Last posted
Total of 593 posts
สองหมืนแผ่น X
38,002 แผ่น O
ดูยังไงว่ะ โง่ชิบหาย
หนังโรงให้ดียอดต้องกี่แผ่น?
5หมื่นขึ้น
ดูบิตมาละ แย่จังครับ ไม่ค่อยดีเลย มังงะดีกว่าอีก
แต่มันก็ได้ค่าตั๋วด้วยนะเมิง
กูเพิ่งได้ดูน่ะ ไม่ได้ตามมังงะ บอกตรงๆดีมาก
-จุดแรกที่ชมคืองานของเกียวที่ทำกูดูแล้วไม่รู้สึกหลับหรือเบื่ออยากข้ามไปให้พ้นๆเหมือนงานเก่าพี่แกที่ดีแต่ภาพสวยแต่กำกับยืดยาด จุดกระชากอารมณ์ก็ถึงใจ
-งานกำกับให้อารมณ์หนังญี่ปุ่นจะไม่ฟีลกู้ด เล่นกับอารมณ์ตัวละคร โดยเฉพาะตอนจบที่ถ่ายทอดแก่นของเรื่องได้ดีที่สุด ว่าความพิการทางร่างกายไม่ใช่อุปสรรค หากแต่ความพิการทางจิตใจต่างหาก สะท้อนกับการที่พระเอกปิดกั้นตัวเอง แท้จริงแล้วคนที่น่าสงสารไม่ใช่นางเอกที่เป็นคนพิการ
-น่าเสียดายวัตถุดิบของเรื่องยังมีให้ขยี้อีกมาก แต่เอาเถอะสำหรับกูได้เยอะแล้ว
อุเอโนะเมียกุ
ขุด ดราม่าแผ่นไทยไปถึงไหนละหว่า
กูเพิ่งได้ดูเหมือนกัน เสียดายไม่ได้ดูในโรง ชอบมากเลยอ่ะ นี่อยากหามังงะมาอ่านเลย
กูเข้าใจนะว่าทำไมนางเอกถึงชอบ (หลงรัก) พระเอกได้ คือพระเอกทั้งเรื่อง (ตอนโตแล้ว) ก็เป็นคนดีมากเลยนะ
แล้วก็แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเป็นห่วงนางเอกแค่ไหน
น้องนางเอกก็นิสัยดีมากเลย น้องพระเอกน่ารักสุด ไม่ค่อยได้รู้จักตัวละครเพื่อนคนอื่นเท่าไหร่ คงต้องไปอ่านมังงะ
ที่ชอบมากสุดคือภาพ สวยดี ชอบโปสเตอร์หนังด้วย เพลงก็เพราะ โอ้ย
คือตอนหนังเข้าโรง ตอนนั้นบอกตรงๆว่ามีอคติ เห็นโปสเตอร์แล้วคิดว่าคงอนิเมรักๆ น้ำเน่าธรรมดา
พอมาดูแล้ว ตาสว่างเลย เป็นการ์ตูนอีกเรื่องที่เนื้อหาดีมากๆเลย
การ์ตูนดีมากนะ ซวยอย่างเดียวคือ คิมิ ดันฉายไล่ๆกัน โดนรัศมีข่มหายหมด
>>583 กูชอบตอนจบมากอ่ะ ที่พระเอกไปเดินงานเทศกาลกับเพื่อน แล้วเครื่องหมายกากบาทของทุกคนที่งานเทศกาลร่วงลง แล้วพระเอกก็ร้องไห้
รู้สึกว่าเรื่องนี้ ความรักเป็นประเด็นรอง ประเด็นหลักคือการก้าวผ่านปมความผิดพลาดของตัวเองในอดีต การเรียนรู้จากความผิดพลาด การแก้ไข การให้อภัยตัวเอง การให้อภัยคนอื่น
ชอบที่สุดท้ายพระเอก ก็สามารถเชื่อใจคนอื่นได้อีก ก็มีความสุขได้อีกครั้ง
ตอนพระเอกร้องไห้ ขนลุกเลย คือทั้งเรื่อง พระเอกไม่เคยร้องไห้เลย เก็บความรู้สึกไว้ลึกที่สุด แต่ตอนจบในที่สุดปมก็ถูกคลี่คลายลง แล้วก็ร้องไห้ออกมา T_T
คิดถึงมู้นี้จังครับ อยากเย็ดอุเอโนะชังครับ
ถึงอนิเมมันจะตกไปหลายประเด็น แต่มังงะหลังๆ มันก็หลงทางไปเยอะนะ มันจบตรงนั้นก็ถือว่าดีแล้วล่ะ
Manga เหมือนกำลังชั่งใจมั้งว่าจะยืดต่อเอาตามที่วางไว้
กัม กุดันชอบจบแบบในมังงะมากกว่าแหะ
