>>987 มึงไม่รู้จัก character development เรอะ?
นักชิมเปลี่ยนจากตัวร้ายโรคจิต เป็นตัวละครที่ห่วงใยคาเนกิมากที่สุดคนนึงในเรื่อง มันเท่าจุดเริ่มต้นตรงไหนวะ?
แล้วถ้ามึงตัดมันออกไปจากกลุ่มคาเนกิในภาคแรกนี่ เรื่องจะไปไหนไม่ได้เลย เพราะทั้งที่อยู่ เงิน เบาะแสการสืบสวนแต่ละอย่าง มาจากอิทธิพลกับเงินของนักชิมทั้งนั้น (ไม่นับที่มันช่วยฝึกวิชาให้คาเนกิด้วย)
ไอ้ตากบก็เหมือนกัน คนเขียนใช้เวลาห้าหกเล่มค่อยๆ เปลี่ยนมันจากเกรียนในตอนแรก เป็นเกรียนที่ห่วงเพื่อนแต่ยังซึนๆ อยู่ในช่วงหลังงานประมูล แล้วกลายเป็นคนที่ห่วงพรรคพวกจากใจจริงหลังเพื่อนตาย มึงอ่านผ่านๆ ใช่มะ ถึงสังเกตอะไรพวกนี้ไม่เห็นเลย
ทอร์โซ ตอนแรกมันเป็นแค่ plot device เพื่อให้คนเขียนใช้เปิดตัวหน่วยควิงส์ สองสามตอนแรกเนื้อเรื่องจะเน้นการสืบสวนคดีมันมาก เพื่อให้ตัวละครหลักแต่ละตัวได้มีโอกาสโชว์นิสัยตัวเอง และให้คนอ่านได้ทำความรู้จักหน่วยควิงส์แต่ละคนแบบค่อยเป็นค่อยไป ไม่ยัดเยียด
ในตอนนั้น จริงอยู่ว่าทอร์โซมันไม่ได้มีความสำคัญเลย มึงจะเอากูลตัวประกอบที่ไหนมาใส่แทนมันก็ได้
แต่ตอนหลังคนเขียนก็เฉลยความสำคัญของทอร์โซ ด้วยการให้มันเจอมุทสึกิแล้วตกหลุมรัก จนกลายเป็นฉากรักโรคจิตแบบที่เห็นอยู่ตอนปัจจุบัน
ซึ่งจะส่งผลกระทบใหญ่หลวงต่อคาแรกเตอร์ที่ใสซื่อแบบมุทสึกิ แต่จะดีหรือร้ายต้องรอดูกันต่อไป
(และยังไม่นับเรื่องที่อาโอกิริใช้งานมันให้ดักฟังคำพูดของผู้โดยสารแท็กซี่นะ)
บอกตรงๆ กุว่ามึงบ่นเหมือนพวกเด็ก ม. ต้น ที่ไม่รู้จักการพัฒนาตัวละคร ได้แต่อ่านข้ามๆ แล้วบ่นทุกอาทิตย์ว่า "เมื่อไหร่มันจะสู้กันๆๆ" ว่ะ