Fanboi Channel

https://fanboi.ch/animanga/159/ พูดคุยการ์ตูนไทย
https://fanboi.ch/animanga/259/ พูดคุยการ์ตูนไทย บทที่ ๒

น่าดีใจที่มีประเด็นคุยกันเรื่อยๆ

ไหนๆ กระทู้ใหม่แล้ว งาน OC เล็งอะไรกันบ้างสหาย

สงสัยมานานแล้ว ไม่รู้จะถามที่ไหนดี
ทำไมนักศึกษาไทยที่เรียนเกี่ยวกับอนิเมชันทำโปรเจ็กต์ยาวจังวะ โปรเจ็กต์เดี่ยว ยาวตั้ง 6-8 นาที
อย่างที่เคยเห็น โปรเจ็กต์ของนักเรียน Gobelins หรือ Sheridan งานกลุ่มยาวแค่เรื่องละ 3-5 นาที ส่วนงานเดี่ยวก็ 1-2 นาทีเอง
เคยได้ยินอาจารย์ของ Gobelins บอกว่า ที่ให้เด็กทำโปรเจ็กต์ไม่ยาวมาก เพราะว่าอยากให้งานออกมาคุณภาพดี และส่วนใหญ่พวกสตูดิโอเวลารับสมัครงาน ไม่ค่อยชอบดูตัวอย่างงานของนักเรียนแบบยาวๆ นักเรียนจึงควรจะแสดงความสามารถของตัวเองให้เต็มที่ที่สุดในเวลาไม่กี่นาที
ซึ่งก็ฟังดูเป็นเหตุผลที่ดีนะ ทำไมของนักศึกษาไทยไม่ทำออกมาประมาณนี้บ้าง

ตัวอย่างงานนักศึกษาไทย ที่พูดถึง:
https://www.youtube.com/watch?v=KFJWp1TGZpg
https://www.youtube.com/watch?v=S2T0MDgM9dI

ตัวอย่างงานของฝรั่ง:
https://www.youtube.com/watch?v=y6ZmMjMdrqs
https://www.youtube.com/watch?v=oZaJ-1QL9dc
http://www.youtube.com/watch?v=pUud116FJgo

ไม่รู้ แต่ดูแล้วกูคิดเหมือนที่มึงบอกเลยว่า ถ้าเน้นคุณภาพมากกว่าความยาว ลดความยาวลงซักครึ่ง แต่ใช้ความพยายามในการทำเท่าเดิม ของนักเรียนไทยสองอันแรกคงออกมาดูดีกว่านี้ได้อีกเยอะ

ไปบอกอาจารย์ดิวะ

"อาจารย์มีประสบการณ์กว่า ห้ามเถียง"

น่าจะประมาณนั้นมั้งครับ

มึงกำลังอยู่ในประเทศที่เน้นปริมาณมากกว่าคุณภาพนะ 5555555

>>3 เพราะต่อให้กำหนดว่า 3-5 นาที แม่งก็ทำคุณภาพเท่า 6-8 นาทีเหมือนเดิม

>>3 กูก็เรียนมา อาจารย์แม่งเจ้าไอเดียไง แม่งกูคิดนิดเดียวเติมนั้นเติมนี่ให้กูพอยัดๆกันก็ล่อ5-6นาที พอทำออกมากูก็ต้องขอยอมรับว่างานกู กากมากอ่ะ แอนิเมทอย่างกาก อาจารย์ตรวจแบบงานกว่ากูจะผ่านได้ คนอืนแม่งผ่านเร็วมีเวลาทำงานเยอะกว่างานก็ดีกว่าดิ อาจารย์เก่งจริงๆก็มีแต่เค้าก็เถียงสู้พวกอาจารย์กากๆขี้คุยไม่ได้อ่ะ จะว่ากากเพราะตัวนักศึกษาอย่างเดียวไม่ได้หรอกเพราะถ้าอาจารย์เป็นแบบนี้ มันก็ทำงานออกมาดียาก

>>9 แข็งแรงหน่อยสิครับนักศึกษา เจ้าของงานคือเราไม่ใช่อาจารย์

ไม่รู้มีใครคิดเหมือนกูเปล่า แต่อยากอ่านการ์ตูนทำอาหารไทยว่ะ เวลาอ่านของยุ่นแล้วมันก็รู้สึกว่าน่าอร่อยอยู่หรอก แต่มันไม่ค่อยอินว่ะ เพราะเราไม่ได้แดกอะไรแบบนั้นบ่อยๆ แต่ถ้าเป็นอาหารไทยกูยังพออิมเมจิ้นได้บ้างถึงรสชาติ เซทติ้งแบบบ้านๆไทยๆแบบศึกชิงจ้าวร้านข้าวแกง ทัวร์นาเม้นแผงลอยเหี้ยไรก็ว่าไป กูว่าน่าสนุกใช้ได้เลย แต่ชาตินี้ไม่น่าจะได้อ่าน

กูเห็นหนูหิ่งวาดไว้อยู่ แต่โดนบลัสไปแล้วว่ะ

>>12 ไอ้หยงยอดกุ๊กนั่นเรียกการ์ตูนทำอาหารเหรอวะ...

