>>782
พอลงทะเบียนกับพนักงานโรงแรมที่ฟรอนท์เรียบร้อยแล้ว ชิโอเนะก็เดินไปกับโนเอลที่ท่องคำว่าออนเซ็นซ้ำไปมาอย่างกับเป็นคนละคนกับที่ซึมอยู่ก่อนหน้านี้ โดยมีพนักงานต้อนรับคอยนำทางให้
โนเอลเองก็ท่องออนเซ็นๆ ไปตลอดทางจนถึงห้องพัก
ห้องที่พนักงานนำทางมาถึงนั้น พอเข้าไปข้างในก็พบว่าเป็นห้องแบบญี่ปุ่นที่มีหน้าต่างบานใหญ่มองเห็นทะเลสาบอยู่ตรงหน้า ถ้ากวาดตามองขึ้นไปบนฟ้าก็จะเห็นจานบินลอยอยู่เหนือทะเลสาบด้วย
"ยอดไปเลย! พื้นก็นุ้มนุ่ม!"
สองมือโนเอลเกาะขอบโต๊ะแล้วกระโดดย้ำๆ เหมือนจะใช้เท้าหยั่งลองรับสัมผัสของเสื่อทาทามิ
"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เชิญตามสบายนะคะ"
พนักงานที่ยิ้มน้อยๆ เพราะเห็นโนเอลตั้งหน้าตั้งตากระโดดจริงจัง โค้งให้ครั้งหนึ่งก่อนจะออกจากห้องไป
"ชิโอเน่! ชิโอเน่!"
ห้องพักในโรงแรม ในสายตาของโนเอลนั้นเต็มไปด้วยสิ่งของแปลกตามากมาย ทำเอาเจ้าตัวมองซ้ายมองขวาดูกันไม่ถูกเลยทีเดียว
"อันนี้อะไรเหรอ?"
"ตู้เซฟน่ะสิ"
"อันนี้ล่ะ?"
"ก็ตู้เย็นไม่ใช่เหรอ?"
"จริงด้วย! ข้างในเย็นเจี๊ยบเลย! ยอดไปเลยเนอะ ออนเซ็นเนี่ย!"
"ไม่ได้เกี่ยวกับออนเซ็นสักนิดเลยนะ"
"ถ้างั้นอันนี้ล่ะ?"
โนเอลยื่นของในมือให้ชิโอเนะ มันคือชุดยูคาตะของโรงแรมที่ไม่รู้ว่าหยิบออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่
"อันนั้นน่ะ ยูคาตะ"
"เกี่ยวกับออนเซ็นมั้ย?"
ชิโอเนะที่รับยูคาตะมาจากมือโนเอล ยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกฝ่ายแล้วพยักหน้า
"อื้อ ลองใส่ดูมั้ย?"
"อื้ม!"
โนเอลกำหมัดสองข้าง ทำหน้ามุ่งมั่น
จานบินที่เคยถืออยู่จนเมื่อกี้ ลอยฟ่องกลางอากาศ ในห้องที่มองออกไปก็เห็นจานบินของจริง