเว็บไหน
อยากหาเรื่องที่อ่านในอีบุ๊คของ meb แนวไหนก็ได้ขอแค่อ่านเพลินๆไหลได้เรื่อย
อายาโนะโคจินี่มันจะเริ่มสนุกตอนเล่มไหน?
เรื่องเพื่อนพระเอกนี่สนุกไหม
>>974 สนุกตั้งแต่เจอยึดพ้อยหมดทั้งห้องแล้ว มึงไม่สนุกก็เลิกอ่านไปเถอะ
เหมือนเพื่อนกูอีกคนที่ดูแต่เมะแล้วบอกไม่ค่อยสนุก เมะทำอย่างเห้ แล้วโรงเรียนนี้แม่งคือโรงเรียนจริงๆที่ให้เด็กเรียน เด็กเรียนจบก็ไปทำงานทำการถึงมีหักเล่ห์ชิงเหลี่ยมแข่งขันกันนิดหน่อยระหว่างเรียนแต่พวกนี้แม่งมาเรียนไม่ได้มาฆ่ากันต้องปรับความคิดเสียใหม่
เมะทำเหี้ยจริง ตอนอ่านนิยายครั้งแรกนี่อย่างกับหนังคนละอ้วน
การเดินทางแม่มดดูจากเมะแล้ว ท่าทางน่าจะดูดคนมาได้เยอะแฮะ
ในนิยายมันจืดๆ เรื่อยเปื่อย พอเป็นอนิเมะที่งบ
โปรดัคชั่นเยอะ งานภาพออกมาดี ลงทุนทำ CG ในฉากใช้เวทย์ ฉากดวลเวทย์ ฉบับอนิเมะมันเลยดูน่าตื่นตาตื่นใจกว่าเยอะ
ความต่างกับคิโนะที่ต่อให้งบโปรดัคชั่นเยอะก็ไม่รู้จะเอาไปใส่กับอะไรอยู่ดี เพราะรอบตัว she มีแต่ตาลุง
เพิ่งอ่านน้องสาว(เหี้ย)ของผมฯ จบ
ไม่รู้จะอธิบายยังไงว่ะ ไม่เข้าว่าจะสื่ออะไรด้วย คือไม่ได้เกลียดจนแหยงขนาดนั้น แต่ก็อยากรู้ว่าทำไมถึงคิดจะจบแบบนี้ หรือว่าจงใจให้ไอ้เคียวมันชอบน้องเหี้ยตั้งแต่แรกรึเปล่า
แต่ก็สื่อชัดว่า incest มันเหี้ย ถูกก็เหี้ยแล้ว อยากรู้ชิบหายว่าเขียนตอนจบแบบนี้ด้วยความรู้สึกแบบไหน อยากให้คนอ่านรู้สึกแบบไหน
กูไม่ได้อวยใครเป็นพิเศษ ถ้าชอบส่วนตัวก็อายาเสะ แต่ฉากแมวดำฉีกหนังสือนี่รู้สึกเจ็บจี๊ดชิบหาย เจ็บสัสๆ แม่งโคตรจะกล้าที่เขียนฉากนี้มาทั้งๆที่รู้ว่าคนอวยเยอะ ส่วนตัวกูว่าในแง่อารมณ์เขียนดีสัสเลยด้วย แม่งเอ๊ย
สุดท้ายก็ยังไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้ ชอบแบบพอประมาณมาตลอดเพราะอ่านลื่นๆไปง่ายๆ คิดว่าจบเหี้ยไหมก็ไม่รู้จะตอบยังไงว่ะ สับสนชิบ
แต่ก็คงเป็นอีกเรื่องที่จำได้ดีล่ะนะ
น้องเหี้ย 1 เหมือนคนแต่งไปไม่ถูกใจจริงมันอยากจะแต่งให้จับน้องทำเมียใจจะขาด
แต่กลัวสังคมด่า ไม่ก็บก.ห้าม มันก็เลยได้แค่นี้ล่ะ จบกับคนอื่นก็ผิด concept ชื่อเรื่องอีก ดังนั้นน้องเหี้ย2 มันเลยเปลี่ยนเป็นน้องไม่แท้ไง
อยากอ่านแบบที่ถูกใจไปหารูด IF ไม่ก็เล่นเกมเอาเถอะ
หรือถ้าไม่แซปพอก็โดจารเลย มีทุกแนว มีแม้กระทั้งขุนพ่อนักเย็บ ข่มขืน แดกขี้ โซ่แซ่ กุญแจมือเทียนไข สารพัดที่จะจินตการออก
