พี่เฟิรสยังจบวิศวมาทำสนพ.เลอ
>>641 นายพูดถูกแล้วจงสู้ต่อไปเพื่อสันติภาพและความถูกต้อง ส่วนคนเห็นต่างหรือ SJW พอนายรวมตัวกันหมู่มาก มันก็เรื่องขี้ผง ไปป่วน ให้มันประสาทแดกอยู่ไม่ได้ พอได้จังหวะก็จับตรึงกางเขน เผามัน
Last posted
Total of 1000 posts
พี่เฟิรสยังจบวิศวมาทำสนพ.เลอ
ทำไมไม่จบเตรียมทหารกันวะ ทำได้ทุกอย่างในประเทศ
555 มาโฮกะที่ประกาศนิยายจบไปหมาดๆ แม่งเขียนประกาศภาคต่อแล้ว
อย่าขี้โม้ไอโอตาคุ เอาเวลาไปลดพุงมั่งนะ มีแต่เรื่องไร้สาระเต็มสมองหมดแล้ว
Nishino สนุกปะวะ
เรื่องฝันปั่นป่วยของนกย่าง อ่านไป1เล่ม รู้สึกเหมือนอ่านบาเกะโมโนกาตาริ
พระเอกนางเอกในเรื่องนี้นี่อารารากิกับเซนโจกาฮาระ เวอร์ชั่นลดความหลุดโลกแต่คงคาแรคเตอร์เดิม
นายแบงค์คู่คิดของ Animag เล่ม 3-4 เหมือนหมดมุกเลยว่ะ โดยเฉพาะเล่ม4 ที่ตัวละครไปเที่ยวต่างเมืองซะครึ่งเล่ม ประเด็นเศรษฐศาสตร์ที่เป็นจุดแข็งของ 2 เล่มแรกแทบไม่มีให้เห็น
faraway paladin ก็เหมือนกัน เล่ม 3 แม่งไม่สนุกเลยทั้งๆเล่มแรกทำไว้ดีมาก
นายแบงค์เล่มแรกกูว่าสนุกนะ กูไม่ได้เรียนสายการเงิน ไอ้เรื่องที่พระเอกพูดแล้วเอามาประยุกต์ใช้นี่อ่านครั้งแรกรู้สึกว้าวมาก
เล่มสองก็โอเค แต่พอมาเล่มสามแล้วรู้สึกแย่ลงเยอะ Plot hole อันใหญ่เรื่องผู้ถือหุ้นนี่แหละ
คือในเล่ม 3 มันก็บอกออกว่าพระเอกเป็นพนักงานธนาคาร และงานธนาคารเข้มเรื่องรายละเอียดสัญญามากๆ
ชนิดที่ผิดตัวอักษรเดียวก็เสียหายเป็นล้าน แต่เสือกออกใบหุ้นแบบไม่ระบุในสัญญาว่าต้องลงทุนสร้างท่าเรือ
และโดนผู้ถือหุ้นจะฮุบเงินไปซื้อพันธบัตรอีกเมืองซะงั้น ทั้งๆที่ตามหลักการ
1.ฝั่งพระเอกต้องถือหุ้นมากกว่า 50% อยู่แล้ว อย่างน้อยก็ 51% เพื่อคุมอำนาจตัดสินใจ
อันนี้เป็นเรื่องพื้นฐานในการตั้งบริษัท
2.ตอนลงทุนมันต้องกำหนดชัดๆไปเลยว่า เงินค่าหุ้นต้องเอาไปลงทุนอะไรบ้าง ไม่ใช่ปล่อยผู้ถือหุ้นมาตัดสินใจเอง
สองจุดนี้กูอ่านกี่รอบก็รู้สึกไม่สมเหตุสมผลอย่างแรง กลายเป็นว่าจุดแข็งของสองเล่มแรก
ละลายหายไปในเล่ม 3 ซะงั้น เหมือนคนเขียนพยายามหาทางยืดเรื่องออกไปทั้งที่ยังไม่ได้คิดเนื้อเรื่องไว้
ไปหาข้อมูลใน Amazon เล่ม 6 ออกเมื่อต้นปี 2017 จนถึงวันนี้ก็ 3ปีครึ่งแล้วที่ยังไม่มีเล่มใหม่
สงสัยหมดไอเดียจนแพแม่งเลย
คิดยังไงกับเรื่องแบนไลท์โนโวลโลลิ
กาสิตาไหนวะ
กลุ่มมโนแม่งเกลียด sjw จนประสาทหลอนกันไปหมดละ
เรื่อง Uzagi chan นี่ทำให้รู้เลยว่าคนพูดแม่งไม่เข้าใจการ Sexualise ผู้หญิง
หิ้งโม่งไม่อัพเดทแล้วเหรอวะ
1. กุว่า sjw แม่งเหี้ยจริง
2. กุก็คิดว่าคนที่เป็น sjw แม่งไม่ได้รู้สึกตัวว่าตัวเองเป็น sjw และก็จะตั้งหน้าตั้งตาพล่าม pc ต่อไป
มันขึ้นกับคอนเทนท์ป่าววะ ถ้าไม่ได้ไปทางเปโด กุว่าก็ไม่น่าถึงขั้นไปแบนแหลก
กุเฉยๆกับการที่มีตัวละครโลลิในเรื่อง ไปจนถึงการโม่ยไวฟุที่เป็นตัวละครโลลิตัวละครเด็ก ตราบใดที่มึงไม่ได้ไปรู้สึกอย่างนั้นกับคนจริงๆ
กูสนับสนุนอิสระในการผลิตสื่อ แต่ถ้าจะเป็นสื่อสุ่มเสี่ยงก็ควรไปอยู่ให้ถูกที่ว่ะ ไม่ใช่ขายกันโต้งๆในอเมซอน
กุดูจากรายชื่อลิสต์ที่โดนอเมซอนแบนแล้ว กุว่าไม่เห็นจะดูสุ่มเสี่ยงมากมายอะไรเลย ไม่ใช่ comic lo สักหน่อย ที่พอจะจับยัดเข้าเค้าก็arifuretaที่มีฉากเอากับตัวละครโลลิ (ที่ตามเรื่องแม่งไม่ใช่เด็ก)
กริมการ์นี่ไม่ควรอยู่ในลิสต์แน่ๆป่ะ บากะรีนาก็ไม่มีฉากเซอร์วิส มันเลยดูตลกและดูปลอม คนเลยโยงไปจับกับ sjw ที่เป็นพวกปลอมเปลือกได้
ถ้ากูเข้ากลุ่มไปโพสต์ถามว่าคิดยังไงกับพวกใคร่เด็กจะโดนถีบออกมาไหม
กูขำ ยกโลลิต้ามาเทียบ โป๊ะแตกเลยว่าไม่เคยอ่าน ไม่งั้นคงไม่ยกมาเทียบโง่ๆแบบนี้
แต่ไม่แปลกใจเท่าไร วันๆเสพแต่ขยะวรรณกรรมจนสมองรับได้แต่ของแบบนี้คงไม่มีปัญญาพอจะไปอ่านวรรณกรรมคลาสิกอย่างโลลิต้า
>>639 ที่กูจะบอกคือเนื้อหามันหนักกว่า สมจริงกว่า เหมือนเอางานเด็กเล่นไปเทียบกับงานผู้ใหญ่ แต่งานเด็กๆโดนรื้อออกไม่บอกเหตุผล งานผู้ใหญ่เสือกคงไว้ไม่แยแส และที่สำคัญคืออยู่ครบทั้งเล่มทั้งหนัง เหมือนเอาภาพหวิวเด็กเหมือนจริงไปเทียบกับภาพการ์ตูน แล้วเอาแต่ภาพการ์ตูนออกเพราะบอกว่าภาพเหมือนจริงมันเป็นศิลปะชั้นหนึ่งอะ สองมาตรฐานมั้ยล่ะ
>>640 คลาสสิกไม่คลาสสิก วรรณกรรมไม่วรรณกรรม มองผ่านฟิลเตอร์ sjw มันก็แสวงหาผลประโยชน์จากเด็กแหละว่ะ lolita นี่หนักกว่าไลท์ฯตรงมีหนังนักแสดงเด็ก 14 คนจริงอีกต่างหาก ด้วยเนื้อหาแบบนั้นแต่ไม่โดนเอาออกเพราะเป็นที่ยอมรับว่ามีคุณค่า ต่างอะไรรู้ว่าตีผู้ใหญ่ไม่สู้เลยไปกระทืบเด็กแทนวะ
World Without End ขายลูกสาวให้เป็นโสภณี ยังขึ้นหิ้งเลย เหอๆ
โลลิต้าอะไรไอจิตบกพร่อง
>>641 นายพูดถูกแล้วจงสู้ต่อไปเพื่อสันติภาพและความถูกต้อง ส่วนคนเห็นต่างหรือ SJW พอนายรวมตัวกันหมู่มาก มันก็เรื่องขี้ผง ไปป่วน ให้มันประสาทแดกอยู่ไม่ได้ พอได้จังหวะก็จับตรึงกางเขน เผามัน
กุว่ามึงต้องสับสนเข้าใจผิดอยู่ว่า คนโม่ยไวฟุโลลิจะต้องเป็นเปโดแน่ๆ กันอยู่แน่นอน
ขำพวกคุสู้เพื่อสิทธิโลลิ แต่ชอบด่าละครไทย 55555555
โลลิที่เค้าแบน = พวกเยเด็ก เด็กยั่วๆ แหกแข้งแหกขา
โลลิที่คนเข้าใจว่าโดนแบน = ตัวละครเด็ก
อาชีพกระจอกมันเจอแบนใช่มั้ยเลยออกมาดิ้น lol
โดนแบนได้ไงวะนิยายน้ำดีแบบนั้น
น้องเหี้ยโดนเพราะอะไรวะ incest เหรอ?
