กูว่าการจะดิสคัสกันกับเรื่องนี้ มันต้องไม่เริ่มจากตั้งคำถามกลับว่ะ ไม่ง้นก็วนลูปเดิม พายเรือวนไปวนมาทั้งเจ้าของกระทู้ ทั้งคนเถียง
ถ้าจะคุยต้องเริ่มคุยจากประเด็นที่ว่า ที่ซูบารุทำ ตรงไหนที่ใช้ตรรกะ และตรงไหนที่ใช้ความรู้สึก
สำหรับกู กูไม่คิดว่าการที่คนเราทำอะไรโง่ๆลงไปด้วยความรู้สึก เป็นเรื่องที่แปลกนะ มันเป็นอะไรที่พบเห็นในชีวิตประจำวันว่ะ
แต่ถ้าถามว่ามันผิดมั๊ย แน่นอนว่ากระบวนการกับผลลัพท์แม่งผิดมาก
ทีนี้มาต่อด้วยเรื่องกระบวนการเรียนรู้ กูว่าซูบารุมันมีการเรียนรู้ของมันอยู่นะ แต่ที่เราไม่ค่อยจะเห็นเพราะว่าหลายลูปที่ผ่านมา พวกโจทย์ที่ผ่านมาในชีวิตมันแทบจะเป็นโจทย์ใหม่ทั้งหมดเลย อย่างเรื่องเปเทลกิสกับปลาวาฬนี่ก็เพิ่งได้เจอครั้งแรก คงหาวิธีรับมืออะไรได้ยาก