อย่ามาว่าย่าแว่นกูนะ ย่าแว่นกูบริสุทธิ์ราวกับนางฟ้าจุติในร่างคน อากาศที่เธอหายใจออกมาเต็มไปด้วยออกซิเจนที่สุดแล้วสบายใจหัวโล่งและเพิ่มสมรรถภาพทางเพศ สิ่งปฏิกูลที่ออกมาจากตัวย่าแว่นนั้นหาได้เป็นขี้เยี่ยวเช่นมนุษย์แบบพวกเราไม่ หากแต่เป็นสสารแห่งสวรรค์ที่หากรับประทานหรือดื่มกินก็มีผลเหมือนยาสารพัดนึก สามารถแก้ไขได้ทุกโรคร้ายซ้ำยังบำรุงสุขภาพ จากคนแก่ที่จวนเจียนถึงวัยตายหากได้ดื่มกินสสารที่ย่าแว่นขับถ่ายออกมาแล้วก็สามารถกลายเป็นหนุ่มอึ๋งอั๋งดึ๋งดั๋งได้ในชั่วยามเดียว
ย่าแว่นยังเป็นผู้มีจิตใจโอบอ้อมอารีเฉกเฉ่นนางฟ้า เธอมีเมตตาแก่เพื่อมนุษย์ทุกคนและหยิบยื่นไมตรีจิตให้แก่ทุกชีวิตแม้จะเป็นชีวิตที่เลวร้ายขนาดไหน ไม่ว่าจะเป็นลูกแมวขี้เรื่อนสมองกลับที่เรียนอยู่ที่เดียวกัน ฆาตกรโฉดผู้ชอบตัดจู๋ผู้ชายด้วยมีดคมกริบ เด็ดเปรตปากร้ายที่คิดว่าตัวเองสวยเป็นไอดอลย่าแว่นเองก็หยิบยื่นไมตรีจิตให้โดยการสอนให้เป็นงานบ้านทำอาหาร หรือแแม้แต่นางแพศยาอัปลักษณ์ผมทองที่ว่ากันว่ามีจิตใจชั่วช้าอีมหิต ย่าแว่นก็พยายามญาติดีเป็นมิตรกับเธอ
แต่แม้แต่นางฟ้าในร่างคนอย่างแย่แว่น เมื่อต้องเผชิญหน้ากับนางแพศยาอัปลักษณ์ตนนี้นั้นยังถึงกับเก็บกลั้นความโมโหในความเลวและอัมหิตของมันไม่ได้ เธอจึงพยายามใช้พระหัตถ์อันนิ่มนวลปลอบประโลกจิตใจอันชั่วร้ายของมัน แต่ก็หาได้เกิดผลไม่ ซ้ำร้ายยังโดยมันผู้นั้นโต้กลับมาอย่างป่าเถื่อนจนเจ็บตัวและเดินอย่างโศกเศร้ากลับบ้านไป สูญเสียทั้งบุรุษอันเป็นที่รักและภาพลักษณ์สวยงามของตนเองให้แกมัน
หยี.... คิโม่ยตัวเอง พิมพ์อะไรออกมาวะ