หมากรรไกรแปลเหี้ยมากเหรอวะ เห็นหิ้งโม่งจัดเป็นขยะนักแปล
เห็นอันดับยอดขาย LN ในตอนนี้แล้ว ...คงต้องยอมรับสินะว่ามันหมดยุคนิยายเนื้อเรื่องดีๆ แล้ว
ฮาจิเมะอันดับ 1 ตามด้วยอายาโนะควยจิ อันดับ 2 เฮ้อออออ
กูเถียงนะ อายะโนะควยจิโคตรมัน มึงเคยอ่านบ้างรึเปล่าหรือดูแค่เมะ เมะมันแปลงเยอะ
โม่งชิทเทสอยู่แล้วว่ะ
ชีวิตตัวประกอบอย่างตูช่างอยู่ยากนี่สนุกปะ เห็นมังงะออกเลยสนใจ ควรอ่านมังงะหรือนิยาย
อุบ๊ะ โทดๆ กุอ่านไม่แตกเอง 555+
สุบารุแม่งน่ารำคาญในบางช่วงจริงๆแหละเออ
ครูชุดเดรสกูดรอบตั้งแต่เล่มแลกแฮะ เบื่อมุกแป๊ก มุกเกย์
ตกลงยาฮารินี่ดีมั้ยวะ เห็นว่าที่ญปจบแล้วเลยอยากจะตามอ่านตัวอย่างแล้วก็ดูไม่แย่ ถึงตรรกะฮาจิมังจะดูสุดโต่งไปก็เถอะ แต่เหมือนจะเห็นคนบ่นๆว่าอวยไป
>>685 ไม่ได้ดีอะไร แต่ก็ไม่ได้แย่ขนาดอ่านไม่ได้ ถ้ามึงทนฮาจิมังช่วงแรกๆได้จะลองตามดูก่อนก็ได้ แต่อย่าเผลอมองว่าแนวคิดฮาจิมังช่วงแรกๆจนถึงกลางๆเรื่องมันดูดีละ กูเห็นมาหลายคนแล้วอวยฮาจิมังจัง ทั้งที่มันแก้ปัญหาเหี้ย ชอบมองโลกดาร์ก พ่นคำคมเบียวๆ แต่ตัวมันพัฒนาอยู่นะถึงจะโคตรช้าไปหน่อยก็เถอะ
โอเค ขอบใจพวกมึงมาก ที่กูดูมันก็ออกจะเกินไปแต่พอรับได้ ช่วงนี้อยากหาอะไรอ่านนอกจากแฟนตาซีเกลื่อนตลาดด้วย
เจอสปอยจอมมารแมค เห็นว่าชิโฮะวินวะ
สรุปจี้จังวินหรือพระเอกเหมาวะ
ก็จบแบบไม่ฟันธง
จอมมารแมคเห็นคนด่าตอนจบเยอะจังวะ มันจบแย่อย่างว่าเลยเหรอ
ก็พวกมโนเฟื่อง จบปลายเปิดคือแย่ จบฮาเรมคือสุดยอด ได้เยดยิ่งสุดยอด
>>692 ถ้าสปอยเป็นของจริงมันก็แย่จริงๆว่ะ คนแต่งมันบิ้วมาโอมาหลายเล่มว่าไม่ยอมให้คำตอบจี้จังซักที แต่บิ้วบทครอบครัวกับเอมิ+อลัสรามุสโครตเยอะ คนเลยเอนไปทางเอมิเพียบ ดันออกมาคือควบสองแต่เอมิเหมือนเป็นบ้านน้อยซะงั้น ไม่โดนถล่มก็บ้าแล้ว
กูตามจริงๆถึงแค่เล่ม 17-18นี่แหละมั้ง แต่ช่วงนั้นคือเหมือนจี้จังตัดใจที่จะคู่มาโอแล้ว แค่พยายามอยู่ด้วยให้นานสุดเฉยๆ +ตั้งโรลเป็นแม่สื่อมาโอ-เอมิเพราะกลัวว่าจบเรื่องแล้วจะกลายเป็นศัตรูกันเหมือนเดิม เอมิก็รู้ใจตัวเองแน่แท้แล้ว มาโอก็แค่ยังรู้สึกผิดเรื่องเอมิเฉยๆเลยไม่ยอมรับว่ามองเอมิไม่เหมือนเดิม ทั้งหมดเหมือนๆนอนวินมาเลยว่ะ
ไม่รู้ว่าเล่มก่อนจบเป็นไงแน่ แต่มีคนบอกกันว่ามีบทจี้จังแห้วแดกเต็มๆด้วยอีก
แต่ที่มันเหี้ยคือ สปอยบอกตอนจบจี้จังคาบมาโอไปแดกเอง พ่วงบังคับให้เอาเอมิมาอยู่ด้วย แถมยังเสือกบอกตัวเองจะเป็นหลวง มาโอก็กลายเป็นคนเหี้ยบอกว่ารักทั้งสองคน อ้างว่าเพราะความเป็นจอมมารเลยไม่ห่วงเรื่องควบสอง ห่วงแต่ว่าจะมีเงินเลี้ยงดูไม่พอเลยไม่อยากฮาเร็ม เอมิรับได้ถ้ามาโอจะควบสอง ก็เลยกึ่งๆบังคับให้ฮาเร็มเพราะห่วงลูก เดี๋ยวกูกับจี้จังช่วยหาเงินเอง มาโอโดนกดดันหนัก รับไม่ไหวเลยขี่จักรยานหนีแม่งเลย จบ
เห็นคนด่าว่าเรื่องนี้จบแย่ระดับdomekanoเลยนี่มันขนาดนั้นเลยเหรอวะ
มาโอไม่ให้คำตอบจี้จังเพราะมันคิดว่าวันนึงต้องกลับอิสร่ามากกว่า ซึ่งปกติถ้ามันไม่คิดอะไรกับจี้จังจริงๆมันควรปฎิเสธไปนานแล้ว กับเอมิซะอีกที่เวลามันหยอดมันไม่ได้ตั้งใจจะหยอดฝ่่ายหญิงเขินฝ่ายเดียวส่วนพระเอกก็ประมาณหืมกูพูดไรผิดไป ตอนจบเลยต้องมาแนวปลายเปิด+จี้จังนำไปก้าวนึง รักษาน้ำใจผู้กล้าและคนอยากได้ฮาเรม
กูบอกยังว่ามาโอไม่ได้คิดอะไร มาโอมันโดนกดดันจากจี้จังให้ตอบอย่างน้อยก็2รอบ โดนคนรอบข้างกดดันอีกไม่รู้กี่รอบแต่ก็ยังไม่ยอมตอบ เป็นงี้ไงๆก็รู้ว่าจี้จังสำคัญมากแน่ๆถึงได้ไม่กล้าให้คำตอบแบบไม่คิดให้ดีก่อน แต่ยังไงก็นับว่าครึ่งๆกลางๆ ไม่รู้แน่ว่าเกินไปถึงขั้นรักรึเปล่า
และเรื่องหยอดไม่หยอดนี่ไม่เกี่ยวว่ะ มาโอมันใส่ใจเอมิทั้งที่เคยเป็นศัตรูกันนี่แหละที่สำคัญ อ้างตลอดว่าทำเพื่อลูกแต่ก็ยังช่วยเอมิทุกทีจนเอมิรู้แกว ที่ยังไม่ยอมรับว่าเอมิเริ่มชอบตัวเองหรือใส่ใจเอมิให้เห็นชัดก็เพราะรู้สึกผิดเท่านั้น ครึ่งๆกลางๆพอกัน และยังให้ความสำคัญพอๆกันด้วย มึงพูดเหมือนว่ามาโอคิดอะไรกับจี้จังแต่ไม่คิดกับเอมินี่โครตผิดเลยว่ะ มันคิดทั้งคู่ แต่โมเม้นต์และจำนวนบทมันโน้มไปทางเอมิมากกว่า และยังเป็นจุดดึงแฟนๆหลักของเรื่องอีกด้วย กูถึงบอกว่าไม่แปลกที่คนจะรุมด่ากันถ้าตอนจบจะเห้แบบนั้น เพราะมันทั้งปลายเปิด ทั้งครึ่งๆกลางๆเก๊ จนตีแสกหน้าแฟนๆที่ตามกันมาเพราะแรงอวยผู้กล้า-จอมมาร
ประเด็นคือจี้จังพยายามมา10+เล่ม จนท้ายๆเริ่มคิดถอยและจะปล่อยวาง แค่ยังไม่ยอมแพ้เรื่องจะทำให้เอมิกับมาโอคู่กัน และถ้าจริงที่ว่ามีฉากแห้วแดกช่วงก่อนเล่มจบซ้ำเติม กราฟ%เข้าวินดิ่งลงเหวแบบนี้ใครเห็นก็คิดว่าเรือจี้จังล่มไปแล้วสิวะ กลับกันกราฟเอมิจากศัตรูมาเป็นคู่กัด ซ้ำต่อด้วยการบังคับพ่อแม่ลูก อัดยับด้วยโมเม้นต์ซึนแตกกระแทกใจอีกหลายต่อหลายเล่ม พุ่งเป็นจรวดแบบนี้มีอะไรให้คิดว่าจะแห้วแดกวะ ใครนำใครดูกราฟยังไงก็เห็นชัด จี้จังนำไปก้าวนึงห่าอะไร
แต่ตอนจบจี้จังดันเข้าวินก่อน พ่วงบังคับให้เอาเอมิมายังพอทำเนา เสือกเพิ่มเงื่อนไขตัวเองต้องเป็นหลวงเข้าไป ไหนว่าจะจับคู่มาโอ-เอมิไงวะ ไหนว่าห่วงอลัสรามุสไงวะ เหยียบหัวแต่ทำเหมือนหวังดีนี่หว่า
มาโอก็ไม่ห่วงเรื่องใครเป็นหลวงเป็นน้อย ไม่ห่วงเรื่องจารีตในโลกใหม่ ห่วงแต่เงินไม่พอเลี้ยง ราชาปีศาจที่คิดเล็กคิดน้อยไปซะทุกเรื่อง ให้ความสำคัญกับคนรอบข้างและความถูกต้องของกฎจนไม่สมเป็นจอมมารมันหายไปไหนวะ แล้วยังข้ออ้างระยำว่าความเป็นจอมมารเลยทำให้ไม่สนเรื่องฮาเร็มอีก นี่ยังไม่นับเอมิหรือความเห็นตลค.อื่นๆอีกนะ
ปล.เผื่อเข้าใจผิด กูเรือซูซูโนะ
ทำไมหาเรื่องจบดีเเบบรูดี้กับวานาดิสยากยังวะ
หรือส่วนมากที่จบเหี้ยเพราะคนเเต่งปูมาไม่ดีเอง เลยหาบทสรุปที่ดีหรือวินๆไม่ได้
>>446 ยมทูตขาว กูจัดให้อยู่ในหมวดวรรณกรรมเยาวชน พล็อตเรื่องถ้าอ่านครั้งแรกตอนมัธยมหรือประถมมันก็ลึก
เอาประเด็นความตายและการใช้ชีวิตมาเป็นพล็อตเรื่อง แต่ถ้าโตขึ้นมาเป็นวัยทำงาน
อ่านนิยายมาเยอะ พล็อตเรื่องยมทูตขาวนี่ถือว่ากลางๆ
