Plastic memories โดยรวมแม่งแย่จริง ดูจบแล้วไม่มีอะไรให้จดจำ
แต่กูยอมรับว่ามันเปิดเรื่องได้ดีนะ หุ่นยนต์ที่มาเป็นตัวแทนของหลานให้ผู้สูงอายุ(ประมาณนี้มั้ง)สุดท้ายก็ถูกเก็บกู้
จะสื่อว่าเวลาที่อยู่กับคนที่เรารักมันมีจำกัด เปิดหัวมากะขายดราม่าเต็มที่ แต่มาเดินเรื่องไปแม่งอะไรก็ไม่รู้
ยิ่งไอ้ตอนเอาอาวุธออกมาใช้ไล่เก็บกู้หุ่นยนต์ที่ดื้อด้านนี่เหมือนทีมงานอยากโดดไปเล่นธีม Sci fi ออกนอกธีมเดิมอีก
แทนที่จะเล่นเรื่องความสัมพันธ์กับตัวละคร เทียบกับ Ano hana ที่ยังรักษาธีมเรื่องของตัวเองไว้ได้ถึงตอนจบ
ส่วน Violet นี่ผิดที่ชื่อค่ายอย่างเดียวเลย คุณภาพสูงทั้งงานภาพ ดนตรีประกอบ
ถึงบทมันจะธรรมดา เล่นประเด็นเด็กที่ผ่านสงครามอยากเรียนรู้ความรัก
แต่มันก็มีประเด็นให้คุยเหมือนเมะเรื่องอื่น แต่โม่งแม่งเป็นห่าอะไรกับเกียวอนิก็ไม่รู้ที่คุยดีๆไม่ได้
ก่อนหน้านี้ก็ Phantom World กูเชื่อว่าถ้าแปะป้ายเป็น A-1 หรือ PA.Work กูว่าโม่งไม่โทรลกันยาวหรอก