>>11 คิดไว้บ้างแล้ว แต่ติดทำอย่างอื่นอยู่ ชื่อเรื่อง Culinary Fighter (แบบสตรีทไฟเตอร์) เนื้อเรื่องประมาณในอนาคตข้างหน้าไทยเป็นมหาอำนาจอาหารของโลก พระเอกต้องรับสืบทอดหนึ่งในร้านที่มีชื่อเสียงที่สุดในประเทศ พ่อมันทำไม่ได้หนีออกจากบ้านไปส่วนแม่เป็นตัวละครลับ เปิดตัวมาตอนแรกต้องดวลกับปู่ผลออกมาเสมอกัน แต่ถ้าจะให้ฝีมือได้รับการยอมรับต้อง "เข้าแขกชิงความเป็นหนึ่งของนักทำอาหารทั่วประเทศ" (โดยที่พ่อมันที่ฝีมือทำอาหารห่วยแตกเข้าไปเป็นเจ้าหน้าที่ในนั้นด้วย) เป็นงานกระหึ่มโคตรใหญ่ของประเทศไทยในสมัยนั้น รัฐบาลอัดฉีดแบบสุดติ่ง มีคนรอชมหลายสิบล้านคนทั่วโลก

ครึ่งแรกของเรื่องจะเป็นการออกไป "เยือน" ร้านต่าง ๆ ทั่วประเทศไทย ชนะได้ 3 แต้ม เสมอ 1 แต้มแพ้ไม่ได้แต้ม รวมทั้งงาน "อีเวนท์" ที่จัดขึ้น ชนะเลิศได้ 5 แต้ม รองลงมาไม่ได้แต้ม เช่นงานดวลแผงลอยโต้รุ่งย่านมหาวิทยาลัย ศึกก๋วยเตี๋ยวเรืออยุธยาเป็นต้น จะได้พบเจอคนมีฝีมือทั้งที่มีร้านเป็นของตัวเองและไม่มีร้านเป็นของตัวเองที่ถือว่าการแข่งแบบเยือนนี่ตัดสินเป็นตาย

ช่วงกลางของเรื่องจะทำหน้าที่เป็น "เหย้า" เฝ้าร้านตัวเองรอคนมาท้าดวลเก็บแต้มเหมือนกัน อันนี้จะทำสั้น ๆ

ส่วนครึ่งหลังคือรอบ 16 คนสุดท้ายที่ได้แต้มมาที่สุดไปแข่งกันที่ food tower ใจกลางเมืองหลวง (ไม่บอกว่าใช่กรุงเทพเหมือนเดิมหรือเปล่า) จัดหนักแบบอลังการ

บุคลิคพระเอกจพประมาณภายนอกเหมือนอาซาคุระ โย (shaman king) ที่ดูง่าย ๆ สบาย ๆ easy going แต่ฝีมือทำอาหารโคตรอำมหิตหยิบจับอะไรเป็นอร่อยหมด แทบจะไร้เทียมทาน ต้องเอาคนเก่งจริงมาต่อกรเท่านั้น ซึ่งกูเตรียมไว้แล้ว

อ่านเรื่องย่อแล้วกูไม่รู้สึกว่าเป็นการ์ตูนทำอาหารเลยว่ะ
รู้สึกเหมือนว่ามันเป็นการ์ตูนพาโรดี้จิกกัดมุกที่การ์ตูนทำอาหารญี่ปุ่นชอบใช้กันพร่ำเพรื่อเป็นประจำมากกว่า

คะ...ความอร่อยที่ซ่อนอยู่ในลูกชิ้นของเตี๋ยวเรือถ้วยนี้มัน..!!
กะ..กากหมู! แอบสอดกากหมูไว้ในลูกชิ้น!! มิน่าล่ะ เพราะไม่ได้โดนน้ำซุบโดยตรงจึงยังคงความกรอบไว้ได้ ความกรุบกรอบของกากหมูที่แอบซ่อนอยู่ภายในเนื้อลูกชิ้น ดึงดูดให้เกิดความสนุกในการเคี้ยวอย่างไม่มีที่สิ้นสุด!! ดุจดั่งประทัดวันเช้งเม้งที่แอบซ่อนเสียงดังก้องที่สุดไว้ที่นัดสุดท้าย อา..!!