แล้วในแนวเดียวกันกูว่าคิโนะทำได้ดีกว่าด้วย ยมทูตขาวกูว่าเน้นให้เด็กอ่าน
การเดินเรื่อง สั้นๆง่ายๆ ไม่ซับซ้อน ข้อดีคืออ่านง่ายสำหรับเด็ก
แต่ข้อเสียคืออ่านจบแล้วก็ไม่มีอะไรให้จดจำเท่าไร
ไปอ่านสปอยบาฮามุทมา แม่งจัดครบทั้ง 5 นางเลย เซนชูลูกค้าน่าจะเพิ่มขึ้น แต่จอมมารแม็คน่าจะลดลง ถัวๆกันไป
ปัญหาแค่ gap ห่างระหว่างเล่มมันเยอะมากกว่า
>>700 คิดได้สองอย่างคือ บก. สั่ง กับนักเขียนโลเลเอง แต่คาดว่าน่าจะเป็นอย่างแรก
กูเองก็เขียนนิยายหาแดกนะ แต่กูไม่เคยเขียนให้มันปลายเปิด เพราะกูถือคติว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของกูแล้วกูจะเป็นคำกำหนดเอง
แต่ที่กูทำได้เพราะกูมันเป็นเรื่องที่กูเขียนเองไม่ได้พึ่ง สนพ. ไง ซึ่งถ้ามองในด้านอุตสาหกรรมกูว่านักเขียนน่าจะโดนทาง บก. กดดันลงมาว่าต้องให้จบแบบนี้ล่ะมั้ง
จะเอาเงินและผลงาน หรือจะเอาจบชีวิตนักเขียนล่ะ(จบเหี้ยเรื่องถัดแทบไม่ได้เกิด)
โม่ย โป้ย
กู 716 นะ มึงพูดผิดหมดนั่นแหละ กูอะถูกที่สุดอย่ามาเถียง
เรกิ รับประกันเรปซีน
ไม่รู้จะไปถามมู่ไหนแต่เรลกันนี่พวกitemกับschoolทำไมถึงตีกันวะ
indexLN15 บทแบทเทิลรอยัล แย่งชิงพินเซ็ต
แวบเข้ากลุ่มมโนแล้วอยากอ้วกกับตรรกระเด็กกระโปก
เค้าไม่บังคับให้มึงเข้านิ
พบเด็กกะโปก1EA
พบกะโปกเด็ก1EA
ทำไมช่วงนี้ไม่มีเรื่องไรเทพๆพีคๆเลยวะ
ไม่มีมาพักใหญ่ๆแล้วปะ? สองสามปีหลังเช็คกี่ทีๆก็86 แค่นั้น
เรื่องล่าสุดที่เทพๆพีคๆนี่อะไรวะ สะหวอดอาร์ทเรอะ
จอมมารอานอสไงขวัญใจเด็กกะโปก
กุชอบ มหาศึกชิงแผ่นดิน ของzนะ สนุกทุกเล่ม เล่มล่าสุดที่เพิ่งออกไปเมื่ออาทิตย์ก่อนก็สนุกชิบหาย ผลัดกันได้เปรียบเสียเปรียบ กุแนะนำเลย ไม่มีโม่ยไม่มีเซอร์วิสไม่มีแฟนตาซีเวทมนตร์
มีเรปมี NTR แบบแกรนเครสไหม
งานหนังสือรอบนี้ z จะปล่อยดันมาจิสามเล่ม รอต้อนรับอนิเมะซีซันสามเลยว่ะ ดีๆๆๆ
Aอย่าไปยอมหาทีมมาปั้มรีซีโร่ไวๆ
รีซีโร่ขี้ตีนคาเงโร่
งานหนังสือปีนี้มีไรน่าสนใจบ้างวะ
เพิ่งได้อ่านนักสืบนีท เล่ม 4-6 รู้สึกว่าเกินราคาไปเยอะ
โม่งอวยว่าหิ้งแต่เนื้อเรื่องเอาใจเด็กเบียวไม่มีเพื่อนชัดๆ ตัวละครแต่ละตัวก็นะ โลลิแบนซึน ยากุซ่าบ้าบอ แมงดา พี่สาวนมโต
บทสืบสวนก็แทบไม่ชวนให้ตื่นเต้นหรือแสดงความสามารถในการไขคดีของตัวละครหลักเลย
คือแต่ละเล่มมีคดีขึ้นมาเรื่องหนึ่งแล้วก็จบที่นางเิกใช้ความสามารถเจาะข้อมูลแล้วด้วยความอัจฉริยะก็ไขคดีได้สำเร็จแล้วก็เอามาเล่นให้คนอ่านฟังผ่านพระเอก แค่นี้
เพิ่งอ่าน 29 to JK เล่ม 4 จบ
เหี้ยตอนจบมึงหักมุมกูอย่างงี้เลยเหรอ? ค้างว้อยยยยย
โดนตัดจบ?
หิ้งโม่ง นี่กูเข้าใจว่าคนที่ช่วยกันเขียนรีวิว คงเขียนจากความรู้สึกแรกที่ได้อ่าน
อย่างนักสืบนีทอาจจะอ่านครั้งแรกตอนอยู่ม.ปลาย ไม่ก็มหาลัย เลยรู้สึกว่ามันดีด้วยมั้ง
(เพราะเพิ่งอ่านอะไรแนวนี้ครั้งแรก) พอโตขึ้นแล้วย้อนกลับไปอ่านตอนนี้อาจรู้สึกเฉยๆ
แต่บางเรื่องก็ดีจริงนะ อย่างคิโนะนี่ถ้าย้อนกลับไปอ่านตอนนี้ถึงจะไม่รู้สึกว้าวเหมือนอ่านครั้งแรก
แต่เนื้อหาในเล่มก็ว่าก็ถือว่าดีกว่าไลท์โนเวลสมัยนี้หลายๆเรื่อง
คิโนะใต้ตีนการเดินทางแม่มด
นิยายยุคเก่าแต่งมาหลายปีบางเรื่องแม่งสิบปี มันก็เจ๋งตอนที่ออกมาตอนนั้น แต่ถ้าเพิ่งมาอ่านตอนนี้ก็ไม่สนุก หรือเดาทางได้ เพราะมันมีนิยายใหม่ๆที่plot มันadvance ต่อยอดมากกว่านั้นแล้ว
เอาง่ายๆอย่างฮารูฮิ เมื่อสิบปีก่อนแม่งโคตรเจ๋ง แหวกแนว ทั้งLN ทั้งเมะ แต่ถ้ามาทำตอนนี้ ก็จะดูธรรมดา เพราะแนวนี้มีเยอะไปแล้ว ยิ่งการฉายแบบย้อนสลับไปมา ก็ไม่แปลกอะไรกับยุคนี้
ไลท์โนเวลยุคบุกเบิกของไทย กูว่ายมทูตสีขาวนี่ Overrate ที่สุดในหิ้งโม่ง
อ่านครั้งแรกสมัยทักษินโดนยึดอำนาจ ตอนนั้นรู้ว่านิยาย DEEPๆ แบบนี้
สมควรอยู่บนหิ้งโม่งจริงๆ แต่พอเอากลับมาอ่านอีกครั้งสมัยไอ้ตู่
แม่งนิยายแจ่มใสชัดๆ โดยเฉพาะเล่มแรกๆ แม่งเดินเรื่องเป็นการ์ตูนโชโจเลย
ตัวละครชาย-หญิง 1 คู่ เจอปัญหาอะไรซักอย่าง โมโมะเข้าไปเสือก
แล้วเรื่องก็แต่จบด้วยดี (ฝ่ายหนึ่งอาจจะตายหรือบางตอนก็ไม่มีคู่หลักตาย)
เรื่องภาษาก็พอๆกับละครหลังข่าว ไม่รู้ว่าต้นฉบับมันเป็นแบบนี้อยู่แล้ว
หรือคนแปลใช้ภาษาวัยรุ่น(ในยุคปลาย 2000) ใส่เข้าไปเอง
LN ส่วนใหญ่ไม่มีความคลาสสิค ซึ่งเมื่อไม่มีความคลาสสิคพอยุคสมัยเปลี่ยนมันก็อ่านแล้วรู้สึกเฝือนๆ นี่ล่ะ
อย่างกูอ่านอี้หว่อสมัยก่อนนี่รู้สึกอู้ว ว้าว อ้าวววว พอมาอ่านในยุคปัจจุบันแม่งนิยาย Y ชัดๆ
พวกเคยแต่งทำจบเป็นตอน ส่วนมากให้เขียนเรื่องยาวมักไม่รอดหรอก
โมโมะ ถ้าเอาไปชนกับประเภทจบในตอนแบบ ตัวฉันกับวันสิ้นโลก โมโมะก็สู้ไม่ได้ แต่ละตอนเนื้อเรื่องมันเรียบเสติปเดิมมากเกินไป ไม่มีพลิก ไม่มีอะไรแหกคอก
นักสืบ Neet เล่มแรกนี่ถือว่าโดดเด่นมากในยุคนั้นเลยนะ ในยุคที่ LN แนวรั้วโรงเรียนกำลังฮิต
แต่นักสืบ Neet ไม่ล้ำกว่าตรงเอาเรื่องการเล่นยา
มาเขียนนี่แหละ แถมตัวละครหลักเกือบตายตั้งแต่เล่มแรก มันเลยให้อารมณ์สมจริง เจ็บจริง ตายจริง มืดมนกว่า LN เรื่องอื่นในยุคเดียวกัน
Ginga eiyuu densetsu มันรุ่นป้า รุ่นลุงแล้ว ในไทยพวกที่รู้จักมาตั้งแต่แรก น่าจะ 40-50 ได้ล่ะ
>>759 เออ เนื้อเรื่องเรียบจริง ไม่มีจุดหุกมุมอะไรทั้งนั้น อ่านๆไป 2-3 เล่ม จะจับทางได้แล้วก็เริ่มเบื่อ
กูว่าโมโมะนี่ควรจัดอยู่ในหมวดวรรณกรรมเยาวชนว่ะ เอาไว้ให้เด็กประถม อายุ 9ขวบ 10 ขวบ อ่าน
ภาษาง่ายๆ เนื้อเรื่องเรียบๆไม่มีพิษภัย เหมาะกับการเป็นนิยายปลูกฝังความรักการอ่านให้กับเด็ก
กิงเอเดนเรื่องมันการเมืองเข้มข้นมาก คนอ่านได้ตลอดรอดฝั่งจนจบน่าจะน้อย
เรียนภาษาญี่ปุ่นไปอ่านเองยังดีกว่าคาดหวังให้มีแปลอะกิงกะเอยูเนี่ย 555555555
ก้อดแดมกันเลยทีเดียว
กูลืมไปหมดแล้วจำได้อย่างเดียวว่าฮารูฮิแม่งเหี้ย
ขายเล่มใหม่ตอนนี้จะเหลือคนอ่านสักกี่คนวะ
น่าห่วงกว่านั้นคือ LCหลุดออกมาจากบงกชรึยัง / ถ้าLCหลุดแล้วจะยังไงต่อดี.....
