ดูเดี่ยวไมโครโฟนโชวะ2จบแล้ว นึกถึงหนังเรื่องโหมโรงตรงที่คนที่ยังอยู่พยายามจะให้ศิลปะของตัวดำเนินต่อไปได้ (ถึงจะเป็นคนละสถานการณ์)
กลิ่นวายไม่ฟุ้งเหมือนภาคก่อน ภาคนี้จะไปทางครอบครัวมากกว่า ค่อนข้างจะน้ำเน่าแต่เป็นน้ำเน่าแบบคลาสสิค
ฉากราคุโกะยังทำได้ดีเหมือนเคยแต่เพราะมันเป็นเรื่องซ้ำๆเลยไม่ค่อยลุ้นเท่าไร แล้วก็รู้สึกว่าจะมีความติสบางประการที่กูเข้าไม่ค่อยถึงเยอะกว่าเก่า
ในเรื่องตัวละคร...ยาคุโมะภาคนี้ฮอร์โมนและอารมณ์ค่อนข้างแปรปรวน(แต่ภาคก่อนใครด่าเกย์กรุณาเปลี่ยนความคิดซะใหม่) โยทาโร่แมนมากเป็นพวกจริงใจแบบลูกทุ่งๆ คุณพี่สาว...หักมุมตอนท้ายนั่นต้องชมเลยว่าอิดอก(ชม) นางคือผู้ชนะที่แท้จริง
สำหรับกูสนุกไม่เท่าภาคแรก แต่ก็สนุกอยู่ อาจเอื่อยไปนิด แต่ถ้าดูภาคแรกแล้วชอบก็ดูภาคสองเถอะ มีหักมุมและคลายปมหลายอย่าง