นิทาน ตอน 1
สวัสดีครับเพื่อนๆ
วันนี้ผมมีนิทานจะมาเล่าให้เพื่อนๆได้ฟังกัน
นานมาแล้วในประเทศนูแทรค ได้มีหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่มีหลังคาแดงทั้งหมู่บ้านได้เป็นผู้เริ่มต้นกระแสการติดต่อประเทศเพื่อนบ้าน เพื่อนำเข้าตุ๊กตาจากประเทศเพื่อนบ้าน หลังจากนั้นหมู่บ้านอื่นๆในประเทศนูแทรค ก็ได้มีการติดต่อนำเข้าตุ๊กตาจากเพื่อนบ้านกันอย่างแพร่หลายในประเทศ ต่อมา ผู้ใหญ่บ้านของหมู่บ้านหลังคาแดงได้เสียชีวิตลง จึงได้ให้ภรรยาของผู้ใหญ่บ้านดูแลหมู่บ้านต่อมา
หลังจากเปลี่ยนตัวผู้นำหมู่บ้าน ลูกชายของผู้ใหญ่บ้านซึ่งไม่นิยมชมชอบเรื่องตุ๊กตา จึงได้หันไปทำธุรกิจใหม่ นั่นคือ ธุรกิจขายบ้านน็อคดาวน์ ต่อมาเมื่อธุรกิจบ้านน็อคดาวน์เริ่มประสบปัญหา ลูกชายของผู้ใหญ่บ้านก็เริ่มนำเงินจากการขายตุ๊กตาไปใช้ในการทำธุรกิจบ้านน็อคดาวน์ จึงทำให้หมู่บ้านหลังคาแดงเริ่มจะประสบปัญหาเรื่องการเงิน ลูกบ้านที่เคยมีกว่าครึ่งพันครัวเรือนก็ได้อพยพย้ายถิ่นฐาน จนเหลือไม่ถึงหนึ่งร้อยครัวเรือนในปัจจุบัน ตุ๊กตาที่เคยนำออกมาขายเป็นจำนวนมากเริ่มลดจำนวนลง เนื่องจากปัญหาค้างชำระค่านุ่นที่นำมาใช้ในการผลิตตุ๊กตา จำนวนเงินนับสิบล้าน
ทางผู้ใหญ่บ้านซึ่งตอนนี้ภรรยาผู้ใหญ่บ้านคนเก่าไม่สามารถดูแลลูกบ้านไหวเนื่องจากอายุเยอะแล้วจึงได้เปลี่ยนให้ลูกชายขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่บ้านแทน ได้ คิด วิเคราะห์ แยกแยะ แล้วจึงได้ลดการผลิตตุ๊กตาลงจำนวนมาก หันมาขายเป็นตุ๊กตากระดาษขึ้นมาแทน ท่ามกลางเสียงด่าทอของคนในประเทศนูแทรคที่ได้สะสมคอลเลคชั่นตุ๊กตาผ้าไปแล้วมากมาย
เรื่องราวนี้ยังไม่จบ ผู้คนของประเทศนูแทรคจะทำอย่างไรต่อไปเมื่อไม่มีตุ๊กตาผ้าจากหมู่บ้านหลังคาแดง ผู้ใหญ่บ้านหลังคาแดงจะสามารถเคลียร์ปัญหาหนี้สินที่ล้นพ้นตัวได้หรือไม่ คนขายนุ่นจะยอมใจอ่อนให้นุ่นเพื่อมาผลิตตุ๊กตาเพิ่มหรือไม่จากข้อมูลล่าสุดผู้ใหญ่บ้านได้ขอเครดิตเพิ่มอีก2ล้าน เราจะมาติดตามเรื่องนี้กันต่อไปอย่างใจจดใจจ่อครับ