ผ่าลิขิตโค่นบัลลัง กูไปดูในชั้นหนังสือโม่งแม่งอยู่ชั้นกลาง ส่วนตัวกูให้ชั้นวางรองเท้าว่ะ
ข้อเสียหลักๆคือ ตัวละครมันจูนิเบียวชิบหาย แถมบุคคลิกก็สมัยนิยม นางเอกซึนเดเระ พระเอกมีความสามารถพิเศษที่จำเป็นต่อนางเอกและเหมือนจะเป็นอาวุธลับสำหรับกองทัพพระเอก แต่การบรรยายสเกลพลังมันดูแกว่งๆ เปิดตอนมาทหารฝั่งพระเอกบอกว่า "กินดาว" เคยฆ่าพวกเดียวกันตายห่าหมด คือบทเหมือนจะเทพแต่โดนรุมจับกดเกือบโดนอัดตูดง่ายๆ จากทหารฝ่ายเดียวกัน??
ความสัมพันธ์กับนางเอกก็อ่านแล้วไม่อิน เจอหน้ากัน สู้กัน พอนางเอกรู้ว่าความสามารถพระเอกเปลี่ยนชะตาตัวเองได้ก็เก็บมาเป็นเชลยพร้อมทำท่าซึนเดเระใส่ตามสูตร อ่านแล้วไม่มีโมเม้นอะไรเพิ่ม บทจะหวานก็ใส่มาดื้อๆให้รู้ว่าสองคนนี้จำเป็นซึ่งกันและกัน
อีแม่ทัพกับองค์รักษ์นี่จูนิเบียวหนักมาก แม่ทัพฟรานซิสก้าเดอ แซคคาเรีย มีกองทัพของตัวเองตอนอายุ 17 นางไปดูทหารซ้อมรบ บทปูมาว่านางเก่งกาจถึงขนาดให้คำชี้แนะในการฝึก(เก่งพิชัยยุทธ์??) แล้วกลายเป็นผู้นำทหารทั้งกอง ปู่นางเลยแต่งตั้งเป็นแม่ทัพ คือการปูพื้นหลังให้ดูเทพๆกูไม่มีปัญหานะ แต่ที่ไม่ชอบคือบทบรรยายในสนามรบ นางไปรบพอรบเสร็จก็เปลี่ยนเสื้อผ้าสวยๆนอนในกระโจมส่วนตัว มีอาหารหรูๆกิน ที่เหี้ยหนักคือเอาที่นอนอย่างดีมานอนในสนามรบนี่แหละ พ่องตาย ตรงนี้ยังไงก็ไม่Make sense ว่ะ
บทองครักษ์ก็เบียวพอกัน มีตอนหนึ่งฟรานโดนทหารศัตรูไล่ตี นางยืนเหม่อหมองท้องฟ้าแล้วให้องครักษ์ชื่อกิลคอยคุ้มกันด้านหลัง กิลแม่งก็ไม่ขยับจากจุดเดิมใช้ดาบอย่างเดียวฟาดทหารศัตรูตายห่าหมด เจ้านายก็ยืนชมวิวสบายๆ พ่องมึงเป็นเตียวเลี้ยวเหรอสัส ไม่มีใครสามารถผ่านรัศมีกระบี่ของข้าไปได้