อ่านโดดเดี่ยวต่างโลกไปได้ซักพักรู้สึกแปลกๆ จะว่าแค่แปลเลือกคำกับเรียบเรียงไม่ดีคงไม่ใช่แค่นั้นล่ะ อ่านยากชิบ
ลองหยับมังงะที่ซื้อมาพร้อมกัน ok อ่านง่ายกว่ากันเยอะเลย
สรุปถ้าจะอ่านให้รู้เรื่องต้องอ่านมังงะไปก่อนรอบนึง แล้วค่อยมาอ่าน LN ต่อ ฮ่วยไรวะเนี่ย
ส่วนความสนุกก็ระดับธรรมดา แต่คิดว่าถ้าทำเป็นมังงะรายสัปดาห์ คนแต่งคงโดน บก. จับแก้ยับ
โดดเดี่ยวแนวขี้แพ้ ขี้ตีนอายาโนะควยจิ
ขี้ตีนหนีตายเกาะนรกล้านปี มากกว่า
>>986-987 น้องเหี้ย1 เป็นอะไรที่อธิบายคำว่า Light novel ได้ดีมาก ที่มันอ่านลื่นไหลง่ายๆ
เพราะโครงสร้างเนื้อเรื่องมันเดินเป็นเส้นตรงเลย น้องโดนพ่อเจอเกมโป้ -- ไปคุยกับพ่อ --แก้ปัญหาให้น้อง --จบ
น้องไม่มีเพื่อน -- หาเพื่อนทางเน็ต -- ไปมีตติ้งเป็นเพื่อนน้อง -- น้องได้เพื่อน -- จบ
รุ่นน้องไม่มีเพื่อน -- ชวนรุ่นน้องเข้าชมรม -- ให้รุ่นน้องสร้างเกมกับเพื่อน -- รุ่นน้องมีเพื่อน -- จบ
บทบรรยายส่วนมากก็เป็นมุมมองพระเอกเล่าให้คนอ่านฟัง กับให้คนอ่านได้ยินความคิดในหัวพระเอก
ถึงโม่งและหลายๆคนจะก่นด่าเรื่องนี้ แต่กูยอมรับเลยว่ามันเขียนออกมาได้เข้าใจง่ายและทำให้คนอ่าน
อ่านได้อย่างลื่นไหล
เรื่องตอนจบคงออกวางบทมาตั้งแต่แรกแล้วล่ะ กะจะให้จบกับน้องด้วยซ้ำ แต่ กอง บก. สั่งห้าม
เลยจบแบบครึ่งๆกลางๆแบบนั้น
เอาด้วยๆ เห็นมีคนกล้าออกมาพูดแล้ว กูขออีกคนละกัน
กูก็เป็นคนนึงที่ชอบน้องเหี้ย 1 ถึงพล็อตแม่งจะยังงั้นๆ แต่ในแง่ของนิยายแล้ว มันอ่านสนุก
(แต่ในโม่งแม่งจะก่นด่าและเหยียบหัวคนที่ชอบเรื่องนี้ กูเลยขออยู่นิ่งๆ ไม่แสดงออก)
ทว่ากับฉบับอนิเม รู้สึกว่าอนิเมสื่ออารมณ์ได้ไม่ถึงเสี้ยวของนิยายเลย
ออกมาแนวอนิเมขายฮาเร็มที่แบนราบไร้ความน่าสนใจสิ้นดี
บางทีมีคนรู้จักดูอนิเมแล้วมาด่าว่าอนิเมเหี้ยอะไรเนี่ย
ใจกูก็อยากตะเพิดให้ลองไปอ่านนิยายต้นฉบับชะมัด
นิยายกากได้ขี้ตีน sao
ที่จริงพูดถึงเรื่องน้องเหี้ยนี่คนเขียนจะแถให้เป็นพี่น้องไม่แท้มันก็ยังแถได้นะ อย่างน้อยดีไซน์คิริโนะก็ไม่มีอะไรเหมือนพระเอกเลย
แต่กลับเลือกที่จะยึดมั่นว่าเป็นพี่น้องแท้ๆ
น้องแท้กับไม่แท้มันคนละอารมณ์กันนะ
นึกถึงคงจะดีถ้ามีน้องสาวที่เขียนให้พระเอกเป็นพวกโม่ยน้องสาว แต่พอรู้ว่ามีน้องสาวปุ๊บแม่งโม่ยไม่ออกอีกเลย จริงๆแล้วเขียนมาแซะเรื่องน้องเหี้ยปะวะ 555555555
ถามพ่อมึงดู
ถามแม่มึงดู
ถามยายมึงดู
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.
