พวกมึง ขอกูระบายความโม่ยของตัวเองหน่อย
มันมีละครสั้นญี่ปุ่นเรื่องนึง นางเอกเป็นสาวตัวสูงนิสัยออกแมนๆหน่อย แต่จริงๆแล้วชอบของน่ารักๆ
แล้ววันงานโรงเรียนคนในห้องโหวตจะทำเมดคาเฟ่กัน คนในห้องก็แซวๆกันว่านางเอกไม่เหมาะกับชุดเมดหรอก นางเอกก็เคืองๆแต่ไม่พูดอะไร
ถึงวันงานจริงๆนางเอกเลยใส่ชุดบาริสต้าที่ออกแมนๆหน่อย แล้วอ้างว่าชุดเมดไม่มีไซส์
นางร้ายที่เป็นคนในห้อง เป็นสาวตัวเล็ก ท่าทางตอแหลๆหน่อย แบบว่าป๊อบในหมู่ผู้ชาย ใส่ชุดเมดแล้วผู้ชายในห้องก็ชมกันใหญ่
ก็พูดประมาณว่านางเอกเป็นตัวสูงแถมเป็นสาวเท่ (ด้วยน้ำเสียงโคตรตอแหล) คงไม่เหมาะกับชุดเมดหรอก
กูก็จิ้นเตลิดไปแล้ว อีนี่ต้องแอบชอบนางเอกเลยไม่อยากให้คนอื่นมาเห็นความน่ารักของนางเอกแน่ๆ
ส่วนที่นางไปขอถ่ายรูปกับผู้ชายกูปล่อยเบลอจ้า 555
พอหมดวันทุกคนกลับไปหมดแล้ว นางเอกแอบลองเอาชุดเมดมาทาบตัวแล้วส่องกระจกดู
นางร้ายดันเดินเข้ามาเห็นพอดี ความนี้ไม่แอ๊บแล้ว เดินเข้ามาจิกนางเอกตรงๆแบบเสียงโหดๆเลย
เลยว่าจะอยากใส่ไปทำไม อย่างเธอไม่เหมาะกับชุดน่ารักๆหรอก นางเอกอึ้งพูดไม่ออก แทนที่ชิปกูจะล่มกูจิ้นต่อเลย
นอกจากแอบชอบเค้าอยากเก็บไว้คนเดียวยังไม่พอ อีนี่ต้องเป็น S แนวแกล้งคนที่ชอบให้ร้องไห้ก่อนแล้วค่อยปลอบทีหลังแน่ๆ
น่าเสียดายที่เรื่องจบตรงพระเอกเดินเข้ามาช่วยพอดี แล้วให้นางเอกลองแต่งชุดเมดดู ปรากฏว่าออกมาน่ารัก
นางร้ายก็เลยไม่กล้าพูดอะไรหนีไป แถมพระเอกดันไม่ยอมให้นางเอกแต่ชุดเมดต่อหน้าคนอื่นเพราะหวงอีก
ซึ่งกูอุตส่าห์จิ้นไว้ให้เป็นประโยคของนางร้ายก่อนหน้านี้ แอบเซ็งเลย
จริงๆกูก็แอบแต่งตอนจบไว้ในหัวตัวเองแล้วนะว่าให้นางเอกโดนจิกเสร็จก็ร้องไห้หนีไป
นางร้ายใจอ่อนก็เลยไปปลอบ ให้นางเอกได้ลองแต่งชุดเมด เป็นความลับรู้กันสองคน จบ
ขอบคุณพวกมึงที่อุตส่าห์อ่านเรื่องมโนโม่ยๆของกูนะ 555