>>16 แล้วมึงใส่กากหมูในลูกชิ้นยังไงวะ.. ลูกชิ้นมันก็ต้องต้มนี่หว่า...

ส่วนตัวกูว่าคนที่จะเขียนการ์ตูนทำอาหารเก่งมันต้องชอบแดกชอบทำอาหารด้วยอะ แล้วก็ต้องสนใจวงการอาหารพอตัว ไม่งั้นเขียนยังไงก็กลายเป็นการ์ตูนพาโรดี้บ้าบอแบบหยงยอดกุ๊กไป

หยงยอดกุ๊กกูว่าผ่านในแง่การ์ตูนพาโรดี้นะ
แต่ไม่ผ่านการ์ตูนอาหาร ...

หยงยอดกุ๊กมันการ์ตูนตลกเต็มๆเลยเว้ย แค่เอาเรื่องอาหารมาบังหน้าเท่านั้นแหละ
ไอ้หุงข้าวด้วยพลังงานไฟฟ้าทั้งประเทศหรือต่อยเนื้อหมูให้เครื่องปรุงซึมเข้าเนื้อง่ายขึ้นเนี่ย ทำได้ก็บ้าแล้ว

แข่งข้าวไข่เจียว
คู่แข่งนำไข่ชั้นเลิศ มาจากแม่ไก่ป่าที่ผู้เลี้ยงฟูมฟักมาอย่างดีจากเทือกเขาตะนาวศรี ด้วยสภาพแวดล้อมอันเป็นมิตร แม่ไก่อยู่ในฟาร์มพื้นที่เปิด มีดนตรีโอเปร่าคอยบรรเลงให้แม่ไก่สุขภาพจริตดี อาหารเลี้ยงด้วยของเกรตเอ ไม่ใส่ผงชูรส ไม่มีวัตถุกันเสีย
เสริฟพร้อมข้าวหอมมะลิเกรตSแพงยิ่งกว่าราคาจำนำข้าวหุงขึ้นหม้อด้วยหม้อหุงข้าวนำเข้าจากญี่ปุ่น ไร้ตัวมอด ไร้สารกันชื้น กินได้นานข้ามวันโดยไม่บูด
โรยด้วยผักชีฝรั่งปลูกจากซีผี

ราคาตกจานละพัน

พระเอก
ทำข้าวไข่เจียวธรรมดา แต่ใส่หมูสับด้วย
ตกจานละ25บาท

สรุป มึงจะยอมจ่ายตังค์แดกจานไหน

แดก25บาท เพราะกูไม่ชอบแดกข้าวหอมมะลิ

แดกหมด เพราะกูเป็นกรรมการอาสา

ด้านเรื่องเอาไว้ก่อน คิดว่านักวาดในไทยคนไหนจะเขียนภาพของกินได้น่ากินมั่งวะ

>>20 มึงนี่ไม่เข้าใจความอร่อยอันเรียบง่ายของไข่เจียวที่เกิดจากการประสานของรสชาติไข่และน้ำมันภายใต้การควบคุมไฟอย่างแม่นยำของคนทำเลย
กูคิดเหมือน >>17 ถ้าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการทำอาหารเลยก็เขียนได้แต่อะไรตื้นๆ ขนาดการ์ตูนทำอาหารญี่ปุ่นยังมีที่ปรึกษาเรื่องอาหารเลย

>>23 Becassine กูโดน Dmg มาจากตอนเพจภูตขนมไทยเยอะเลย

>>20
กรรมการเริ่มกินข้าวไข่เจียว
ทันทีที่เอาช้อนจิ้มก็มีของเหลวสีเหลืองทองไหลออกมา
กรรมการ1:นะ นี่มัน ออมเลต
คนดูผู้ชม:ว่าไงนะ!!!

