เอาน่า กูเข้าใจเพื่อนโม่งบางคนนะอย่างน้อยคนแต่งมันก็พยายามเขียนท้ายเล่มตลอดว่าพระเอกมันผิดพลาด แถมยังสร้างตัวละครแบบยูกิโนะมาตามด่าเวลามันทำเรื่องเหี้ยๆ ไม่ให้มันได้ใจเกินไป ในเล่มจบมีฉากนึงที่กูโคตรชอบคือฉากที่อาจารย์ฮิราสึกะเอาประโยคที่พระเอกมันเคยเขียนในเรียงความมาแซวว่า "ชีวิตวัยรุ่นคือความหลอกลวงและความชั่วร้าย" แล้วไอพระเอกมันก็โคตรอายว่าเมื่อก่อนมันเคยเขียนอะไรแบบนี้ด้วยเหรอวะ ก่อนอาจารย์จะไปก็กัดมันอีกประโยค เอาที่มันเคยเขียนในเรียงความมาพูดอีกว่า "เจ้าพวกเรียจู จงบึ้มไปซะ"
สรุปไอขี้แพ้ที่เคยอิจฉาคนอื่นปัจจุบันได้ทั้งแฟน ได้ทั้งเพื่อน(ยุย ไซกะ ซากิ ไซโมคุสะ ฯลฯ) สมหวังไปหมด จะหางานทำไม่เกาะเป็นปลิง แถมมีโอกาสแต่งเข้าตระกูลฝ่ายหญิงอีก