กุตามอ่านแต่รวมเล่มของสยาม มาคุยนิดนึง เห็นแถวนี้ก็อวยกันเยอะ
โลกมันออกแบบดีตามที่เห็นคนอวยนะ แต่สเต็ปมันเดิมๆตลอดเท่าที่อ่านมาหลายเล่มคือ แม่งควักของลับออกมาจะสู้กันละ ต้องตัดฉากไป CCG นั่งคุยกันแทบทุกตอนเวลาจะอธิบายพลัง แล้วก็ตัดกลับมา นี่มึงไม่มีมุขอื่นจะเล่าเรื่องมั่งเลยเหรอ
มันเหมือนจะเป็นโชเน็นนะ แต่มันก็ไม่ใช่ อย่างบทไอ้คาเนกินี่ อยู่ๆจะเทพมันก็เทพขึ้นมาเลย ไม่มีฝึก ไม่มีที่มา(ไม่บอกเลยว่าไอ้กูลอีกครึ่งนึงนี่มันเก่งขนาดไหน เป็นจตุรเทพกูลเลยมั้ย ให้กูต้องจินตนาการเอาเองว่ามันเก่งชิบหาย แต่เสือกโดนเหล็กง่อยๆทับตาย ทั้งที่ปืนยิงไม่เข้า)
อยู่ๆโดนทรมานบำเพ็ญทุกรกิริยาแล้วก็ตรัสรู้ถึงธรรมะในโลกว่ากูเก่ง แล้วแม่งคือจะเกรียนก็เกรียนไม่สุด เวลาอยู่ต่อหน้าศัตรูทำหน้าเกรียนๆ แต่อยู่กับพวกคนดีเสือกรักษาภาพพจน์ว่าตัวเองเป็นตัวเอกเป็นคนดีมีศีลธรรม คนอื่นมาเห็นแม่งก็ดุด้วยหน้านิ่งๆ (ให้กูจินตนาการเอาเองอีกแล้วว่า พวกกูด่าทางกระแสจิตแล้วนะ มึงออกจากโหมด berserk ได้แล้ว)
สรุปแล้วเนื้อเรื่องไม่ได้ดีเด่ แต่กระจายบทตัวละครได้ดี ทุกตัวดูมีเนื้อเรื่องเป็นของตัวเองชัดเจน