โม่งลุงๆเล่าช่วงรุ่งเรื่องของฮารุฮิให้เด็กๆฟังหน่อย
สมัยก่อนกูก็ชอบฮารุฮิไม่ลงนะ แค่ตื่นเต้นกับเพลง Hare Hare Yuukai นิดหน่อย แต่เนื้อเรื่องก็ไม่ได้รู้สึกว้าวอะไร ยิ่งเจอนางยิ่งรำคาญชอบไม่ลงจริงๆ
กูไม่ได้ชอบฮารุฮิขนาดนั้น แต่ทุกวันนี้เวลาไปคาราโอเกะกูยังร้อนก๊อดโนว์อยู่เลย
เห็นบงกชตอบในเพจว่ามีแผนจัดทำฮารุฮิเล่มใหม่ด้วยว่ะ เหลือเชื่อ
บงกชเป็นค่ายที่ชอบมีอะไรเซอร์ไพร์ มาตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว ประเภทหนังสือการตูนหายไป 6-7 ปี แล้วจู่ๆ มาออกต่อก็มี
แม่มดน้อยฮิบิกิเล่มใหม่พึ่งออกปีที่แล้วห่างจากเล่มก่อนหน้าออก5-6ปีอะ นานจนกูลืมว่ากูเคยซื้อมาแล้ว บงกชไม่แพจริงๆแหละ
บงกช ที่เคยเจอแพ คือ
JINKI : EXTEND เล่มสุดท้ายไม่ออกหายไปเลย
Pretty Cure ออกแค่ภาคแรกกับ max heart
Jinki กลายเป็น ntr ไปแล้วใครมันจะซื้อวะ (ยิ่งงานล่าสุดใช้สาวๆโครตเปลืองอีก rape&guro เนี่ย)
ถ้ามองในแง่ที่ไม่ตัดสินที่ เน้นว่ามันจะเป็นวรรณกรรมจ๋า อะไรพวกนี้
ไม่ว่าจะเมะ หรือมังงะ แม่มดชนะขาด เพราะการเซ็ตเนื้อเรื่องพื้นฐานทำได้ดีกว่า มันมีในสิ่งที่คิโนะไม่มี และมันรู้ตัวว่าเป็น LN เลยทำตัวได้สมกับ LN คือ ไม่ปล่อยบทหนักเกินไป และยัดความชิว + โมเอะ เข้าไปแทน
ลักษณะนี้เวลาทำอะไรต่อยอดก็ง่าย คาเรคเตอร์สาวน้อยเยอะจะทำของเล่น หรือ good สามารถต่อยอดได้สบาย
ในขณะที่คิโนะเอะอะก็เมืองตาลุง
กุหยิบแม่มดมาเพราะคิดว่าเรื่องชิลๆ SOL น่ารักๆไปวันๆ
อ่านไปคึ่งเล่มพอก่อน ไม่กล้าซื้อเล่มต่อ รอดูอนิเมก่อน
คือแม่งไม่ใช่แนว ผิดจากที่กุคิด=*=
มันคือคิโนะที่เพิ่มระดับความเกรียนแถมยังขี้เสือก
ดังนั้นคนที่ซื้อมาเพราะหวังว่าจะได้อ่านคิโนะใช้เวทมนตร์คงไม่ชอบ
ถ้ารับฮารุฮิ หลุยส์ ชานะได้ ก็โม่ยได้ล่ะ
กูอ่านเล่ม 1 จบ นางเอกก็ไม่ได้นิสัยเสียขนาดนั้นนะ
คือขี้วีนจริง แต่ส่วนมากก็วีนในใจนะ
แถมที่วีนเพราะโดนอีกฝ่ายกวนตีนก่อนด้วย
เรื่องนิสัยขี้วีนนี่มีบอกช่วงท้ายเล่มว่าอาจารย์สอนมาแบบนั้น
ทนได้ก็ทน ทนไม่ได้ก็ไม่ต้องทน เก็บความเครียดไว้กับตัวจะประสาทแดกเปล่าๆ
แต่เรื่องพล็อตกับการเดินเรื่องนี่สู้คิโนะไม่ได้จริงๆ
กูชอบตอนที่ปลอมตัวหลอกว่าเป็นคนรักที่กลับมาหมู่บ้าน ก็พอจะซึ้งอยู่ แต่น่าเสียดายที่ตอนมันสั้นและจบห้วนไปหน่อย ทั้งที่ปูเนื้อเรื่องมาดีเล่นประเด็นหนักๆเกี่ยวกับการการุณยฆาตก็ได้แต่ไม่เล่นแล้วตัดจบเลย
หมอมอนเตอ พล็อตในแต่ละบทไม่มีอะไรมาก
สาวมอนเจอปัญหาแล้วได้พระเอกมารักษา แต่บรรยายจุดเล็กจุดน้อยละเอียดหยิบเลยว่ะ
เขียนเหมือนกลัวคนอ่านไม่รู้สึกนิสัยตัวละคร
แต่ก็คงเ็นข้อดีของเรื่อง คนเขียนดูเอาใจใส่กับบทเล็กๆน้อยๆเพื่อเพิ่มมิติให้ตัวละคร
ห้องเรียนยอดควย กับ แมงมุมหนุกเหมือนเดิมอ่านวันเดียวสองเล่มรวดเลยกู แล้วก็นั่งรออีกหลายเดือน
กูคิดไปเองป่าววะว่าindex ntเล่มแรกแม่งอ่านยาก กูรู้สึกงงกับศัพท์พิสดารและรูปประโยคการบอกเล่าชิบหาย มันเป็นเพราะการแปลรึสำนวนต้นฉบับแม่งก็ยากแบบนี้อยู่แล้ววะ พอกลับไปอ่านยัยศูนย์เล่มล่าสุดนี่คืออ่านง่าย สนุกลื่นปรื๊ดรวดเดียวเลย
Index อ่านยากตั้งแต่ภาคแรกแล้ว อีกเรื่องก็เทพทัตแกรี่ขี้เปียก
อ่านง่ายกว่า B.A.D
อินเดกเล่มแรกๆ อ่านสบายมาก พอหลังๆตัวละครเริ่มเยอะ อ่านแล้วมึนชิบ
กูคิดว่าคนแปล(หรืออาจจะบก.) index ใส่คาแรคเตอร์ตามต้นฉบับชัดแล้ว
หางเสียง ความสุภาพ สำเนียง คำที่ใช้เป็นนิสัย ถูกแปลมาไม่ต่ำกว่า 70-80%
เพิ่งอ่าน 29 jk เล่ม 4 จบ เหี้ยแม่งค้างคายิ่งกว่าตอนจบเล่มสาม
Topic แม่งก็โคตรหนักชิบหายสำหรับคนทำงาน พอเค้าใจว่าทำไมที่ยุ่นแม่งไม่ดัง เรื่องที่เล่นแม่งเด็กยังไม่ทำงานคงไม่อิน แล้วแม่งก็หนัก/ใกล้ตัวเกินเกินสำหรับคนทำงานที่อยากอ่านอะไรเบาสมอง
กริมการ์สนุกไหมวะ ว่าจะลองสอยเล่มแรกมาอ่าน
กริมการ์ เล่มหลังๆ ไม่รู้เขียนแย่หรือแปลแย่ลง แต่เนื้อเรื่องหลักมันก็สนุกดีนะ
นอกเรื่องหน่อย เห็นในทวิตเตอร์มีเด็กงอแงบ่นว่า danmachi เขียนช้า ออกช้า หน้าก็น้อย อยากให้เขียนเร็วๆแบบคามาจิ
คนแต่งเลยมาตอบว่าต่อให้เขียนตุนไว้ยังไงกูก็ตีพิมพ์หนังสือเองไม่ได้โว้ย เอาไปเทียบกับคามาจินักเขียนไลท์โนเวลกว่า 99%
คงตายห่ากันหมด กูละงง danmachi หน้าน้อยตรงไหนวะ เล่ม 14 ภาคหลัก = 640 หน้า เล่ม 12 ภาค SO = 600 หน้า
ที่ออกช้าก็แค่ไปปั่นเนื้อเรื่องอีเว้นท์ให้เกม danmemo เฉยๆ
อ่าน เกิดใหม่ครั้งนี้จะสร้างประเทศที่ดีได้รึเปล่านะ เล่ม 3 จบแล้ว
- ชอบความที่เร็นมาอยู่กับพระเอกตอนแรกใส่มาให้อารมณฺแถๆเพื่อให้ตัวละครนี้ได้มีบทเด่น แต่สุดท้ายก็มีเหตุผลอธิบายดีๆ
- เหตุผลที่เร็นโดนลดตำแหน่งดูอ่อนๆไปหน่อย และเจ้าตัวก็รู้อยู่แล้วว่าพระเอกจะแก้เกมเรื่องแต่งงานได้
แต่ท้ายเล่มที่แล้วยังท่าทางชิวๆเหมือนไม่น่าจะเป็นไรอยู่เลย เลยรู้สึกแปลกๆ
- ไม่ชอบตรงที่ช่วงท้ายบิ้วเรื่องเสรีภาพคือการที่มนุษย์เลือกทางเดินของตัวเองและยอมรับผลที่ตามมาหนักมาก
พระเอกเป็นคนนำทัพไปทำสงคราม เพราะนั่นเป็นสิ่งที่ประชาชนเลือก แต่สุดท้ายก็หาทางเจรจาจนเลี่ยงสงครามไปได้
ไม่ใช่ว่าอยากจะให้ฆ่ากันตายหรืออะไรนะ และการที่พระเอกเจรจาสำเร็จก็สมเหตุสมดีแล้ว
แต่รู้สึกว่าสุดท้ายคนเลือกที่จะทำสงคราม แต่สุดท้ายจบด้วยดีไม่ต้องนองเลือด แฮปปี้
เลยรู้สึกว่าประเด็นเรื่องยอมรับผลที่ตามมาจากสิ่งที่เราเลือกมันหายไป
ว่างเลยลองกดดยุกหมูมาอ่านเห็นมันออกมาหลายเล่ม ...
