ปกติกูชอบแนวกีฬาวัยรุ่นซ้อมหนัก ฝ่าฟันไปถึงเป้าหมายนะ แต่ยูโฟเป็นเรื่องที่กูไม่ชอบเลย(ยิ่งเจอยูริแฟคเตอร์ยัดเยียดยิ่งกลายเป็นเกลียดไปเลย)
ตอนแรกที่จารย์แว่นมันถามเนี่ย กูดูเหมือนถามแบบบีบบังคับยังไงไม่รู้ หลายคนออกอาการไม่ได้อยากชนะเลิศขนาดนั้น แต่ก็ยกตามเพื่อนไป
บางคนรักดนตรี แต่ไม่ได้อยากจะเล่นขนาดที่ตั้งเป้าชนะเลิศระดับประเทศ คือควรออกจากวงไปเลยใช่มั้ย ถ้าไม่คิดจะชนะเลิศ
อย่างเรื่องๆอื่นๆก่อนที่จะซ้อมหนัก แต่มันไม่รู้สึกโดนบีบบังคับแบบยูโฟ
Daiya No Ace นี่แม่งซ้อมกันอ้วกแตก อ้วกแตน บางคนไม่มีโอกาสได้ลงสนามเลยตลอด 3 ปี แต่บริบทของเซโดแม่งเป็นโรงเรียนที่ตั้งเป้าไปโคชิเอ็ง
คนที่เข้ามาชมรมรู้อยู่แล้ว และต้องการสู้เพื่อตำแหน่งตัวจริง
Bamboo Blade กะ Asahinagu (สู้เขาน้องแว่น) อ่านให้ความรู้สึกชัยชนะที่ยิ่งใหญ่กว่าชนะคู่แข่ง คือชนะใจตัวเอง
ไม่ได้หมายความว่ายูโฟจะแย่นะ แต่มันไม่ถูกจริตกูอย่างแรงในหลายๆด้าน ดูแล้วหงุดหงิด โชคดีที่ซี 2 มันยัดยูริมาแบบนั้นเลยตัดใจดรอปได้อย่างสบายใจ