ขอย้อนไปประเด็นที่มึงด่าอุเอโนะและโชโกะหน่อย
กูเข้าใจตัวละครสองตัวนี้นะ โชโกะแม่งคิดว่าตัวเองเป็นภาระ เกิดมาก็ทำให้พ่อแม่หย่ากัน น้องโดนล้อ แม่ทำงานหนัก มันเลยคิดว่าทุกสิ่งทุกอย่างผิดที่มันเองเกิดมาหูหนวก ถ้ามันเกิดมาปกติเรื่องก็คงจะดีกว่านี้ นี่คือสิ่งที่โชโกะคิดดูได้จากความฝันที่ไม่มีวันเป็นจริงของมันอ่ะ(ฉากนั้นสะเทือนสัส กับฉากที่บอกว่าฉันอยากตายกูนี่ร้องเลยเหรี้ย) เพราะงั้นแม่งเลยแสดงออกกับคนอื่นแบบถ้าถูกแกล้งก็เป็นเพราะมันผิดเองที่หูหนวก ทุกสิ่งเป็นความผิดมันเองเลยติดพูดขอโทษ มีปัญหาอะไรโดนอะไรก็คิดว่าเป็นเพราะตัวเองเป็นอย่างงี้เลยขอโทษแม่งทุกอย่าง
แต่ลึกๆข้างในแล้วแม่งก็เก็บกดหนักมากนี่คือความบิดเบี้ยวของมัน มันไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ามันไม่ได้ผิด มันคิดว่ามันผิดทุกอย่างมันเลยต้องรับผิดชอบ ถ้ามันตายๆไปคนอื่นคงมีความสุขมากกว่านี้ ข้างในโชโกะแม่งร้าวรานแตกสลายหนักมาก แต่มันเก็บด้านนี้ไว้ข้างในไงและขอโทษคนอื่นทุกครั้งที่มันโดนแกล้ง คนอื่นอย่างโชยะเลยรู้สึกว่าอีนี่บ้า อีนี่เฟค สาเหตุที่แกล้งตอนแรกก็แค่อยากรู้อยากเห็น แต่พอโชโกะเอาแต่ขอโทษทั้งๆที่ไม่ผิดก็น่าหมั่นแกล้งต่อดิ คนในเรื่องตอนประถมก็เกลียดมันที่เป็นงี้เหมือนกันเรื่องนี้แม่งทุกสิ่งทุกอย่างมีที่มาที่ไปหมดอ่ะ เพราะงี้กูเลยเข้าใจจิตใจมันและไม่รำคาญโชโกะ มันเป็นเด็กมีปมการขอโทษคือสิ่งที่ดีที่สุดเท่าที่มันทำได้แล้ว ณ ตอนนั้น
ส่วนอุเอโนะ มันก็ไม่ได้เลวกระหรี่อะไรอย่างที่โดนว่า เรียกว่าเป็นแค่คนอารมณ์ร้อนมากกว่า ตอนแรกมันก็ไม่ได้เกลียดโชโกะแต่พอถูกไหว้วานจากโชโกะแล้วปฎิเสธไม่ได้บ่อยๆจนตัวเองเดือดร้อน ความกดดันมันก็กลายเป็นอคติที่ค่อยๆฝังจิตฝังใจกัดกินไปเรื่อยๆจนไม่เหลือความปรารถนาดีเหมือนตอนแรก ไม่เคยเป็นหรอที่แบบถูกบังคับให้ช่วยคนอื่นจนเดือดร้อนบ่อยๆแล้วเจ้าตัวเองก็ทำเหมือนไม่เคยรู้ว่าเราลำบาก มันก็จะมีความรู้สึกแบบว่าทำไมอีนี่ไม่คิดมั่งวะว่ากูเดือดร้อน ทำไมกูต้องมาทำไรแบบนี้ด้วยวะ สุดท้ายก็กลายเป็นเกลียด มนุษย์เราแม่งก็อย่างงี้อ่ะ อุเอโนะคือมนุษย์ปกติธรรมดาเลยไม่ใช่คนเลว แล้วกับโชยะมันแอบหลงรักมาตั้งแต่เด็กตอนโชยะถูกแบนช่วงแรกๆมันยังลังเลเลยที่จะตีตัวออกห่างแต่เด็กก็คือเด็ก ไม่ตามเพื่อนเราก็ซวยแล้วใครจะอยากซวยถึงจะรู้สึกผิดก็เหอะ มันรักโชยะมากแต่โชยะดันเมินมันไปใส่ใจกับโชโกะคนที่มันเกลียดความเกลียดก็ต้องเป็นเป็นร้อยเท่าพันทวีอยู่แล้ว ถ้ามึงเข้าใจผู้หญิงมึงจะเข้าใจฟีลอุเอโนะ ผู้ชายที่ตัวเองชอบไปชอบคนอื่นก็เจ็บแล้ว นี่ไปชอบคนที่ตัวเองเกลียดอีกยิ่งเจ็บหนัก มันเลยแสดงออกกับโชโกะแบบนั้นไง ลึกๆแล้วมันเองก็เปราะบางเหมือนกันที่เห็นแสดงออกแรงๆแบบนั้นแต่น้ำตาตกในนะเว้ย กูก็เข้าใจอุเอโนะและไม่เกลียดมันที่ทำแบบนั้นกะโชโกะ มันเองก็ไม่ใช่แม่พระวุฒิภาวะก็ไม่มาก เป็นคนผลักคนสำคัญของตัวเองออกไปแล้วเอาคืนมาไม่ได้ ข้างในนี่ร้องไปเท่าไหร่แล้วไม่รู้ เจ็บปวดชิบหายตัวละครเรื่องนี้
ถ้าจะเกลียดจริงๆกูเกลียดอีดอกแว่นคาวาอิ อีตอแหล อีนี่ไม่ได้มีปมอะไรเหมือนชาวบ้านแต่แค่เป็นคนตอแหลและโลกหมุนรอบตัวเอง เรียกว่าตอแหลโดยกมลสันดานและคนแบบนี้มีอยู่จริง เยอะด้วย กูเคยเจอมาแล้ว อีดอก อีเหี้ย ตอแหลลลลลล