เอ่อหมูใจมันหล่อกว่าที่คิดแฮะ ตอนแรกนึกว่าฮาเรมธรรมดา
ดยุกหมู อู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
>>593 ใต้ฟ้าจันทร์ครึ่งดวงถ้าเอามาอ่านอีกรอบ มึงจะพบว่าเป็น LN ขายความเอกกี้ไม่แพ้ฮาจิมังเลย
ยิ่งช่วงเล่มแรกๆ อ่านๆไปอะไรก็ไม่รู้เบียวฉิบหาย พระเอกเป็นกระสอบทราย โดนพ่อซ้อม
โดนพยาบาลตบ โดนหมอกระทืบ คือกูเข้าใจว่ามันเป็นนิยายนะ แต่ Setting มันหลุดสามัญสำนึกเกินไป
โรงพยาบาลยังกะโรงแรม พระเอกนึกจะไปหาริกะก็ไป มีแอบหนีไปทำภารกิจประจำเล่ม
บทบรรยายไม่ให้ความรู้สึกว่าอยู่ในโรงพยาบาลเลยว่ะ แถมตรรกะตัวละครก็ประหลาดๆ
ไอ้หมอเจอพระเอกไม่กี่ครั้งก็หงุดหงิดจนกระทืบพระเอกซะน่วม เพราะหงุดหงิดที่เห็นพระเอกสนิทกับริกะ
แต่ดันไม่เล่าความเป็นมาว่าหมอมันผูกพันกับริกะยังไงมั่ง
ยิ่งเล่มไหนไม่รู้ มีพี่สาวคนสวยเพื่อนคุณพยาบาลโผล่มาช่วงต้นๆเล่ม
แล้วท้ายเล่มหิ้วพระเอกไปเปิดซิงซะงั้น คือกูจำได้ว่าทั้งเล่มตัวละครนี้มันโผล่มาแค่ตอนต้นจริงๆ
แล้วเนื้อเรื่องก็ไม่กล่าวถึงอีก จู่ๆท้ายเล่มมาหิ้วพระเอกซะงั้น คือให้คนอ่านไปเดาเองว่า
เพิ่งกลับมาจากเมืองหลวงเลยเหงา ถูกใจพระเอกเลยหิ้วไปเปิดซิง?
จากนั้นพระเอกก็พอกัน พอเกือบโดนเปิดซิงก็มาคิดมากอีกว่าตัวเองทรยศความเชื่อใจของริกะ?
คือตอนนั้นมันยังไม่ได้เป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอวะ มีอีโมอะไรของมึง
พอย้อนกลับไปอ่านอีกรอบแล้วรู้สึก อะไรของพวกมึงเนี่ยแทนที่จะซึ้ง
หิ้งโม่งนี่เหมือนจัดอันดับเอามัน
อย่างคุณน้องไม่น่ารักกูว่าไม่ได้ขยะอะไรขนาดนั้น ก็กลางๆอ่ะ LN ขายตัวละครหญิงขายฮาเร็ม เนื้อเรื่องอยู่ในวงการโอตาคุ
แค่เล่มจบมันเหี้ยพังเนื้อเรื่องในเล่มก่อนหน้าซะหมด
มันก็จัดอันดับตามรสนิมยคนจัดน่ะ แต่ปัญหาคือพอคนแย้งก็ไปด่ารสนิยมคนอื่นซะงั้น
>>845 คือกูรับได้นะพวกนิยาย Incest แต่มันควรไผอยู่ในหมวดวรรณกรรม จะตั้งคำถามต่อศีลธรรมอะไรก็ว่าไป แต่นี่ดันมาอยู่หมวด LN
แถมตลอดทั้งเรื่องมันเป็น พี่ห่วงน้อง LN แนวครอบครัวอบอุ่น ไม่รู้ว่าคนเขียนนึกยังไงมาเขียนให้พระเอกเงี่ยนน้องตอนจบ
กลายเป็นว่าที่ผ่านๆมา คาแรคเตอร์พระเอกพังหมดเลย จากพี่ชายห่วงน้องสาวกลายเป็นไอ้ขี้เงี่ยนจ้องเย็บน้องตัวเอง
LN ไม่ได้แปลว่าต้องดีต่อศีลธรรมอะไรนะ แค่อ่านง่ายก็นับเป็น LN แล้ว ส่วนเรื่องนั้น กูว่ามันจ้องเย็บน้องมาตั้งแต่แรกแล้วนะ แค่ไม่แสดงออก
ส่วนเอโรมังงะไปลองดูเมะก่อนดิ ใน netflix มี
นึกถึงเพื่อนน้อย ถ้าตอนจบแม่งไม่เพี้ยนเละเทะ เลือกจับคู่กับใครซักคนดีๆ ไม่ก็เลือกฮาเร็มไปเลยคงดีกว่านี้
พอมาเรื่องถ้ามีน้องสาวนี่เขียนดีๆแล้ว แถมเนื้อหาโคตรดี แต่เหมือนคนประวัติเสีย กลายเป็นแทบไม่มีคนพูดถึงเลย
น้องเหี้ย นี้กูเลิหซื้อไปตอนเลิกกับแมวดำ ด้วยเหตุผลปญอ.
Lc ใหม่ของ a z d รอบนี้ เป็นไงมั่ง ตัวไหนน่าสนใจมั่ง ป้ายยากุที (ไม่รวมบิเบลียนะ)
>>849 ใช้ แค่อ่านง่ายก็เป็น LN แต่อ่านง่ายมันหมายถึงไม่มีประเด็นอะไรให้ต้องคิดหลังอ่านจบด้วย
อย่างน้องเหี้ยมันเน้นเลิฟคอมเน้นเรื่องครอบครัวเรื่องพี่กับน้องไม่คุยกันแล้วเปิดใจคุยกันด้วยเรื่องบังเอิญ ซึ่งมันก็เดินเรื่องแบบนี้มาตลอด มันก็ควรจบแบบ LN ทั่วไปอ่ะ พระเอกมีแฟนเป็นตัวละครหญิงรอบๆซักตัว คุณน้องก็ยินดีกับพี่ตัวเอง แต่นี่ดันเขียนให้จบกับน้องสาวแท้ๆโดยที่ไม่ได้ปูเรื่องมาทางนี้ก่อนเลย
คือถ้าจะมาแนวนี้ก็ควรบอกแต่แรกแล้วเดินเรื่องแบบเน้นความตลกเพื่อกลบประเด็นศีลธรรมไปดีกว่า อย่างพี่แล้วไงถ้าใจคิดจะรัก คงจะดีถ้ามีน้องสาว หรือคุณแม่ตีหมู่
อองกอร์สนุกไหมวะ เห็นจบแล้ว
>>865 สนุกแบบตรงไปตรงมา แฟนตาซีแบบใช้ภาษาง่ายไม่เบียวมาก (ประมานหลุยส์0อะ) เรื่องมีปมมีความลับให้ต้องผจญภัยสืบหาความจริง
เอกลักษณ์ของคนแต่งคนนี้คือ ชอบเขียนเรื่องที่ตัวเอกทั้งพระนางแม่งเก่งแม่งเทพ จนดูOPที่สุดในโลกนั้นละ แต่ก็สามารถหาทางแต่งให้ต้องเจอกับศัตรูที่ร้ายกาจกว่าได้โดยไม่ขัดกับloreที่วางไว้ได้ กุถือว่ามีฝีมืออยู่นะ
เพิ่มเติม เหมาะสำหรับคนที่เริ่มเบื่อสายหลักสายหลวม พวกเกิดใหม่ต่างโลก ชีวิตในรั้วโรงเรียน(ทั้งปกติ และแบทเทิลแฟนตาซี) หรือซีเรียสปวดตับ
ก็ไปตำอองกอร์(และเรื่องอื่นๆของคนเขียนคนนี้)มาเปลี่ยนรสชาติได้เลย
พูดอังกฤษคำไทยคำทำเหี้ยอะไร ไอควาย
จะถึงงานหนังสือแล้ว แนะนำเรื่องสนุกๆกันหน่อย ช่วงหลังกูไม่ค่อยกล้าลองเรื่องใหม่ๆเลย
ที่อ่านช่วงนี้มีแค่ อินเดกซ์ ดันมาจิ คงจะดีถ้ามีน้องสาว หมากรุก เฟทเฟค LogHorizon
กูกำลังชั่งใจว่าควรเก็บราชาโซมะต่อดีมั้ย
คือเล่มนึงก็หนาตั้ง 350+ หน้านะ แต่แม่งน้ำทั้งนั้นเลย เนื้อหาหลักๆ มีนิดเดียวเป็นไม่กี่เรื่องเลยที่กูอ่านแล้วหลับคาที่ทั้งที่ปกติกูชอบแนวพัฒนาเมืองอะไรทำนองนี้นะ
>>873 ลองรูดี้รึยัง "เกิดชาตินี้พี่ต้องเทพ" ของ Dex การันตีเลยว่านิยายเกิดใหม่ต่างโลกน้ำดี
>>875 มึงอ่านถึงไหนวะนั่น รูดี้ 1 เล่มมันเท่ากับนิยายทั่วไป 1/3 เล่ม เพราะวิธีการเขียนบรรยายตั้งแต่ต้นฉบับ (นิยายทั่วไปมีหน้าละ 22 บรรทัดตัวหนังสือเล็ก แต่รูดี้มี 15 บรรทัด + ตัวหนังสือใหญ่ชิบหาย) ฉะนั้น 5-6 เล่มที่มึงว่ายังเทียบได้แค่นิยายเล่มหนาทั่วไป 2 เล่มเองด้วยซ้ำ และเนื้อเรื่องมันก็เริ่มพีคตั้งแต่เล่ม 3 ซึ่งเป็นตอนจบ Arc แรกแล้วด้วย
กูไม่ปฏิเสธนะว่ารูดี้ความแย่มันอยู่ที่การแบ่งเล่ม ทำให้คนอ่านรู้สึกว่าเดินเรื่องช้า แต่ถ้าผ่านจุด point of no return ไปแล้วกูบอกเลยว่าเรื่องนี้ดีกว่าพวกแนวเกิดใหม่ต่างโลกหลายๆ เรื่องเลย
