>>971 เคียวรัน หลักๆก็คือจับเหล่าตัวปัญหามาเป็นครอบครัวพ่อแม่ลูกกัน เพราะหนึ่งในนี้เป็นผู้สืบเชื้อสายของเทพแห่งการทำลายล้าง(แต่ระบุตรงๆไม่ได้ว่าใครเลยเลือกผู้ที่มีความน่าจะเป็นมารวมไว้ทั้งหมด) เพื่อเป็น"ปฏิบัติการครอบครัวสุขสันต์" ทำให้คนที่เป็นเชื้อสายเทพทำลายล้างที่ว่านั่นรู้สึกว่า "อ๊ะ โลกนี้มันก็ไม่ได้เลวร้ายนี่นะ" เพื่อที่จะล้มเลิกความคิดในการทำลายล้างโลกซะ
ซึ่งในครอบครัวประกอบด้วยพ่อซึ่งเป็นอดีตหน่วยต่อต้านสิ่งเหนือธรรมชาติ แม่ซึ่งเป็นสาวน้อยหูแมวอายุยี่สิบฝีปากหมายังอาย
ลูกชายคนโตหนุ่มมาดเท่ห์ผู้เดินเข้าสู่หนทางแห่งตุ๊ด ลูกชายคนรองสิงโตพูดได้อดีตเจ้าป่าผู้นำฝูง ลูกชายคนเล็กอาวุธชีวภาพร่างมนุษย์ ลูกสาวคนโตจากอดีตครอบครัวที่ถูกเรียกว่ายักษ์ และลูกสาวคนเล็ก"แมงกระพรุนบินได้"ที่ชอบกินซูชิ
ถ้าถามว่ามันเป็นแนวอะไร ตอบได้เลยว่าเป็นแนวครอบครัว อ่านแล้ว ฮา เศร้า อบอุ่นหัวใจ ไม่ฮาเร็ม ไม่มีหน้าล้มทิ่มจิ๋มลูกสาว
แต่เพราะความที่ครอบครัวมันมาจากกลุ่มคนที่หลากหลายเกินไป(ไม่ใช่คนด้วยซ้ำ!) มันเลยกลายเป็นการท้าทายว่าจะเป็นครอบครัวจริงๆ หรือว่าแค่เล่นพ่อแม่ลูกกันแน่
เพราะในนี้ไม่มีใครที่ปกติเลยซักคน ต่อให้เป็นคนธรรมดาก็มีอดีตที่บิดๆเบี้ยวๆ ไม่รู้จักความรัก ไม่รู้จักครอบครัวจริงๆ ถึงจะเริ่มด้วยหน้ายิ้มแย้มแต่ก็มีความคราบแคลงอยู่ในใจเพราะถูกสั่งให้มาเป็นครอบครัวกัน ซึ่งพอยิ่งอ่านไปจะยิ่งประทับใจว่าไอ้คนที่บ้าๆบอๆที่สุดอย่างคุณแม่ปากสุนัขนี่ล่ะที่พยายามทำให้การเล่นพ่อแม่ลูกนี้กลายเป็นครอบครัวขึ้นมาจริงๆ และเป็นฝ่ายตบพ่อที่คิดว่าตัวเองทำดีแล้วให้หน้าหงายอยู่บ่อยๆ
ก็ลองดูละกันว่าถูกชะตามั้ย แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ทำให้อ่านแล้วทำให้กลายเป็นติ่งนักเขียนจิตป่วยอย่างอากิระโดยสมบูรณ์ไปเลย