[ต่ออีกพาร์ท]
- นิยายเล่ม 13 ยุยเดินมาบอกยูกิโนะว่าหลังจบเรื่องงานพรอมจะทำมันให้ถูกต้องสักที (สารภาพรักแล้วเอาฮาจิมังเป็นผัว) แล้วยุยก็แช่งยูกิโนะว่าจะทำให้ความปรารถนาของยูกิโนะไม่เป็นจริง (ได้ฮาจิมังเป็นผัว) ยูกิโนะตอกหน้ายุยกลับไปว่าขอให้ความปรารถนาของยุยเป็นจริงนะ (ที่ได้ฮาจิมังเป็นผัว) จนฮาจิมังชมยูกิโนะว่ารอยยิ้มของยูกิโนะเป็นของจริง มีแต่ความซื่อตรง เต็มไปด้วยความรักต่อยุยจริงๆ กลับกันฮาจิมังไม่ชมยุยเลยสักนิด สีหน้าของยุยหลังได้ฟังคำพูดของยูกิโนะก็ไม่ชัดเจน ยุยถอนหายใจหลายครั้ง ปล่อยมือของยูกิโนะเหมือนคนหมดแรง ไม่ยอมเงยหน้า ยื่นนิ่งไม่ขยับ (พฤติกรรมที่ดูยังไงก็ละอายใจคำพูดของตัวเองชัด เหอะๆ) ตอนจบเล่มนี้คือฮาจิมังแข่งแพ้ยูกิโนะ ยูกิโนะเลยขอให้ฮาจิมังไปทำความปรารถนาของยุยให้เป็นจริง(ไปเป็นแฟนกับยุย)
- เล่ม 14 ก่อนฮาจิมังจะไปสารภาพรักกับยูกิโนะ ฮาจิมังนั่งคุยกับยุยว่าชมรมถูกปิดไปแบบนี้ต้องสูญเสียความสัมพันธ์กับยูกิโนะแน่ๆ อียุยก็พยายามทำให้ฮาจิมังเชื่อว่าจะไม่เสียความสัมพันธ์กับยูกิโนะหรอก ฮาจิมังก็บอกว่าถ้าแค่เจอหน้าแล้วพูดคุยตามปกติอะใช่ไม่เสียหรอก แต่ความสัมพันธ์ผิวเผินแบบนั้นกับยูกิโนะมันไม่อยากได้
- ในเล่ม 14 อีดอกอิโรฮะพยายามยุให้ยุยแย่งฮาจิมังมาจากยูกิโนะ หลังจากสองคนนี้คบกันแล้ว ทีแรกอียุยก็แบบไม่แย่งหรอก พอเล่ม anthology ซึ่งมีบทนึงที่วาตาริเป็นคนแต่งเอง ยุยพยายามรุกฮาจิมังต่อทั้งที่ฮาจิมังคบกับยูกิโนะแล้ว พยายามทำเค้กมาให้ชม พอยูกิโนะบอกว่าจะย้ายกลับไปอยู่แมนชั่นเดิมนะ ยุยก็บอกว่าต้องไปแมนชั่นยูกิโนะบ่อยๆแล้วเพราะรู้สึก"กังวล" ประมาณว่าพยายามไปเป็นก้างไม่ให้ฮาจิมังกับยูกิโนะอยู่ด้วยกันสองคน
ตอนเด็กยูกิโนะก็โดนบูลลี่จะตายอยู่แล้ว โตมาต้องมามีเพื่อนจัญไรแบบนี้ แถมยังต้องเสียสละให้หลายเรื่อง เหี้ยจริงๆ