>>877 นิยายอ่านไปได้ราวๆนั้นแหละ 5-6 เล่ม แล้วเลิกซื้อ รู้สึกไม่คุ้มค่าจริงๆ การที่1เล่มดันเท่านิยายทั่วไป1/3เล่ม อันนี้กุเห็นด้วย และกุก็ขอด่าว่ากากที่เลือกจะทำแบบนี้ การเอานิยายที่เขียนลงเนตมารวมเล่ม มันต้องคำนึงถึงสมดุลเรื่องจุดพีคจุดขมวดปมในเล่มด้วย ถ้าต้องปรับแก้ก็ต้องทำ เรื่องอื่นทำได้นี่ดันทำไม่ได้ก็คือกาก ไม่ใช่สิ่งที่ควรจะเอาไปแนะนำชาวบ้านให้ตามซื้อหลายๆเล่ม ทั้งที่ตัวเองก็ยังบ่นว่าไม่อยากตามเรื่องอื่นเพราะมีแต่น้ำเนื้อนิดเดียว อีรูดี้เล่มนึงก็เนื้อนิดเดียวแค่1ในสามเท่านั้นเช่นกันแหละ
แต่มังงะยังซื้อตามตลอด ซึ่งก็ไม่ได้รู้สึกว่าสนุก แค่ว่าไม่ได้แย่เกินไปเลยยังไม่ดรอป เพราะคิดซะว่ามีรูปให้ดูวาดไม่ได้ขี้เหร่อะไรด้วย ไม่เปลืองเวลาอ่านเท่านิยาย สนพ.ไม่ดอง
เอ่อ เห็นพูดเรื่องนี้ รู้สึกว่า WN เอามาทำ LN นี่ปัญหามักเป็นแบบนี้กันเยอะแฮะ เขียนเอามันไม่คำนึงถึงตอนเอามาทำ LN
>>879 ก็ไม่ได้คำนึงถึงจริงๆแหละ แพลตฟอร์มต่างกัน วิธีเขียนก็ต่างกันไปด้วย ไม่มี บก ช่วยคุมช่วยดูอีกต่างหาก ก็ต้องสู้กันด้วยไอเดียของเรื่อง ใครโดดเด่นก็ดังไป แต่พอเอามารวมเล่มปกติมันก็ต้องมีเกลาๆแก้ไขกันบ้าง ก็จะวัดฝีมือกันได้ด้วยละว่าได้รับโอกาสให้ปรับแก้เกลาให้มันดีๆสมกับที่ได้รวมเล่มขายแล้ว จะทำได้ถึงเพียงไหน
>>879 มันแล้วแต่เคสด้วย
บางคนตั้งใจเขียนบนเว็ปอย่างเดียวไม่ได้คิดจะทำเป็นเล่มแต่บังเอิญดังได้เป็นเล่มไง ยกตัวอย่างเช่น แมงมุมฯ รูดี้ และ Overlord ฉบับ WN พวกนี้เขียนไปเลยตามที่ตัวเองต้องการ แล้วค่อยเอามา Rewrite อีกทีในฉบับรวมเล่ม ซึ่งบางเคสก็เกลาซะกลายเป็นเรื่องใหม่อย่าง Overlord งี้คือแยกระหว่างฉบับ WN และแบบเล่มไปเลย
กับอีกเคสคือคนที่เขียนลงเว็ปแล้ววางแผนจะออกเล่มด้วยตั้งแต่แรกแล้วอย่าง Log Horizon อันนี้คือแบ่ง Arc แบ่งตอนเรียบร้อยว่า 1 เล่มควรดำเนินเรื่องกี่ตอนกี่หน้า และถ้า Arc ยาวก็จะแบ่งเป็น 2 เล่มคือภาคต้นกับภาคปลายไป
อันนี้มันขึ้นอยู่กับสกิลคนเขียนแหละว่าจะสามารถปรับแก้ได้ขนาดไหน หรือว่าวางแผนมายังไง เดิมทีพวกแนวเกิดใหม่ต่างโลกมันก็พวกวัยรุ่นเขียนเอามันอยู่แล้วแล้วบังเอิญดังเลยได้มาเป็นรวมเล่ม
แมงมุมทุกวันนีี้แปลไทยยังไม่เลยที่แปลเถื่อนกันสมัยก่อนเลยเนื้อเรื่อง 555 กูจำได้WNอีแมงมุมไปขุดโบราณสถานดูดเตาพลังงานจนเป็นเทพอันนี้แดกระเบิดนิวเคลียร์แทนยืดได้เป็นเล่ม
>>875 กู >>873 ไม่รู้จะตอบไงว่ะ คือกูอ่านได้ทุกแนวจริงๆ ขอแค่ไม่แปลกากหมาแบบอ่านแล้วหงุดหงิด หรือรู้สึกขัดไปซะทุกบรรทัด
อ่านบิเบลียจนเหลือแค่เล่มสุดท้ายก็ชอบมาก เพิ่งซื้อ NoRin มาลองเพราะชอบหมากรุกมากๆ ก็อ่านได้เรื่อยๆ
ขอแค่เรื่องนั้นๆมีจุดเด่นที่ทำได้ดีมั้ง? ใครมีเรื่องที่ชอบก็อยากให้แนะนำตามสะดวกเลย อยากอ่านอะไรใหม่ๆที่ตัวเองไม่เคยอ่านอยู่แล้ว แต่บอกหน่อยก็ดีนะว่าดียังไง
จะ Harem Shit อะไรยังไงกูก็อ่านได้ ถ้าสนุกน่ะนะ
เอ้อ ไลท์โนเวลที่ชอบเป็นพิเศษคงพวกที่ตัวเอกน่าเอาใจช่วยแหละมััง ถ้าเวิร์ลเซ็ตติ้งดียิ่งดี
สำหรับกูคือดันมาจิกับแอคเซลเวิลที่เล่มใหม่ออกแล้วซื้ออ่านตลอด
ไม่มีปัญหากับพวกพระเอกเทพ ถ้าคาแรคเตอร์กับเรื่องโดยรวมมันดีพอ
เหอๆ มี ln เรื่องไหนบ้างที่ตัวประกอบบทลึกเเละใช้งานคุ้มค่าเท่ารูดี้
Ln ยุคใหม่มีด้วยเหรอถามจริง ยกตัวอย่างมาหน่อยซิ?
แมงมุมคือเรื่องอะไรวะ
>>885 แนะนำ http://www.zenshushop.com/product/1707/novel-มหาศึกชิงแผ่นดิน-กำเนิดจักรวรรดิอเล็กซ์ซิส-เล่ม-1-5
แนวอัศวิน พระเอกมีฝีมือในการรบ แต่เป็นเจ้าชายชั้นรอง เลยต้องพยายามอย่างหนักในการไต่เต้าขึ้นมา มีอำนาจ ต้องสู้กับประเทศศัตรูเพื่อชิงเมืองของตัวเองที่โดนยึดไปเมื่อตอนเด็กคืนมา ไหนจะขุนนางที่พยายามขัดขา ตลอดเรื่องคือการทำศึกแบบผลัดกันแพ้ผลัดกันชนะ ไม่ใช่ไล่ตบรัวๆอยู่ฝั่งเดียว มีการรวบรวมพันธมิตรใหม่ๆ พยายามสร้างสมบารมีแรงสนับสนุนจากราษฎร ความสนุกอยู่ที่ได้อ่านกลยุทธและการแก้เกมของทั้งสองฝ่าย
ไม่เห็นด้วยกับ >>892 เรื่องนี้ดีจริง แต่แค่เล่มแรกๆ เล่มหลังๆแปลเหี้ยมากจนทำเอาเครดิทที่สะสมไว้ช่วงแรกหมดเกลี้ยงพังพินาศ ไม่อยากให้ต้องมีเหยื่อแบบกูเพิ่มอีก ไหนจะเก่าหาซื้อยาก
มันใช่ของที่ควรจะเอามาแนะนำชาวบ้านเหรอ ถ้าอ่านยุ่นได้ก็จัดไปเหอะ แต่ควรจะคาดเดาได้ป่าววะว่าโม่งที่มาถามน่าจะอ่านแปลไทยอะ
>>896 กุตะลึงที่เครดิทในใจมึงยังคงไม่ดิ่งฮวบหลังจากผจญเล่มหลังๆมาเรียบร้อยแล้วนะ
อนึ่ง กุเป็นคนที่ไม่ซื้อคำว่า น้ำดี กับไลท์โนเวล พวกนั้นอะไว้ใช้กับวรรณกรรมโน่น อย่างมากก็คือเอาแค่ “สนุก” “เขียนดี” พอ เห็นทีไรนึกถึงโม่งซากุระดะรีเซท พอเมะที่อุตสาห์ถ่ายทอดตามต้นฉบับจบแม่งก็จมน้ำตายห่าไปเรียบร้อยแล้วมั้ง 555 น้ำดีพ่อง
สิบสองอาณาจักรเทพยุทธ์ตอนแรกมันตีพิมพ์กับเลเบลที่ทำไลท์โนเวล เลยโดนจัดเป็นไลท์ แต่ตอนหลังมันเปลี่ยนไปออกกับอีกเลเบลที่ตีพิมพ์นิยายทั่วไป คนญี่ปุ่นก็เลิกมองเป็นไลท์โนเวลแล้วนะ มองเป็นนิยายธรรมดา เอาจริงๆนิยายหลายเรื่องมันก็ค่อนข้างคลุมเครืออยู่ว่าจัดเป็นไลท์ได้มั้ย
>>904 อันนั้นไม่ใช่ประเด็นเรื่องศีลธรรมincestมึง มันแตะเรื่องนี้แค่ตอนท้ายๆผ่านทางย่าแว่น
ไอ้ที่มึงยกๆมาอะ เป็นสิ่งที่ควรขยี้ถูกแล้ว และควรจะเน้นอยู่ที่ตรงนั้นนั่นแหละดีแล้ว ที่โม่งมันด่าๆเพราะคอนท้ายเสือก shift ไป incest ซะเฉย เพียงเพราะอีคนเขียนมันแค่เฟติซน้องสาว เรื่องถัดมาถึงได้ให้นางเอกเป็นน้องไม่แท้ไปเลย ไม่ผิดไม่โดนด่าละ เพราะจะเอาให้พี่น้องคู่กันให้ได้
รูดี้นี่เจ๋งแล้วเหรอ กูว่ามันก็แค่อ่านเพลินดีเท่านั้นเอง แน่นอนไปเทียบกับพวกอิเซไคชิทอย่างสมาทโฟนหลานจอมปาดซาตู้มันก็ต้องดีกว่าอยู่แล้ว แต่ถ้าถามว่าอ่านจบแล้วอยากกระสันหาเล่มต่อมาอ่านไหม ก็ไม่นะเรื่องมันดำเนินไปแบบเนิบนาบเกินจนแทบไม่มีจุุดพีค
อยากหาอะไรดีๆ จากนิยายที่เขียนโดยโอตาคุ ไปหานิยายประเภทอื่นเหอะ
ใต้ตีน คำสาปฟาโรห์ ทั้งนั้นแหละ
อ่านบีบเลียตามโม่งแนะนำ ไปได้ 1 เล่ม
สิ่งที่คิดในใจ มันสนุกตรงไหนวะ ไขปริศนาคุณยายเรอะ !?
