จริงอยู่ว่า Overlord พระเอกมันเทพ + ลูกน้องเทพ
แต่ความสนุกของเรื่องนี้คือการได้อ่านเรื่องราวของ "ตัวประกอบ" ที่พวกพระเอกเจอต่างหาก
ตัวประกอบล้วนแต่มีเรื่องราวของตัวเอง มีความฝัน มีปณิธาน และพวกมันก็พยายามหาทางดิ้นรนตามสไตล์ของมัน แม้ว่าจะเจอกับพวกพระเอกที่โคตรเทพจนเอาไม่ลงก็ตาม เรื่องมันกระจายบทดี ต่อให้พระเอกเทพแต่มันก็ไม่น่านับว่าเป็นเรื่องที่พระเอกเป็นศูนย์กลางจักรวาลหรอก
เช่นเดียวกัน Log Horizon ที่วางเซ็ตติ้งเป็นติดอยู่ในโลกเสมือนเกม เหมือนกับ SAO แต่ความสนุกของเรื่องนี้คือการรวมตัวของฝั่งพระเอก การสร้างความสัมพันธ์ การทูตและการต่อรอง (รวมถึงการจับปาร์ตี้ลง Raid) ซึ่งนับว่าเป็นการกระจายบทที่ดีมาก ตัวประกอบทุกตัวล้วนแต่มีบทบาท และมีความสำคัญต่อการขับเคลื่อนเนื้อเรื่อง ซึ่งนั่นก็คือความสนุกของเรื่ิองนี้
ผิดกับ SAO ที่พระเอกนั้นเป็นศูนย์กลางของจักรวาล เทพกว่าชาวบ้าน มีสกิลโกงกว่าชาวบ้าน เป็นคนเดียวที่สามารถปราบบอสได้ ถึงจะมีผู้ช่วย แต่ก็เป็น Sidekicker ที่คอยดันพระเอกให้ขึ้นไปจุดสูงสุด ซึ่งไอ้จุดตรงนี้ล่ะที่ทำให้คนอ่านเขาติกัน ...คือมันทำทุกอย่างได้ด้วยตัวมันเองทุกอย่าง ไม่มีความจำเป็นต้องพึ่งคนรอบข้าง (หรือพึ่งน้อย) สำหรับคนอ่านที่อ่านไปคิดตามไปก็มักจะรู้สึกหงุดหงิด เพราะความไม่สมเหตุสมผลของมันนี่ล่ะ
ยังดีที่ขึ้นภาค Progressive นี่ทำดีขึ้นจนผิดหูผิดตาเลย