โทษทีที่หายไป ออกไปซื้อน้ำปลาให้แม่มาน่ะ
>>135 ตอนแรกงงมากว่าบิเบลียคืออะไร เห็นบอกว่าเป็นนิยายสุดดังก็ตกใจ พอลองไปค้นดูก็อ๋อ เป็นนิยายญี่ปุ่นนี่นา ถึงว่าสิว่าทำไมไม่รู้จัก แหม่ พูดยังกะแม่งเอางานโนเบลมาแปลขายแล้วโอตาคุแห่ซื้อ
เรื่องหนังสืออ่านนอกเวลาเนี่ยขอทีเถอะ พูดแบบนี้แปลว่ามึงไม่ค่อยได้เข้าห้องสมุดที่โรงเรียนเท่าไหร่สินะ เพราะโดยปกติแล้วโรงเรียนจะต้องมีงบซื้อหนังสือดีๆ เข้าห้องสมุดเสมอ ยิ่งเป็นโรงเรียนรัฐแล้วยิ่งเป็นไฟลท์บังคับเลยว่าจะต้องมีหนังสือซีไรต์ อย่างลับแลแก่งคอย หรือความสุขของกะทิเนี่ยโผล่ไปทุกโรงเรียนทั่วไทยแน่ๆล่ะ นอกจากนี้ยังมีวรรณกรรมเยาวชน และวรรณกรรมคลาสสิกอีกมากที่เป็น must have ของโรงเรียน ไม่ว่าจะเป็นชุดบ้านเล็กในป่าใหญ่ แมงมุมเพื่อนรัก หรืออย่างเรื่องจินตนาการไม่รู้จบที่กูเพิ่งยกตัวอย่างไป
แต่มันคงจะยากเกินความสามารถของเด็กที่อ่านแต่การ์ตูนหรือไลท์โนเวลล่ะมั้ง เชื่อได้เลยว่าหลายๆคนในที่นี้ไม่เคยอ่านเรื่องที่กูเพิ่งออกชื่อไป หรือเผลอๆ แม่งอาจเพิ่งเคยเห็นชื่อด้วยซ้ำ แต่ก็นั่นแหละ ต่อให้จะเคยเห็นในห้องสมุดหรือในร้านหนังสือแล้วจะทำไม คนอย่างไอ้หมอนี่ >>>/lightnovel/3623/578 มันเยอะจะตายห่า
กูคงเขียนไม่เคลียร์แต่แรก หนังสือรางวัลไม่ว่าจะรางวัลของภูมิภาคหรือรางวัลระดับโลกมัน "ขายได้" แต่มันไม่ได้หมายความว่าหนังสือที่เขียนดีทุกเรื่องจะต้องเป็นหนังสือรางวัลนี่หว่า มันเลยเกิดวรรณกรรมประเภทขายไม่ออกที่อยู่ระหว่าง "ห่วยแต่ขายได้" กับ "หนังสือรางวัล" ยังไงล่ะ