กรรมการ : แทนที่จะเป็นข้าวไข่เจียวบ้านๆแต่กลับใช้รูปแบบตะวันตกมาผสมผสานอาหารไทย ออกมาเป็นอาหารระดับหรูตามโรงแรมได้ ทั้งการนำกระทะเทฟอนตราม้าดำมาใช้ เอาเนยชั้นดีมาทาเคลือบให้มีกลิ่น แล้วใช้น้ำมันหรูจากยุโรปมาเจียวไข่ ไข่ก็นำซอสปรุงรสชั้นเยี่ยมตราแม่บ้านสมบูรณ์มาตวงได้เหมาะสม ตัวแค่นี้แต่กลับทำอาหารระดับเชฟโรงแรม5ดาวได้ ช่างเป็นเด็กที่เก่งอะไรเช่นนี้เนี่ย……(กูเลี่ยนพิมพ์ต่อไม่ลงวะ)

ต่อมา
กรรมการชิมของพระเอก
/me ทำช้อนตก…เงียบ…เอามือมาface plam

กรรมการ : รสชาตินี้มัน (ทำหน้าร้องไห้) รสของเมีย
ไข่เจียวที่แอบมีเปลือกไข่ติดมาทำให้ไข่กรุบกรอบ น้ำมันเจียวจากกากมันหมูเหลือๆทำให้เข้ากับหมูสับเพิ่มคุณค่าคอลเลสเตอรอล ผสมกับน้ำปลาจากโรงงานแถวสมุทธสงการเค็มอ่อนละมุน ตั้งด้วยกระทะจีนใช้ถ่านเป็นเชื้อเพลิงไฟแรงพลิกสามทีสุกทั่วขอบ โปะกับข้าวกรรมกรร่วนได้ที่ตักจากก้นหม้อทับถมกันได้คุณค่าทางวิตามินหุงข้าวไม่เช็ดน้ำมีซอสพริกผสมมะเขือเทศจิ้มผสมกินอย่างกลมกล่อม………

(เดี๋ยวกูไปเตรียมข้าวเที่ยงก่อน)

>> 25 เล่าดิ๊

ไม่มีอะไร แค่เค้าวาดรูปของกินสวยน่ากินดี

อย่าถวินหาแต่ดราม่าสิวะ =3=

>>26 กูอ่านแล้วหิวแทน

สรุปการ์ตูนไทยที่ถูกพูดถึงในกระทู้นี้ ส่วนใหญ่เป็นการ์ตูนที่มีความเคลื่อนไหวในเฟซบุค
ส่วนการ์ตุนที่คนวาดไม่ได้มีชื่อเสียงในโลกอินเตอร์เนต ที่ไม่มีเพจเฟสบุค ก็ไม่ค่อยมีคนพูดถึง
แสดงว่าปัจจัยเหล่านี้ส่งผลต่อความดังกระแสของงานที่วาดพอควร

>>26 กรูโครตเกลียดไข่เจียวที่มีเปลือกติด ถ้าเคี้ยวโดนนะแทบอ้วกหว่ะ

>>30 ถ้ามึงเอาบอรดโม่งเป็นตัววัดความดังนี่ ฟังดูปัญญาอ่อนสุดๆเลย คิดว่าที่นี่มีคนเล่นกี่คนกัน

>>14 สุดท้ายพระเอกก็ต้องสู้กับแม่ตัวเอง แล้วแพ้ เพราะว่าในโลกนี้ไม่มีอะไร สู้รสมือแม่ได้ จบ

กูเงิบ อันนี้ https://www.facebook.com/photo.php?fbid=512868015483725&set=a.417682675002260.1073741828.267660820004447&type=1&relevant_count=1

เงิบบบบบบ

>>34 ก็มุกสมัยพระเจ้าเหาธรรมดาไม่ใช่เรอะ..เงิบตรงไหนนักเขียนเอานมมาวางบนต้นฉบับแล้วบอกว่าเพิ่มนมแล้ว...

ขนาดจะเล่นมุกยังต้องลอกมุกโบราณมา นักเขียนคนนี้แม่งมีความคิดสร้างสรรค์สูงจริงจริ๊ง

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10152114682463241&set=a.10151839100988241.1073741843.372833393240&type=1&theater

เรียกร้อง

งานเค้าได้รางวัลนะ ทุกคนต้องมาอวยเค้าสิ ไม่ย้อมไม่ยอม

อันนี้กูว่ามันก็เขียนขำๆนะ ถึงจะเขียนไม่ค่อยขำก็เหอะ

>>38 กูว่ามันพูดจริง ปีนี้คนได้รางวัลเงียบมาก

>>39 >>38 คือถ้ามึงจะจับผิดอคติขนาดนี้แนะนำให้มึงตั้งกระทู้ กูเกลียดการ์ตูนไทย

จะการ์ตูนไทย หรือวงการไหน
ถ้ามีคนมาเล่นมุกออกสื่อทำนองว่า ได้รางวัลแต่ไม่เห็นมีคนสนใจเลย กูก็คิดว่ามันเรียกร้องความสนใจเหมือนกัน

