เอาแต่กูจะทำบุญให้หน่อยละกัน
หลักการทำตลาดของ นายทุนยุคใหม่คือ แยกส่วนการทำตลาดแล้วเอากำไรส่วนที่ได้ทั้งหมดมารวมกัน ไม่ใช่ตูมลงไปกับอนิเมะก้อนเดียว อนิเมะเจ๊งคือจบขาดทุนซึ่ง นั่นมันเป็นอดีตชาติไปแล้ว
แต่ทุกวันนี้ มึงเปิดตัว โปรเจ็คนึงขึ้นมา แน่นอนมันคำนวนต้นทุนโดยอิงจาก ลักษณะนิสัยและพฤติกรรมของผู้บริโภคเป็นหลัก ซึ่งผลมันก็ค่อนข้างชัดเจนว่าถ้าทำธุระกิจใรโมเดลเก่ามันต้องเจ๊งแน่ๆ ก็เลยปรับอัตราส่วนในการให้ความสำคัญกับ ตัวสื่ออย่างอนิเมะ ไปจากการเน้นทำกำไรหลักไปให้เหลือ ความสำคัญระดับแค่เพื่อส่งเสริมการขายของโปรเจ็คโดยรวมแทน ถ้ามึงสังเกตุดีๆมึงจะเห็นเลยว่า เรื่องที่ทำโมเดลธุรกิจนี้มันจะเลือกเรื่องที่เนื้อหาไม่ซับซ้อนมาก คาแร็คเตอร์เยอะๆ เพื่อให้เน้นเข้าถึงกลุ่มเป้าหมายในวงกว้าง และมักจะมี มีเดียร์ในรูปแบบอื่นๆ มารองรับ
ทุกกลุ่มเป้าหมายอีกที
ซึ่งแน่นนอนมันคือการยิงสาด ไม่ได้เน้นว่าจะมีคนตายรึเปล่าขอแค่โดนก็พอ และเมื่อถูกยิงมึงก็ต้องเจ็บเป็นธรรมดา
ใช่ดูฟรี ไม่จ่ายค่าแผ่น เหมือนจะไม่ได้อะไร
แต่ผลของการที่กลุ่มผู้ชมมากขึ้น คนรู้จักสิ้นค้าอื่นๆในโปรเจ็คมากขึ้น มึงก็เข็นของมาขายได้มากขึ้น อัตราการทำกำไรอาจจะแบ่งให้สื่ออื่นทำกำไรมากกว่าแล้วมายอมขาดทุนในต้นทุนอนิเมะแต่แรกด้วยซ้ำ
sao มีอนิเมะฉาย มึงดูยอดนิยายที่เพิ่มขึ้น
ดาบล่าอสูร มีอนิเมะฉาย มึงดูยอดมังงะ
ซึ่งมันจะเกิดขึ้นไม่ได้เลยถ้ามึงมีกลุ่มคนที่ลริโภคสื่ของมึงแค่หยิบมือ เอาเงินหมื่นเยนจากคนสี่พันคน มันกำไรมากกว่าเอาเงินเยนเดียว จาก1%ของประชากรโลกไม่ได้หรอก แค่นี้คิดให้เป็นดิ