บิเบลีย ภาคลูกกี่เล่มจบวะ
บิเบลียมันอยู่ในหมวดวรรกรรมนะ ต้องคุยห้อง Lit
แต่โม่งส่วนมากเอามาคุยห้องนี้เพราะสมัยพิมพ์แรกๆ
Sirn ยังไม่ได้ตั้งห้อง Lit และ Animag ที่ได้ LC มาก็เน้นขาย
LN เป็นหลัก
ถามว่าสนุกตรงไหน สำหรับกูสนุกตรงที่ภาษาและบทบรรยายที่ใช้น่ะ
อ่านๆไป แล้วจะรู้สึกเลยว่ามันทำออกมาได้ดี อ่านแล้วเห็นภาพ
สื่อความรู้สึกของตัวละครได้ดี ไม่ได้เน้นแค่บทสนทนา(ก็แน่ล่ะมันเป็น Novel เต็มตัวไม่ใช่ Light novel)
เรื่องความสนุกนี่ก็แล้วแต่คน บทบรรยายและการเดินเรื่องของบิเบลียถ้าเป็นคนไม่ชอบอะไรแนวนี้
ก็จัดว่าน่าเบื่อ ไม่มีจุดที่ตื่นเต้นอะไร จุดสำคัญอีกอย่างคือเรื่องนี้มันดังที่ญี่ปุ่น
เพราะคนญี่ปุ่นรักการอ่าน แล้วบิเบลียมี Setting ที่เอาหนังสือของนักเขียนดังๆมาเป็นจุดเดินเรื่อง
คนไทยอาจจะไม่อินเท่า เพราะไม่รู้จักนักเขียนหรือไม่เคยอ่านงานของนักเขียนที่ปรากฏตัวในเรื่อง
ถ้าสนใจก็ลองซื้อมาอ่านซักเล่ม ว่าเข้าถึงเนื้อเรื่องแบบนี้มั้ย
งั้นสรุปว่า บีบเลีย คงไม่เหมาะกับกูละ คือ มันน่าเบื่อจริงๆ นั่นล่ะ ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกไม่อิน กูไม่ได้พิศมัยบทสนทนาอะไร มากมาย
กูชอบเสพย์ความตื่นเต้นแฟนตาซี อ่านเพื่อคลายเครียสมากกว่า แนวต่างโลก setting ง่ายๆ แบบเดียโบว์ ดยุคหมู อะไรพวกนี้ ส่วนตัวยัง ok กว่า
คนบางคนเกิดมาเป็นคนแต่เสือกชอบกินขี้แทนข้าว
เรื่องรสนิยมมันสอนกันไม่ได้จริงๆ
ตื่นเต้นแฟนตาซีีมันก็ไม่ใช่แล้ว ไปโดนใครหลอกมาอ่าน
ไม่รู้ แต่แน่ๆ แต่มีคนโดนหลอกว่า บีบเลียสนุก เหมาะกันทุกคน lol
ซึ่งนั้นก็คือ กุเองไง orz
ไม่สนุก ได้แค่ขี้ตีนคาเงโร่ทำมาคุย
กุว่าหิ้งโม่งอะเลิกสนใจได้ละ แม่งเก่า+ไอตอนที่ทำมันอายุเท่าใหร่กัน บางเรื่องเล่มต้นๆกาก หลังๆดีขึ้นเยอะก็มี
งานหนังสือซื้ออะไรกันบ้างอะ ลอกลิสต์หน่อยดิ
ยังไม่ได้ลิสท์เลย กะว่าเจออะไรที่จะอ่านก็ซื้อ 555
กูยังไม่เคยซื้อไลท์โนเวลซ้ำ แต่การ์ตูนซ้ำนี่บ่อยฉิบ
ประสบการณ์เหี้ยๆ แบบ หยิบเล่มที่สองแล้วไม่ได้สังเกตปกอีกทีว่าเล่มที่สองด้านในเป็นเล่มเก่า แต่เล่มที่วางไว้ด้านหน้าเป็นเล่มใหม่เล่มเดียว
ผลลัพธ์ = หนังสือซ้ำ 1 ea
>>919 ที่มึงอ่านมันคือไลท์โนเวลไง มันเป็นการ์ตูนที่บรรยายแบบนิยาย
แต่บิเบลียมันออกไปทางนิยายเกือบๆ วรรณกรรมเลย ถ้าเทียบก็ ละคร vs การ์ตูน อะ อันนี้ขึ้นอยู่กับรสนิยมคนอ่านเลย
จะว่าไปช่วงนี้แม่งเบลอว่ะซื้อซ้ำบ่อยชิบหาย ล่าสุดซื้อดันมาจิเล่ม 14 มาเพิ่มเฉยทั้งที่เล่มเก่ายังไม่ได้แกะอ่านเลย orz กูควรทำไงดีล่ะเนี่ย
กูขรรม แค่มันไม่ชอบบิเบลีย = ชอบแดกขี้ โหดจังวะ ติ่งเกรี้ยวกราดจัง
กูเป็นคนที่เคารพรสนิยมของแต่ละคนนะ ใครจะชอบอะไรก็ชอบไป
แต่พวกที่ชอบอิเซไคเทพฮาเร็มตบเด็กนี่รสนิยมเหี้ยจริงๆ อิอิ
กูไม่เข้าใจคนชอบแนวแกรี่ แนว俺TUEEEE มันสนุกยังไงวะ แล้วแนวนี้เสือกเป็นแนวที่แมสที่สุดด้วยนะ
俺TUEEEE มันแนวตลกร้ายของเทพธิดาในโลกแฟนตาซีนิ แถมไม่ได้เขียนจากมุมมองพระเอกด้วย
และ tsuyoi มันก็คือเทพซ่านั่นล่ะ จะอ้อมค้อมให้ไปตรงกับ LN ที่ชื่อแสลงเพื่อ หลอกด่า หรือดัก ทำไมมากมาย
>>950 เอิบ มันก็เหมือนมีไลท์โนเวลเอาคำว่า แกรี่ ไปตั้งชื่อ แล้วมีคนมาบอกว่า เกลียดแนวแกรี่ แบบนี้อะมึง คือคำมันเป็นแสลงของมันอยู่แล้ว แค่มีคนเอาไปตั้งชื่อเรื่อง มึงก็ต้องคิดเอาจากบริบทมั้ยว่าหมายถึงนิยายหรือใช้เป็นแสลง คนญี่ปุ่นก็ใช้คำนี้กันทั่วไป ไม่ใช่ว่าพูดปุ๊บนึกถึงนิยายกันซะเมื่อไหร่ พอมีคนเอาไปตั้งเป็นนิยายปุ๊บคือห้ามใช้ในฐานะแสลงเลยรึไง
กูไม่รู้จักนิยายเรื่อง 俺TUEEE ด้วยซ้ำ เวลาเห็นคำนี้กูนึกถึงเทพทัตคนแรกเพราะชาวเกาะชอบใช้ล้อเทพทัต
เป็นโอตาคุอ่านไลท์โนเวลแต่เจือกห้ามคนอื่นใช้สแลงภาษาญี่ปุ่น 55555555555
ก็เป็นเงี้ยล่ะไม่งั้นจะมี ออฟเฟนส์ คนบ่นบีบเลีย ที่รักนิดหน่อยประสาทแดก ด่ากราดไปทั่วหรอกเหรอ
นิยายเป็นที่รักของกู ห้ามติห้ามบ่น ถ้าบ่นเมื่อไหร่ ที่เหลือกากหมด
มึงจะชอบอะไรก็ช่าง หรือ บอกว่ากูไม่ชอบแนวนี้จบ จะมาบอกรสนิยมอื่นว่าเหี้ย เพื่อ!
บิเบลียขี้ตีนโคนันยืดให้ได้ 1000 ตอนแล้วค่อยมาคุยไอส้นตีน
ว่างๆก็อ่านหนังสืออย่างอื่นนอกจากไลท์โนเวลกันบ้างนะ เป็นห่วงสติปัญญา
พบโม่ง ขี้เหยียด 1 ea
ขยะก็คือขยะ คนไม่เคยเสพงานดีๆย่อมหลงคิดว่าขยะคืออาหารชั้นสูง
กูก็ชอบแดกขยะนะ แต่มีคนด่ากูก็เฉยๆอะ ก็มันขยะจริงๆ ไม่รู้จะดิ้นเพื่อ
อะไรคืออาหารชั้นสูง?