มันเรียกร้องความสนใจจริง แต่พวกมึงก็อย่าไปว่ามันเลย
ถ้าเป็นกู ไปชนะได้รางวัลมาแต่ไม่มีใครสนใจกูก็น้อยใจเหมือนกันนะ

มันเป็นความจริง อันโหดร้ายยยยยย

สุดท้ายแล้วสิ่งที่จะตัดสินว่างานจะขายได้ไหมก็คือคนอ่าน ไม่ใช่รางวัล

รางวัลสร้างชื่อให้ต้นสังกัดแล้วต้นสัวกัดก็จะได้จ่ายเงินโปรโมต อีกที จะได้สร้างภาพลักษณ์กันคิดเหรอเอ็งได้รางวัลแล้วจะมีคนมารุมตอมโทษที เหอะ ทุนนิยมฟะ

ปีทีแล้วนักเขียนการ์ตูนไทยได้รางวัลต่างประเทศเยอะแยะ มีใครได้ออกสื่อบ้าง สื่อไม่ฟรีหรอกถ้าไม่ใช่ของขายได้

รางวัลช่วยเป็นตัวจุดให้คนสนใจ ส่วนไปต่อได้มั้ยมันอีกเรื่อง
อย่างที่โม่งบนๆบอก การ์ตูนยุคหลังคนชอบแบบ Minimal น้อยๆ หยิบง่าย วางง่าย เรียกง่ายๆคือฉาบฉวย....

ไม่ใช่โม่งบนๆนี่หว่า กูอ่านในนี้ http://iannnnn.com/2014/1373 ก็น่าคิดดีนะ

>>49 นั่นมันตลาดแนวพ็อกเก็ตบุครึเปล่า กูว่าคนอ่านการ์ตูนทั่วไปชอบอ่านยาวๆมากกว่านะ

>>50 ตูว่าถุูกนะ เพราะตลาดส่วนใหญ่สมัยนี้ชอบอะไรอ่านง่ายๆ เร็วๆน่ะ พวกคนอ่านการ์ตูนทั่วไป มันคนส่วนน้อย

>>51 ก็จริง พวกคนอ่านการ์ตูนทั่วไป มันคนส่วนน้อย แต่นี่กระทู้การ์ตูนไง
มึงไปดูกระทู้คุยมังงะญี่ปุ่น มีใครเอาพ็อกเก็ตบุ้คญี่ปุ่นแนวย่อยง่ายๆมาคุยในกระทู้มังงะรึเปล่า
ญี่ปุ่นยิ่งมีเยอะเลยไอ้แนวย่อยง่ายๆฮาวทูนู่นนี่นั่นมีภาพประกอบน่ารักๆ

>>52 เคยอ่านหนังสือสอนเลขเด๋กแม่ง แทบสำลักความโมเอะ เลยฟะ ของไทยก็มีตูนความรู้ไง อต่เคยอ่านจับๆ แล้วไม่ชอบเลยเพราะ เนื้อหาของไทยแม่งเหมือนกับแค่เอาจากในเนต สู้ยุ่นไม่ได้เลยเอาอาจารย์มาปรึกษากัน เลยเนื้อหาแน่นปั๊กๆ

เนื้อหาแน่นๆ แม่งก็เสียตังจ้างเยอะ สนพ. จะลงทุนจ้างเหรอมึง
แค่ขายโดนหักเปอร์เซ็นจากซีแอด ก็ไม่เหลือเหี้ยไรละ แล้วมึงต้องไปจ่ายค่าจ้าง อ. มึงลองคำนวนดูสิ ว่าค่าจ้างรวมค่ารูปเล่มรวม ค่าต้นฉบับ ค่ากราฟฟิค ค่าพิสูจน์อักษร ค่าออกแบบหน้าปก ค่าห่า ค่าเหี้ย มันเท่าไหร่
กุว่าอย่างน้อยพวกมึงน่าจะบวกเลขเป็น ลองไปคิดดูนะว่า กว่ามันจะถอนทุนคืน มันต้องขายได้กี่เล่ม

ของไทยก็มีตูนความรู้ไง อต่เคยอ่านจับๆ แล้วไม่ชอบเลยเพราะ เนื้อหาของไทยแม่งเหมือนกับแค่เอาจากในเนต สู้ยุ่นไม่ได้เลยเอาอาจารย์มาปรึกษากัน เลยเนื้อหาแน่นปั๊กๆ <<ในนี้มีโม่งอ่านการ์ตูนความรู้ญี่ปุ่นด้วยเหยดเข้ กูนึกว่าหนังสือแบบนี้มีแต่พ่อแม่ซื้อให้เด็กอ่าน