นิตยสารผู้จัดการ( มีนาคม 2538)
***คัดมาบางย่อหน้า (เต็มๆเกิน 4000 อักษร)
ความยุ่งยากในการขอลิขสิทธิ์การ์ตูนญี่ปุ่นอีกประการหนึ่งก็คือ สำนักพิมพ์ส่วนใหญ่ของญี่ปุ่นจะมีคนรู้ภาษาอังกฤษน้อยมาก เช่น ชูเอฉะ ซึ่งใหญ่มากแต่ก็มีเพียงแค่คนเดียว
ดังนั้น จึงเป็นเรื่องที่สำนักพิมพ์ไทยแต่ละแห่งจะต้องจัดหาผู้บริหารที่รู้ภาษาฐี่ปุ่นดีไว้เพื่อความสะดวกในการติดต่อ บางบริษัทก็ส่งพนักงานไปเรียนที่ญี่ปุ่นเพื่อทำหน้าที่เป็นล่ามให้ผู้บริหารและจัดส่งหนังการ์ตูนที่น่าสนใจมาให้บริษัทพิจารณาด้วย หรือบางแห่งก็ให้หุ้นส่วนชาวญี่ปุ่นช่วยเหลือ เช่น นิวเจนเนอเรชั่น ซึ่งมีไดนิปปอน พริ้นติ้ง ช่วยติดต่อให้ รวมทั้งมีบางส่วนที่ติดต่อผ่านเอเจนซี่ในประเทศไทย อย่างทัทเทิล โมริ ซึ่งเป็นเอเย่นต์ให้กับหนังสือการ์ตูนของชูเอฉะ โคดันฉะ โชกากุคัง
การติดต่อขอลิขสิทธิ์นั้นต้องยื่นขอเป็นเล่มๆ โดยค่าลิขสิทธิ์อยู่ระหว่าง 6-10% ของยอดพิมพ์คูณด้วยราคาจำหน่ายโดยต้องพิมพ์อย่างต่ำ 5,000 เล่มขึ้นไปอายุลิขสิทธิ์ประมาณ 2-3 ปี