>>885 หืม สำหรับกูนะ ผู้ชายไม่ได้รักกันง่ายๆ เว้นแต่มันจะมีอาการโฮโมมาตั้งแต่เด็กๆนะ หรืออาจจะเป็นการเลี้ยงดูก็ได้ รวมถึงความใกล้ชิดสนิทสนมกับเพื่อนชาย ซึ่งกว่าจะลงเอยถึงขั้นรักกัน จูบปากกันนี้สำหรับชายแท้กูคิดว่ายาก นานแรร์เป็นปีๆเลยล่ะ แต่ถ้าเคส เป็นไบ หรือโฮโมที่ว่าข้างต้นอยู่แล้วก็น่าจะง่ายขึ้นหน่อย
พล็อต(คร่าวๆ)สำหรับกูที่สมจริงสุด คือ ที่กูคิดนะ ตัวเคะในเรื่องสมมุติกูเป็นพวกมีปัญหามีปมอยู่แล้วเก็บกด ไม่แสดงออกทางอารมณ์เพราะกลัวจะไปทำร้ายคนอื่นเพราะถ้าระเบิดอารมณ์ออกมาทีตู้ม!! แล้วบังเอิญได้ไปเจอกับเซะที่เป็นพวกชิลๆง่าย รู้จักกันโดยผ่านทางอะไรซักอย่างคุยกันไปมาถูกคอกัน พัฒนาความสัมพันธ์จากคนรู้จักกลายเป็นเพื่อนที่รู้จักกันนาน หลังๆมาอีเคะแม่งเริ่มรู้สึกรักอยากจะครอบครองอีกฝ่ายเพราะมีปมข้างต้นคือเคยสูญเสียของรักไป มันเลยกลัวว่าเซะจะจากมันไป แล้วที่นี้เริ่มมีเพื่อน(ไม่สนิท)มันมาตีสนิทกับเซะไง อีเคะก็ไม่ได้ว่าอะไรนะต่อหน้าแต่ลับหลังนี้ซิ...มันทั้งระแวงและหวาดกลัวยิ่งกว่าหมาหวงเจ้าของไปหมด จนมีเรื่องระหว่างมันกับเพื่อน และมันตัดสินใจที่จะยุติทุกอย่างโดยหนีทั้งสองไป...แต่มันยังมีเยื่อใยกับเซะอยู่ และก็ได้เซะนี้ล่ะปรับความเข้าใจกันกับมันกับเพื่อน แต่มันก็ทิ้งท้ายว่าที่ยอมเพราะเห็นแก่เซะแต่กับเพื่อนมันที่ไม่สนิทแล้วขอไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก...และท้ายที่สุดเคะกูก็ไม่ได้บอกรักอีกฝ่าย แต่ตัดสินใจที่จะเป็นเพื่อนกับเซะตลอดไป..ซึ่งก็ไม่แน่นะ เพราะกูยังคิดไม่จบ...