และกูสรุปให้นะ สำหรับโม่ง ต่อให้มึงอ่านงานดีแค่ไหน แล้วไม่ถูกใจมาโพสบ่น ก็จะสามารถที่จะไล่ไปแดกขี้ได้
ขนาด twitter ด่ากันหนักแค่ไหน โม่งก็หนังกว่าเพราะไม่ละบุตัวตน
แต่สำหรับความจริง คือ รสนิยมกูสูงสุด คนอื่นแม่งกาก มันก็แค่นั้น
บิเบลียขี้ตีนแบล็คแจ็ค ขี้ตีนวิหคเพลิง ขี้ตีนโดโรโระ เข้าใจไหมไอควาย
กูอ่านละขำ
มีโทรลขยะมาผสมโรงด้วย
พูดถึงรูดี้กูเพิ่งอ่านเล่ม 11 ไทยจบ
เล่มหน้า เล่ม 12 เข้าสู่ช่วง Point of no return ละส นะ
lndb ย้ายไปเว็บไหน
อยากหาเรื่องที่อ่านในอีบุ๊คของ meb แนวไหนก็ได้ขอแค่อ่านเพลินๆไหลได้เรื่อย
อายาโนะโคจินี่มันจะเริ่มสนุกตอนเล่มไหน?
เรื่องเพื่อนพระเอกนี่สนุกไหม
>>974 สนุกตั้งแต่เจอยึดพ้อยหมดทั้งห้องแล้ว มึงไม่สนุกก็เลิกอ่านไปเถอะ
เหมือนเพื่อนกูอีกคนที่ดูแต่เมะแล้วบอกไม่ค่อยสนุก เมะทำอย่างเห้ แล้วโรงเรียนนี้แม่งคือโรงเรียนจริงๆที่ให้เด็กเรียน เด็กเรียนจบก็ไปทำงานทำการถึงมีหักเล่ห์ชิงเหลี่ยมแข่งขันกันนิดหน่อยระหว่างเรียนแต่พวกนี้แม่งมาเรียนไม่ได้มาฆ่ากันต้องปรับความคิดเสียใหม่
เมะทำเหี้ยจริง ตอนอ่านนิยายครั้งแรกนี่อย่างกับหนังคนละอ้วน
การเดินทางแม่มดดูจากเมะแล้ว ท่าทางน่าจะดูดคนมาได้เยอะแฮะ
ในนิยายมันจืดๆ เรื่อยเปื่อย พอเป็นอนิเมะที่งบ
โปรดัคชั่นเยอะ งานภาพออกมาดี ลงทุนทำ CG ในฉากใช้เวทย์ ฉากดวลเวทย์ ฉบับอนิเมะมันเลยดูน่าตื่นตาตื่นใจกว่าเยอะ
ความต่างกับคิโนะที่ต่อให้งบโปรดัคชั่นเยอะก็ไม่รู้จะเอาไปใส่กับอะไรอยู่ดี เพราะรอบตัว she มีแต่ตาลุง
เพิ่งอ่านน้องสาว(เหี้ย)ของผมฯ จบ
ไม่รู้จะอธิบายยังไงว่ะ ไม่เข้าว่าจะสื่ออะไรด้วย คือไม่ได้เกลียดจนแหยงขนาดนั้น แต่ก็อยากรู้ว่าทำไมถึงคิดจะจบแบบนี้ หรือว่าจงใจให้ไอ้เคียวมันชอบน้องเหี้ยตั้งแต่แรกรึเปล่า
แต่ก็สื่อชัดว่า incest มันเหี้ย ถูกก็เหี้ยแล้ว อยากรู้ชิบหายว่าเขียนตอนจบแบบนี้ด้วยความรู้สึกแบบไหน อยากให้คนอ่านรู้สึกแบบไหน
กูไม่ได้อวยใครเป็นพิเศษ ถ้าชอบส่วนตัวก็อายาเสะ แต่ฉากแมวดำฉีกหนังสือนี่รู้สึกเจ็บจี๊ดชิบหาย เจ็บสัสๆ แม่งโคตรจะกล้าที่เขียนฉากนี้มาทั้งๆที่รู้ว่าคนอวยเยอะ ส่วนตัวกูว่าในแง่อารมณ์เขียนดีสัสเลยด้วย แม่งเอ๊ย
สุดท้ายก็ยังไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไงกับเรื่องนี้ ชอบแบบพอประมาณมาตลอดเพราะอ่านลื่นๆไปง่ายๆ คิดว่าจบเหี้ยไหมก็ไม่รู้จะตอบยังไงว่ะ สับสนชิบ
แต่ก็คงเป็นอีกเรื่องที่จำได้ดีล่ะนะ
น้องเหี้ย 1 เหมือนคนแต่งไปไม่ถูกใจจริงมันอยากจะแต่งให้จับน้องทำเมียใจจะขาด
แต่กลัวสังคมด่า ไม่ก็บก.ห้าม มันก็เลยได้แค่นี้ล่ะ จบกับคนอื่นก็ผิด concept ชื่อเรื่องอีก ดังนั้นน้องเหี้ย2 มันเลยเปลี่ยนเป็นน้องไม่แท้ไง
อยากอ่านแบบที่ถูกใจไปหารูด IF ไม่ก็เล่นเกมเอาเถอะ
หรือถ้าไม่แซปพอก็โดจารเลย มีทุกแนว มีแม้กระทั้งขุนพ่อนักเย็บ ข่มขืน แดกขี้ โซ่แซ่ กุญแจมือเทียนไข สารพัดที่จะจินตการออก
อ่านโดดเดี่ยวต่างโลกไปได้ซักพักรู้สึกแปลกๆ จะว่าแค่แปลเลือกคำกับเรียบเรียงไม่ดีคงไม่ใช่แค่นั้นล่ะ อ่านยากชิบ
ลองหยับมังงะที่ซื้อมาพร้อมกัน ok อ่านง่ายกว่ากันเยอะเลย
สรุปถ้าจะอ่านให้รู้เรื่องต้องอ่านมังงะไปก่อนรอบนึง แล้วค่อยมาอ่าน LN ต่อ ฮ่วยไรวะเนี่ย
ส่วนความสนุกก็ระดับธรรมดา แต่คิดว่าถ้าทำเป็นมังงะรายสัปดาห์ คนแต่งคงโดน บก. จับแก้ยับ
โดดเดี่ยวแนวขี้แพ้ ขี้ตีนอายาโนะควยจิ
ขี้ตีนหนีตายเกาะนรกล้านปี มากกว่า
>>986-987 น้องเหี้ย1 เป็นอะไรที่อธิบายคำว่า Light novel ได้ดีมาก ที่มันอ่านลื่นไหลง่ายๆ
เพราะโครงสร้างเนื้อเรื่องมันเดินเป็นเส้นตรงเลย น้องโดนพ่อเจอเกมโป้ -- ไปคุยกับพ่อ --แก้ปัญหาให้น้อง --จบ
น้องไม่มีเพื่อน -- หาเพื่อนทางเน็ต -- ไปมีตติ้งเป็นเพื่อนน้อง -- น้องได้เพื่อน -- จบ
รุ่นน้องไม่มีเพื่อน -- ชวนรุ่นน้องเข้าชมรม -- ให้รุ่นน้องสร้างเกมกับเพื่อน -- รุ่นน้องมีเพื่อน -- จบ
บทบรรยายส่วนมากก็เป็นมุมมองพระเอกเล่าให้คนอ่านฟัง กับให้คนอ่านได้ยินความคิดในหัวพระเอก
ถึงโม่งและหลายๆคนจะก่นด่าเรื่องนี้ แต่กูยอมรับเลยว่ามันเขียนออกมาได้เข้าใจง่ายและทำให้คนอ่าน
อ่านได้อย่างลื่นไหล
เรื่องตอนจบคงออกวางบทมาตั้งแต่แรกแล้วล่ะ กะจะให้จบกับน้องด้วยซ้ำ แต่ กอง บก. สั่งห้าม
เลยจบแบบครึ่งๆกลางๆแบบนั้น
เอาด้วยๆ เห็นมีคนกล้าออกมาพูดแล้ว กูขออีกคนละกัน
กูก็เป็นคนนึงที่ชอบน้องเหี้ย 1 ถึงพล็อตแม่งจะยังงั้นๆ แต่ในแง่ของนิยายแล้ว มันอ่านสนุก
(แต่ในโม่งแม่งจะก่นด่าและเหยียบหัวคนที่ชอบเรื่องนี้ กูเลยขออยู่นิ่งๆ ไม่แสดงออก)
ทว่ากับฉบับอนิเม รู้สึกว่าอนิเมสื่ออารมณ์ได้ไม่ถึงเสี้ยวของนิยายเลย
ออกมาแนวอนิเมขายฮาเร็มที่แบนราบไร้ความน่าสนใจสิ้นดี
บางทีมีคนรู้จักดูอนิเมแล้วมาด่าว่าอนิเมเหี้ยอะไรเนี่ย
ใจกูก็อยากตะเพิดให้ลองไปอ่านนิยายต้นฉบับชะมัด
นิยายกากได้ขี้ตีน sao
ที่จริงพูดถึงเรื่องน้องเหี้ยนี่คนเขียนจะแถให้เป็นพี่น้องไม่แท้มันก็ยังแถได้นะ อย่างน้อยดีไซน์คิริโนะก็ไม่มีอะไรเหมือนพระเอกเลย
แต่กลับเลือกที่จะยึดมั่นว่าเป็นพี่น้องแท้ๆ
น้องแท้กับไม่แท้มันคนละอารมณ์กันนะ
นึกถึงคงจะดีถ้ามีน้องสาวที่เขียนให้พระเอกเป็นพวกโม่ยน้องสาว แต่พอรู้ว่ามีน้องสาวปุ๊บแม่งโม่ยไม่ออกอีกเลย จริงๆแล้วเขียนมาแซะเรื่องน้องเหี้ยปะวะ 555555555
ถามพ่อมึงดู
ถามแม่มึงดู
ถามยายมึงดู
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.