สองคนจูงมือกันไปเผชิญหน้าอดีตของตัวเอง กากบาทหลุดมันเหมือนปลดล็อคด่านนึง ด่านต่อไปคือก้าวข้ามอดีตไรงี้
^ กูโอเคนะที่มึงชอบตอนจบในมังงะมากกว่า ไม่ได้จะมาพยายามเปลี่ยนความคิดใคร
แค่อยากโพสเฉยๆในช่วงที่ยังอินอยู่ ก่อนที่เวลาจะผ่านไปแล้วกูลืมความรู้สึก
กูคิดว่าผู้กำกับอาจจะมองว่าถ้าจบแบบมังงะ มันจะดูโฟกัสที่พระเอกกับนางเอกมากไปรึเปล่า
ดูแล้วเค้าอยากให้เรื่องนี้จบโฟกัสที่พระเอกมากกว่า (แล้วนึกถึงหน้าเพื่อนแต่ละคนแทน)
ในมูฟวี่คือนางเอกเหมือนเคลียร์ปมตัวเองไปแล้ว (ขอโทษพระเอกแล้ว ขอโทษแม่พระเอกแล้ว ไปเจอเพื่อนตอนป.6ทุกคนแล้ว)
พระเอกเองก็เคลียร์ปมกับเพื่อนเก่าไปแล้ว เหลือปมสุดท้าย คือกากบาทของทุกคนในโรงเรียน
ตั้งแต่เกิดเรื่องตอนป.6 พระเอกก็ไม่เชื่อใจใครอีก ใช้ชีวิตแบบยึดติดกับความผิดพลาดมาตลอด
ทั้งเรื่องพระะเอกไม่ร้องไห้เลยสักหยด ไม่ว่าคนรอบตัวจะเศร้าแค่ไหน พระเอกก็ทำหน้านิ่งๆตลอด พระเอกเลือกที่จะเป็นคนคอยช่วยเหลือคนอื่นเพื่อชดเชยสิ่งที่ตัวเองเคยทำผิด แต่สุดท้ายก็ยังมีปัญหาของตัวเองอยู่ ที่ไม่มีใครแก้ได้ นอกจากตัวเอง
สุดท้ายปมก็คลี่คลายออก แล้วฉากร้องไห้นั่นคือแม่งซึ้งมากๆเลยนะ เหมือนยกภูเขาออกจากอกอะ พระเอกก้าวข้ามผ่านความผิดพลาดในอดีต เอาชนะความกลัว เอาชนะ social anxiety ลงได้ในที่สุด ถ้าใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้จะเข้าใจอ่ะ แล้วยิ่งอีพระเอกแม่งเก็บกด แถมเหงามาไม่รู้กี่ปี ตั้งแต่ป.6 มันนึกว่ามันจะไม่มีทางเอาชนะเรื่องนี้ได้แล้ว และต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวไปทั้งชีวิต กูว่าฉากร้องไห้นี่พีีคสุดๆแล้วสำหรับคนที่เคยมีปัญหาหลายๆอย่างแบบพระเอกแล้วสุดท้ายก้าวผ่านมันไปได้
>>591 เป็นโม่งที่มาตอบกุทั้งในมู้ชินไคและมู้นี้เลยแหะๆ
อืมม ผกก เปลี่ยนบทเป็นให้นางเอกไปไล่เคลียจริงๆแหละเท่าที่นึก ในมังงะแค่ไปไล่ตื้อคนมาทำหนังให้จบ
คงต่างกันตรงนี้ อนิเมปรับเป็นไปไล่เคลียกันแล้ว แต่มังงะมันไม่ได้เคลียอะไรเลย กากบาทตกก็แค่เริ่มเชื่อใจคนอื่นๆเฉยๆ
ดูจากสีหน้าฉากจบมังงะนะโชโกะยังเต็มไปด้วยความกังวลอยู่ เลยรู้สึกว่าอนิเมมันรวบรัดอันนี้ไปหน่อย(ก็เวลามันมีแค่นั้น- 3-)
คงเพราะลูกเจี้ยบเอฟเฟกด้วยมั้งที่อ่านก่อนไปดู จำไม่ได้หนังมันนานเท่าใหร่ แบบว่ายืดซักครึ่งชม-40นาทีอาจจะเก็บได้เนียนกว่านี้
กระทู้เงียบไปนาน มีคนมาคุยจริงจังหน่อยก็ดี55 ว่าแต่ไอแผ่นบลูเรย์มันปรับปรุงอะไรมั่ง หลังจากเรียกเก็บไปน่ะ
Topic has reached inactivity threshold.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.
